ထိုင္ဝိုင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား

 ၁။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အား ေစာင့္ဆုိင္းသည့္အခါ ထိုသူသိျမင္ႏိုင္ေလာက္ေသာ ေနရာမွ မေစာင့္ဆိုင္းဘဲ အဆိုပါပုဂၢဳိလ္ မျမင္ႏိုင္ မသိႏိုင္ေလာက္ေသာ ေနရာမွ ေစာင့္ဆိုင္းသင့္၏။ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ေလာက္သည့္ေနရာမွ ေစာင့္ဆိုင္းပါက အဆိုပါပုဂၢဳိလ္သည္ မိမိအားေစာင့္ဆိုင္းေနသည္ကို သိလွ်င္ စိတ္တြင္း၌ တည္ၿငိမ္မႈ ရွိေတာ့မည္မဟုတ္ဘဲ စႏိုးစေနာင့္ျဖစ္ေခ်မည္။

 ၂။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထံသြားေသာအခါ စလာမ္ေပး၍ျဖစ္ေစ၊ စကားေျပာ၍ျဖစ္ေစ မိမိေရာက္ရွိေနေၾကာင္း အသိေပးရမည္။ မိမိေရာက္ရွိေနေၾကာင္း အသိမေပးဘဲ အကြယ္တစ္ေနေနရာတြင္ ထိုင္မေနရ။ အေၾကာင္းမွာ အဆိုပါပုဂၢဳိလ္သည္ မိမိမသိေစလိုသည့္ စကားမ်ဳိးကို မိမိေရာက္ရွိေနသည္ကို မသိ၍ ေျပာေကာင္းေျပာလိမ့္မည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ မိမိမသိေစလိုသည့္ စကားမ်ဳိးေျပာသည္ကို သိေအာင္က်င့္ႀကံျခင္းမွာ မေကာင္းေသာ ကိစၥျဖစ္၏။

ထို႔ျပင္ မိမိေရာက္ရွိေနသည္ကို မသိသျဖင့္ မိမိမသိေစလိုသည့္ စကားဟုယူဆရသည့္ စကားမ်ဳိးကို အဆိုပါပုဂၢဳိလ္က ဆိုေနသည္ဟု ထင္ရလွ်င္ ယင္းေနရာမွထြက္ခြာသြားရမည္။

တစ္စံုတစ္ေယာက္က အသင္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ဟု ထင္မွတ္ကာ မိမိမသိေစလိုသည့္ စကားမ်ဳိးကို ေျပာဆိုပါက မိမိႏိုးၾကားေနေၾကာင္း အသိေပးရမည္။ သို႔ရာတြင္ အဆိုပါပုဂၢဳိလ္သည္ မိမိျဖစ္ေစ၊ အျခားမြစ္လင္မ္တစ္ဦးဦးျဖစ္ေစ ဒုကၡေရာက္ေစမည့္ စကားမ်ဳိးကို ဆိုေနပါက မိမိကိုယ္မိမိကာကြယ္ႏိုင္ရန္ အလို႔ငွာ အဆိုပါစကားကုိ ျပည့္စံုစြာ နားေထာင္ခြင့္ရွိေပသည္။

 ၃။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထံ ထိုင္သည့္အခါ ထိုပုဂၢဳိလ္စိတ္႐ႈပ္ေလာက္ေအာင္ နီးကပ္စြာမထိုင္သင့္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ စကားကို က်န္တစ္ဦး မၾကားႏိုင္ေလာက္ေအာင္လည္း ခြာလ်က္ မထိုင္သင့္။

 ၄။ အလုပ္တြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္လ်က္ရွိသူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ အနားတြင္ ထိုင္၍ ၎အားစူးစိုက္လ်က္ မၾကည့္သင့္။ ဤသို႔ၾကည့္ျခင္းသည္ အဆိုပါပုဂၢဳိလ္အတြက္ စိတ္႐ႈပ္စရာျဖစ္၏။ ထို႔အျပင္ အလုပ္၌ေမြ႕ေလ်ာ္ေနသူဘက္သို႔ တည့္တည့္မတ္မတ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လ်က္ပင္ မထိုင္သင့္။

 ၅။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ေက်ာဘက္၌ထိုင္ျခင္းသည္ လြန္စြာစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစသည္။ ေနာက္ဖက္တြင္ ထိုင္ေနသူအား ဂရုမမူ၊ ေလးစားသည့္ သေဘာလည္းျဖစ္၊ ထိုင္ရသည္မွာလည္း မလြယ္ကူသျဖင့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ေက်ာဘက္တြင္ မထိုင္သင့္၊ သူတစ္ပါး ထိုင္ရခက္၊ ထရခက္ေအာင္ မလုပ္သင့္။

 ၆။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ (ဝဇီဖဟ္) အေရးပါသည့္ ကုရ္အာန္ႏွင့္ ဟဒီးစ္က်မ္းလာစာပိုဒ္မ်ား ဖတ္ေနသည့္အခါမ်ဳိးတြင္ အနီးမွသြား၍ ၎အား မေစာင့္ဆိုင္းသင့္။ ဤသို႔ျပဳျခင္းျဖင့္ အဆိုပါပုဂၢဳိလ္အတြက္ ဝဇီဖဟ္ဖတ္ရာတြင္ အာရံုစူးစိုက္မႈ ပ်က္ျပားၿပီး အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစသည္။

 ၇။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္သည္ ေစ်းသြားလိုသျဖင့္ ခြင့္ေတာင္းရန္ ဆရာႀကီးေရွ႕တည့္တည့္သို႔ လာရပ္ေနခဲ့၏။ ဆရာႀကီးသည္ အလုပ္တြင္ေမြ႕ေလ်ာ္ေနသျဖင့္ ပထမတြင္မျမင္ဘဲ ေနာက္မွျမင္ေလရာ အဆိုပါေက်ာင္းသား မထိုင္ဘဲရပ္ေနသည္ကို ျမင္ၿပီး စႏိုးစေနာင့္ျဖစ္၍ ေအာက္ပါအတိုင္းဆံုးမေလသည္။ အသင္က ထိုင္လည္းမထိုင္၊ ဘာမွလည္း မေျပာဘဲ ရပ္ေနတဲ့အတြက္ ကၽြႏ္ုပ္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတယ္။ အသင္လာတုန္းက ကၽြႏ္ုပ္အလုပ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနရင္လည္း ေခတၱခဏ ေစာင့္သင့္တာေပါ့။ ကၽြႏ္ုပ္အလုပ္ၿပီးတဲ့အခါ မိမိေျပာခ်င္တဲ့စကား ေျပာေပါ့။

 ၈။ အလုပ္လုပ္ေသာသူမ်ားထံ အလုပ္မရွိသူမ်ား အေၾကာင္းမဲ့ လာထိုင္ၾကျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ အလုပ္လုပ္သူမ်ားအား စူးစိုက္၍ ၾကည့္ေနၾကျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစသည္။ အထူးသျဖင့္ စူးစိုက္၍ၾကည့္ေနျခင္းသည္ ပို၍ပင္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္္ေစေၾကာင္း အေတြ႕အႀကံဳအရ သိရေပသည္။

 ၉။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထံ သြားေရာက္သည့္အခါ အဆိုပါပုဂၢဳိလ္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေစ၊ အလုပ္ပ်က္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေစ ၾကာရွည္စြာ မထိုင္သင့္၊ စကားမေျပာသင့္။

 ၁ဝ။ လူအမ်ားထိုင္သည့္ ေနရာအနီးတဝိုက္တြင္ (အသံက်ယ္ေလာင္စြာ) တံေတြး မေထြးရ။ ႏွပ္မညႇစ္ရ။ လိုအပ္ပါက ေဘးတစ္ဘက္သို႔သြား၍ အဆိုပါလုပ္ရပ္မ်ားကို လုပ္သင့္သည္။

 ၁၁။ လူအမ်ားထိုင္ေနဆဲျဖစ္ပါက အဆိုပါေနရာတြင္ တံျမက္စည္းမလွည္းသင့္။

 ၁၂။ ထိုင္ဝိုင္းတြင္ စကားလက္ဆံုက်ေနသည့္အခါမ်ဳိးတြင္ ေနာက္မွေရာက္လာသူသည္ ထိုင္ဝိုင္းရွိပုဂၢဳိလ္မ်ားကို စလာမ္ေမတၱာပို႔သျခင္း မျပဳအပ္။ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ျခင္းလည္း မျပဳအပ္ေပ။ အခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားသည္ ထိုင္ဝိုင္းတြင္ စကားလက္ဆံုက်ေနသည့္အခါမ်ဳိးတြင္ အတ္စၥလာမုအလုိင္းကြမ္း ဟုဆိုလ်က္ ဝင္လာတတ္ၾကသည္မွာ တုတ္ႏွင့္ရိုက္သည့္အလား ခံစားရေပသည္။ ထိုမွ်မက ထိုင္ဝိုင္းရွိပုဂၢဳိလ္မ်ားႏွင့္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾကေသး၏။ ဤသို႔ျပဳမူျခင္းေၾကာင့္ ထိုင္ဝိုင္း၌ ေျပာလက္စ စကားလည္း ျပတ္သြားသည္။ ထိုင္ဝိုင္းရွိ ပုဂၢဳိလ္အားလံုးသည္လည္း စိတ္ဒုကၡေရာက္ၾကရသည္။ ဤသို႔ျပဳမူျခင္းမွာ ထိုင္ဝိုင္း၏ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္သည္။

 ၁၃။ ထိုင္ဝိုင္း(အစုအေဝး)တြင္ အခ်က္သံုးခ်က္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ သတိျပဳသင့္ေပသည္။ ထိုင္ဝိုင္း၌ထိုင္သည့္အခါ က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထိုင္သင့္ေပသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ထိကပ္လ်က္ က်ဥ္းက်ဥ္းက်ပ္က်ပ္ မထိုင္သင့္ေပ။ ေစာေရာက္လွ်င္ ေရွ႕ဆံုးတြင္ ေနရာယူ ထိုင္သင့္၍ ေနာက္က်မွေရာက္လွ်င္ ရသည့္ေနရာတြင္ပင္ ထိုင္သင့္သည္။ ေရွ႕သို႔သြားေရာက္ရန္ မႀကိဳးစားသင့္။ အထူးသျဖင့္ ဂ်ဳမုအဟ္ ေသာၾကာေန႔တြင္ ေနာက္က်မွ ဗလီသို႔ေရာက္လွ်င္ မိမိရသည့္ေနရာတြင္ပင္ ထိုင္လိုက္သင့္သည္။ ထိုင္ေနေသာသူမ်ား၏ ပုခံုးမ်ားကို ေက်ာ္ခြ၍ ေရွ႕တန္းမ်ားသို႔ မသြားသင့္။ ဤသို႔ေသာသူမ်ားအား အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ဂ်ဟန္နမ္ငရဲသို႔ သြားရသည့္တံတားအျဖစ္ျပဳလ်က္ ဂ်ဟန္နမ္ငရဲသို႔ သြားသူမ်ားကုိ ၎တုိ႔အား နင္းေျခလ်က္ သြားၾကရန္ မိန္႔ေတာ္မူလိမ့္မည္ ဟူေသာ ဟဒီးစ္ၾသဝါဒေတာ္ ရွိ၏။
ဤသို႔ ေနာက္မွ ဗလီသို႔ေရာက္ရွိလာၿပီး ထိုင္ေနသူမ်ား၏ ပုခံုးမ်ားကို ေက်ာ္ခြလ်က္ ေရွ႕တန္းမ်ားသုိ႔ သြားေရာက္ေနရာယူျခင္းတြင္ ဟရာမ္အမႈကိစၥေလးခု ပါရွိေနေပသည္။ ယင္းတို႔မွာ အျခားမုစ္လင္မ္တို႔အား ဒုကၡေပးျခင္း၊ မာနေထာင္လႊားျခင္း၊ အျခားမုစ္လင္မ္မ်ားအား ေသးသိမ္သည္ဟု ယူဆျခင္း၊ ျပစားျခင္း (ငါသည္ စြလာသ္ကို အထူးေလးစားသူ ျဖစ္သျဖင့္ ပထမဆံုးအတန္းမွာ ေနရာယူသူျဖစ္သည္ဟု လုပ္ရပ္အားျဖင့္ လူတို႔အား ျပစားျခင္း) တို႔ ျဖစ္၏။ ယင္းအမႈကိစၥအားလံုးမွာ ႀကီးေလးသည့္အျပစ္မ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ယင္းအျပဳအမူမွ အထူးပင္ ေရွာင္ၾကဥ္အပ္ေပသည္။

ထိုင္ဝိုင္းႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ပညတ္ခ်က္္အခ်ဳိ႕

 ၁။ မုစ္လင္မ္တို႔သည္ ကိစၥတစ္ခုခုႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ေဆြးေႏြးၾကရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္ေနရာရာတြင္ စုရံုးေရာက္ရွိေနသည့္အခါမ်ဳိးတြင္ အဆိုပါ ထိုင္ဝိုင္း၏ အမီးရ္(ေခါင္းေဆာင္)၏ ခြင့္ျပဳခ်က္မယူဘဲ ဝင္မထိုင္အပ္ေပ။ အမီးရ္(ေခါင္းေဆာင္)၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရရွိၿပီးမွသာလွ်င္ ထိုေနရာသို႔ ဝင္၍ထိုင္ႏိုင္ေပသည္။ ဤသည္မွာ အနည္းဆံုး မြစ္သဟဗ္အဆင့္ ရွိေပသည္။
 ၂။ ထိုင္ဝိုင္း၌ ေခါင္းေဆာင္က အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အား မိမိထုိင္လက္စေနရာမွ ထေပးရန္ ေတာင္းဆိုလာပါက လုိက္နာသင့္ေပသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အား မိမိေနရာမွ ထခိုင္းသည့္အခါ ထိုင္ဝိုင္း၏ ေခါင္းေဆာင္သည္ မိမိထခိုင္းသည့္ပုဂၢဳိလ္အား စိတ္အားမငယ္ေစမည့္ နည္းလမ္းမ်ဳိးကို ရွာႀကံ အသံုးျပဳသင့္ေပသည္။
 ၃။ ရွရီအသ္တရားေတာ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္သည့္ လုပ္ရပ္တစ္ခုခုေသာ္လည္းေကာင္း စကားရပ္တစ္ခုခုေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ထိုင္ဝိုင္းမ်ဳိးတြင္ ထိုင္ျခင္း၊ ပါဝင္ျခင္း မျပဳအပ္ေခ်။ (ကုရ္အာန္က်မ္းေတာ္ျမတ္)
 ၄။ ေလာကီေရးရာစကားမ်ား ေျပာဆိုရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားျခင္း ျပဳရန္ေသာ္လည္းေကာင္း ဗလီဝတ္ေက်ာင္းေတာ္၌ ထိုင္ျခင္း၊ ဝိုင္းျခင္း မျပဳအပ္ေပ။ ျပဳလုပ္ပါက ဂုနဟ္အျပစ္ထိုက္ေပမည္။
 ၅။ အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာမရွိဘဲ လမ္းေဘးတြင္ မထိုင္ရ။
 ၆။ တခါက ေမာ္လာနာအရွ္ရဖ္အလီ(ထာနဝီ) ၏ထိုင္ဝိုင္းတြင္ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးသည္ နံရံကိုမွီလ်က္ ထိုင္ေနေပသည္။ ဆရာႀကီးက ၎ပုဂၢဳိလ္အား သတိေပးသည့္အၾကည့္ျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ၾကည့္၍ သတိေပးေသာ္လည္း အဆိုပါပုဂၢဳိလ္မွာ သတိမျပဳ နားမလည္သျဖင့္ ဆရာႀကီးက ႏႈတ္ျဖင့္ဆံုးမစကားဆိုေလ၏။ ဆရာႀကီးက ၎အား ခင္ဗ်ားဘာျဖစ္လို႔ မွီထိုင္ရတာလဲ ၊ လူဆိုတာ မိမိပင္ကိုယ္ဉာဏ္မရွိလွ်င္လည္း အျခားသူေတြကိုၾကည့္ၿပီး အတုယူတတ္ရတယ္။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားပဲ ေျပာစမ္းပါအုန္း၊ ဒီထိုင္ဝိုင္းမွာ ထိုင္ေနသူေတြထဲမွာ မွီၿပီးထိုင္တဲ့သူမ်ား ရွိလို႔လား။ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္း ဘာျဖစ္လို႔ မွီထိုင္ေနရတာလဲ။ ဟု ေမးေသာအခါ အဆိုပါပုဂၢဳိလ္က ကၽြႏ္ုပ္၏ ခါးနာေနလို႔ မွီထိုင္တာပါဟု ျပန္လည္ေျဖၾကားေလသည္။ ဆရာႀကီးက ေခတၱမွ်ဦးေခါင္းကို ငိုက္စိုက္လွ်က္ စဥ္းစား၍ ဆက္လက္မိန္႔သည္မွာ ခင္ဗ်ားလိမ္ေျပာေနတာပဲ။ ဒီေနရာက ဆင္ေျခေပးရတဲ့ေနရာ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားအခု ဒီေနရာက ခ်က္ျခင္းထြက္သြားပါ။ ဟု မိန္႔ေသာအခါ အဆိုပါပုဂၢဳိလ္မွာလည္း ခ်က္ျခင္းပင္ ယင္းေနရာမွ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ ထိုင္ဝိ္ုင္းအခ်ိန္ ကုန္ဆံုး၍ ညေနအဆြရ္ဆြလားသ္ ဝတ္ျပဳၿပီးေသာအခါ ထိုအျဖစ္အလံုးစံုကိုသိေသာ ဟာဂ်ီသာဂ်္ခါးန္(ဂ်လာလ္အာဗားဒ္ ရြာသား) က မိမိ၏ တစ္ရြာတည္းသား ထိုင္ဝိုင္းမွ ႏွင္ထုတ္ျခင္းခံရသူအား တစ္ဦးတည္းရွိေနခ်ိန္၌ သြားေရာက္၍ မိတ္ေဆြ၊ ဒီေနရာမွာ မိတ္ေဆြႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္မွ အပ မည္သူမွ်မရွိသျဖင့္ ေၾကာက္စရာမလိုပါ။ ေန႔လည္က ထိုင္ဝိုင္းမွာျဖစ္တဲ့အျဖစ္ကို ေျပာျပစမ္းပါ။ ခင္ဗ်ားက တကယ္ပဲ ခါးနာေနလို႔ နံရံကို မွီထိုင္တာလားဟု ေမးေသာအခါ အဆိုပါပုဂၢဳိလ္က ဘယ္ကလာ ခါးနာရမွာလဲ၊ ကၽြႏ္ုပ္ ဆရာႀကီးရဲ႕ ႀကိမ္းေမာင္းခံရမွာ စိုးရိမ္တာေၾကာင့္ လိမ္ေျပာလိုက္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ မလြတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ အႀကိမ္းေမာင္းခံရတာပါပဲဟု ဆိုေလေတာ့သည္။

တံငါနားနီး တံငါ၊ မုဆိုးနားနီး မုဆိုး

 ၁။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ လူသားတို႔အား ဖန္ဆင္းရာတြင္ ထူးျခားခ်က္မ်ားစြာတို႔ကိုလည္း ဖန္ဆင္းထားေလသည္။ ယင္းထူးျခားခ်က္မ်ားအနက္ ထူးျခားခ်က္တစ္ရပ္မွာ လူသားတစ္ဦးသည္ အျခားလူသားတစ္ဦး၏ အေတြးအေခၚ အမူအက်င့္တို႔ကို လ်င္ျမန္စြာ လက္ခံယူတတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ထုိသို႔ရယူရာတြင္ အထူးႀကိဳးစားအားထုတ္ရန္ပင္ မလိုေခ်။ ေကာင္းသည္မ်ားကို လက္ခံရယူတတ္သကဲ့သို႔ မေကာင္းသည္မ်ားကိုလည္း လက္ခံရယူတတ္ေပသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ေကာင္းသည့္ အသိုင္းအဝိုင္းသည္ ေကာင္းသည့္အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ေပၚေစတတ္ၿပီး မေကာင္းသည့္ အသိုင္းအဝိုင္းသည္ ဆံုး႐ံႈးပ်က္စီးေစတတ္သည့္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစတတ္ေပသည္။
 ၂။ အေတြ႕အႀကံဳအရ သိရသည္မွာ သာသနာတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ႀကံခိုင္မႈ ရယူေရးအတြက္ ေကာင္းသည့္အသိုင္းအဝိုင္းမွာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္၏။ ထိုနည္းတူ သာသနာက်ဆင္း ဆိတ္သုဥ္းျခင္းႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ က်ဆင္းညစ္ႏြမ္းျခင္းအတြက္ ဆိုးသြမ္းသည့္ အသိုင္းအဝုိင္းသည္ အဓိကက်ေပသည္။
 ၃။ သာဝကႀကီးဂ်ာဗိရ္(ရသီြ)သခင္က တမန္ေတာ္ျမတ္ဆြလႅလႅားဟုအလုိင္းဟိဝစလႅမ္၏ မိန္႔ၾကားခ်က္ကို ဆင့္ျပန္သည္မွာ ထိုင္ဝိုင္းတြင္ ကိစၥတစ္ခုခုႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ လူအမ်ားေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို ေစာင့္စည္းထိန္းသိမ္းရမည္။ အျပင္သို႔ မေပါက္ၾကားေစရ ဟူ၏။ ဤသို႔ဆိုရာ၌ မရွ္ဝါရဟ္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးမႈ အားလံုး အက်ဳံးဝင္သည္။ သို႔ရာတြင္ သံုးမ်ဳိးေသာထုိင္ဝိုင္းတြင္ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား၊ ညႇိႏႈိင္းခ်က္မ်ားကို ျပင္ပမွပုဂၢဳိလ္တို႔အား ေျပာခြင့္ရွိေပသည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ အသက္စည္းစိမ္ သို႔မဟုတ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ပစၥည္းဥစၥာ၊ သို႔မဟုတ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကပါလွ်င္ ထိုသုိ႔ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ျခင္းကို ဖံုးကြယ္ထားျခင္း၊ သက္ဆိုင္သူအား အသိမေပးဘဲေနျခင္းမွာ မျပဳပိုင္သည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။
 ၄။ ဆရာႀကီးသည္ မိမိ၏အေလ့အထအတိုင္း မုဟမၼဒ္အုမရ္အမည္ရွိ ေက်ာင္းသားအား ကုရ္အာန္ဖတ္နည္းသင္ေပးရန္ အဆြရ္ဆြလားသ္အၿပီးတြင္ မိမိဆြလားသ္ဝတ္ျပဳရာေနရာ၌ ထိုင္ေနေပသည္။ ဆရာႀကီးက အျခားေက်ာင္းသားေဟာင္းတစ္ေယာက္အား ေန႔စဥ္လာေရာက္နားေထာင္ရင္း သင္ယူဆည္းပူးခြင့္ေပးထားသည္။ မုဟမၼဒ္အုမရ္သည္ အခ်ိန္မွီ ဆရာႀကီးေရွ႕ေမွာက္သို႔ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း နားေထာင္ရန္ခြင့္ျပဳထားသည့္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမွာ မေရာက္လာေသး။ ေနာက္တြင္မွ ထိုင္ေနသည့္ လူအုပ္ၾကားထဲမွ ဇြတ္တိုးဝင္လာရာ ဆရာႀကီးက ၎ေက်ာင္းသားေဟာင္းအား ေအာက္ပါအတိုင္း ဆံုးမစကား ဆိုေလသည္။
အသင္ ဒီမွာေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ခုထိ ဒီးန္ဘာသာေရးဆိုတာ ဘာလဲ မသိေသးဘဲကိုး။ စာအုပ္ေတြ တစ္အုပ္ၿပီးတစ္အုပ္ ဖတ္လိုက္ရံုႏွင့္ (ဝဇီဖဟ္) ကုရ္အာန္က်မ္းႏွင့္ ဟဒီးစ္က်မ္းလာ စာပိုဒ္ေတြ ဖတ္လိုက္ရံုႏွင့္ ၿပီးျပည့္စံုသြားၿပီ ေျပာလို႔မရဘူး။ စာရိတၱႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားကို ျပဳျပင္တာဟာလည္း ဘာသာေရးရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပဲ။ ေနာက္မွလာၿပီး ထိုင္ေနတဲ့လူေတြရဲ႕ ပုခံုးေတြေပၚက ေက်ာ္ခြလာရမယ္လို႔ ဘယ္သူက သင္ေပးသလဲ။ အသင္ေရွ႕မွာ ထိုင္ခ်င္ရင္ ေစာေစာစီးစီး ဘာျဖစ္လို႔ မလာတာလဲ။ အသင္က နားေထာင္ရင္း ဆည္းပူးတဲ့ေက်ာင္းသားပဲ။ အသံၾကားရင္ ၿပီးတာပဲ။ ရတဲ့ေနရာမွာ ထိုင္လိုက္ေပါ့။ ယခု ထၿပီးသြားေတာ့။ မိမိအက်င့္ကို အရင္ျပဳျပင္ခဲ့။ ျပဳျပင္ၿပီးမွ လာခဲ့။ ယခုေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္မျမင္ရတဲ့ အကြယ္တစ္ေနရာ (အသံၾကားရတဲ့ေနရာ) က နားေထာင္ေပေတာ့။

ဟန္ေဆာင္လ်က္ အရိုအေသမေပးသင့္

 ၅။ ပုဂၢဳိလ္သည္ ဆရာႀကီး၏ ထုိင္ဝိုင္းတြင္ အလြန္အရိုအေသေပးသည့္ ဟန္ျဖင့္ ထိုင္ေနေလရာ ဆရာႀကီးက ခင္ဗ်ားထုိင္သလို ေဟာဒီထိုင္ဝိုင္းထဲမွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေကာ ထိုင္ေနတာ ေတြ႕သလား။ ဒီလိုပံုသ႑န္နဲ႔ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားက ဒီထိုင္ဝိုင္းမွာ အရိုအေသဆံုး၊ အယဥ္ေက်းဆံုးေပါ့။ ခင္ဗ်ားထိုင္ေနတဲ့ ပုံသ႑န္က ဟန္လုပ္ၿပီး ထိုင္ေနတယ္လို႔ ကၽြႏ္ုပ္ထင္တယ္။ လူေတြဟာ ဘယ္အလုပ္ကိုပဲလုပ္လုပ္ စဥ္းစား ဆင္ျခင္သင့္တယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ေရွ႕မွာ ခင္ဗ်ားက ႀကိဳးန႔ဲအတုပ္ခံေနရတဲ့လူလို ထိုင္ေနတာျမင္ရေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ဘယ္စိတ္ေကာင္းပါ့မလဲ။ ဆြဟာဗာသာဝကႀကီးမ်ားဟာ တမန္ေတာ္ျမတ္နဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေနထိုင္တတ္ၾကတယ္။ ဟန္ေဆာင္မႈ ကင္းၾကတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ဒီလိုေျပာလိုက္လို႔ မရိုမေသဆက္ဆံခိုင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရိုေသျခင္း၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ျခင္းတို႔ဟာ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ခ်က္ေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ ဟန္ေဆာင္မႈ၊ စိတ္တြင္းကမပါဘဲ အတင္းဓမၼ အရိုအေသေပးမႈဆိုတာေတြဟာ မေကာင္းပါဘူး။ ရိုေသမႈ၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕မႈဆိုတာ တစ္ဘက္သား စိတ္ခ်မ္းသာေလာက္ေအာင္ ဆက္ဆံျခင္းသာလွ်င္ မွန္တယ္။ ရိုေသျခင္း၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ျခင္းဆိုတာ စည္းကမ္းလိုက္နာျခင္းကို ေခၚတာပဲ။ စည္းကမ္းလိုက္နာတယ္ဆိုတာကလဲ အႀကီးအကဲေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာသာ မဟုတ္ဘဲ ငယ္ရြယ္သူမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရာမွာလည္း ၾကီးသူေတြက လိုက္နာရမယ့္ စည္းစနစ္ေတြ၊ တာဝန္ဝတၱရားေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ သတိထားရမယ္။ ဟု ဆံုးမေျပာၾကားေလသည္။

သူတစ္ပါးစကား ေခ်ာင္းေျမာင္း နားမေထာင္ရ

 ၆။ ဆရာႀကီး၏ တပည့္ရင္းႏွစ္ဦးသည္ ဆရာႀကီး၏ အိမ္အျပင္ဝရန္တာတြင္ ထိုင္ၿပီး ဆရာႀကီးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကခ်ိန္တြင္ ဆရာႀကီးက အျပင္မွ ေျခသံၾကားရသျဖင့္ အျပင္တြင္ မည္သူေတြနည္း။ မိမိအိမ္၏ ဝရန္တာတြင္ ေရာက္ရွိေနၾကေၾကာင္း အဘယ့္ေၾကာင့္ သတင္းမေပးၾကဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ရပ္ေနၾကသနည္းဟု ျပစ္တင္ေလသည္။ ဆက္လက္၍ သင္တို႔သည္ သူခိုးမ်ားကဲ့သို႔ အသံမေပး၊ သတင္းမေပးဘဲ လာေရာက္ထိုင္ေစာင့္ေနၾကသည္မွာ မေကာင္းပါ။ သင္တို႔ မသိေစခ်င္သည့္ စကားရပ္မ်ဳိး ကၽြႏ္ုပ္ဆိုမိပါက မခက္ပါလား ဟု ေျပာၾကားေလသည္။

ထိုင္ဝိုင္းတြင္ သည္လို မျပဳသင့္

 ၇။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္သည္ ထိုင္ဝိုင္းတြင္ထိုင္လ်က္ ဆရာႀကီးဘက္သို႔ စိုက္၍ၾကည့္ေနသျဖင့္ ဆရာၾကီးက ေအာက္ပါအတိုင္းဆံုးမလ်က္ ထိုင္ဝိုင္းမွ ထုတ္ပယ္လိုက္ေလသည္။
အသင္အခုလို ကၽြႏ္ုပ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနလို႔ ကၽြႏ္ုပ္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ရတယ္။ သင္ယခုတိုင္ သူတစ္ပါးအား စိုက္ၾကည့္ေနလွ်င္ သူတစ္ပါးမွာ ဘယ္လိုဒုကၡေရာက္ရတယ္ဆိုတာ ခြဲျခားမသိတတ္ပါလား။ အသင့္ထံ လူေတြထဲမွာ ထိုင္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းမရွိေသးဘူး။ ယခုထၿပီး ထြက္သြား။ အသိရွိေအာင္ လုပ္ခဲ့။ အသိမရွိေသးဘဲႏွင့္ ဘယ္ေတာ့မွာ ထိုင္ဝိုင္းသို႔ မလာႏွင့္။

 ၈။ ဆရာႀကီးထိုင္ဝိုင္းတြင္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေစာင္ပိုင္းကို ေခါင္းၿမီးၿခံဳလ်က္ ထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႕သျဖင့္ ဆရာႀကီးက ဒီပုဂၢဳိလ္ ေခါင္းၿမီးၿခံဳထားၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သူခိုးလိုလိုပံုစံနဲ႔ ဘယ္လိုထိုင္ေနတာလဲ။ အစုအေဝး အခမ္းအနားေတြမွာ ဒီပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ထိုင္ရသလား။ အမ်ဳိးသမီးေတြလို ေခါင္းၿမီးၿခံဳထားတာ ဘာသေဘာလဲ။ သိရေအာင္ ေျပာပါဦး ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ၎ပုဂၢဳိလ္က ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ ဒီအတုိင္းပင္ ၿခံဳထားေၾကာင္း ျပန္ေျဖေလရာ ၎ပုဂၢဳိလ္အား ဒီလိုေခါင္းၿမီးၿခံဳထားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကဘာလဲ ဟု ဆရာႀကီးက ဆက္၍ေမးျပန္ရာ အဆိုပါပုဂၢဳိလ္က အလြန္တိုးတီးစြာေျဖသည့္အတြက္ မည္သူမွ် မၾကားရသျဖင့္ ဆရာႀကီးက ေတြ႕လား အမ်ဳိးသမီးကဲ့သို႔ ေခါင္းၿမီးၿခံဳထားလို႔ အသံလည္း အမ်ဳိးသမီးလို တိုးသြားၿပီ။ အသံမၾကားရတာက လည္ေခ်ာင္းပိတ္သြားလို႔လား။ ဘာျဖစ္သြားရတာလဲ။ စကားေျပာတဲ့အခါ တစ္ဘက္သား ၾကားရေလာက္ေအာင္ေတာ့ ေျပာမွေပါ့။ အခုလို မပြင့္တပြင့္ စကားေျပာတာကလည္း နားေထာင္ေနတဲ့သူေတြကို ဒုတိယအႀကိမ္ ဒုကၡေပးတာပဲ ဟု ဆရာႀကီးက ဆို၏။ အဆိုပါပုဂၢဳိလ္က ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္မွားသြားပါတယ္ ဟု ေျပာေသာအခါ ဆရာႀကီးက ေအး အသင့္အမွားရဲ႕ ျပစ္ဒဏ္ကေတာ့ ခုခ်က္ျခင္း ဒီထိုင္ဝိုင္းမွ ထသြားေတာ့။ သင့္ကိုျမင္ရင္ စိတ္ဆင္းရဲရတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲရင္ ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားပါ ဒီအခ်ိန္မွာ လိုက္ေျပာင္းေနလိမ့္မယ္။ အသင္လုပ္ေနတဲ့ အမွားေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူမ မျမင္ၾကဘူး။ အသင္ကိုယ္၌ကလည္း ကိုယ့္အမွား ကိုယ္သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္ေျပာတာ ဆံုးမတာကိုေတာ့ အားလံုးၾကားၾကတယ္။ အားလံုးကလည္း ကၽြႏ္ုပ္ကို ဆက္ဆံေရး မေကာင္းသူရယ္ ေျပာၾကတယ္။ ကဲ အသင္လည္း ကၽြႏ္ုပ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လိုက္ၿပီးနာမည္ဖ်က္လိုက္ဦးေတာ့။ သြားေတာ့ ဟု ဆို၏။ အဆိုပါပုဂၢဳိလ္က ခြင့္လႊတ္ရန္ ေျပာျပန္ရာ ဆရာႀကီးက အသင့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီထိုင္ဝိုင္းမွ သြားပါေတာ့ ဟုဆိုကာ ထိုင္ဝိုင္းမွ ဖယ္ရွားလိုက္ေလသည္။

 ၉။ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးသည္ ထိုင္ဝိုင္းတစ္ခုအတြင္း၌ ေနရာက်ယ္ပါလ်က္ အျခားပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးဘက္သို႔ ေက်ာေပးကာ ထိုင္ေနသည္ကို ဆရာႀကီးျမင္ေသာအခါ ေနရာေတြရွိပါလ်က္ တမင္သက္သက္ အေၾကာင္းမဲ့ မြတ္စ္လင္မ္တစ္ဦးကို ေက်ာေပးထိုင္တာ လူမဆန္ျခင္း၊ ရိုင္းျပျခင္းပဲ။ အလြန္အမင္း ခက္ခဲမႈမရွိဘဲ မုစ္လင္မ္တစ္ဦးကို ေက်ာေပးထိုင္ျခင္းက မသင့္ေလ်ာ္ဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား။ ဒီအခ်က္ေတြကို သင္ေနဖို႔ ေျပာျပေနဖို႔ေတာင္ မလိုပါဘူး။ ဒီေအာက္ေျခသိမ္းစကားေတြကို လူဆိုရင္ လူ႔အသိန႔ဲပင္ သိႏိုင္တယ္။ အသင္က ဘယ္ေလာက္ျမတ္တဲ့သူမို႔ အျခားမုစ္လင္မ္တစ္ဦးကို ဂုဏ္ငယ္ေအာင္ လုပ္ရတာလဲ ဟု ဆိုဆံုးမ၏။ အဆိုပါပုဂၢဳိလ္က ကၽြန္ေတာ္မွားသြားပါတယ္။ ခြင့္လႊတ္ပါ။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အတြက္ ခြင့္လႊတ္ပါ ဟု ျပန္ေျပာရာ ဆရာႀကီးက ကၽြႏ္ုပ္လည္း အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အတြက္ ေျပာဆိုဆံုးမေနတာပဲ၊ ဒီေတာ့ အသင့္ရဲ႕ အလႅာဟ္အရွင့္အတြက္ ခြင့္လႊတ္ရန္ ေတာင္းပန္ျခင္းႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အတြက္ ေျပာျခင္းမွာ ဘာမ်ားျခားနားေနေသးလဲ ဟု ျပန္၍မိန္႔ဆိုေလ၏။

 ၁ဝ။ ေက်းေတာသား တစ္ေယာက္သည္ ဆရာႀကီးထံလာ၍ ထိုင္ဝိုင္း၏ အဆံုးပိုင္းတစ္ေနရာတြင္ ထရပ္လ်က္ ၎၏ ပါဂ်မဟ္(ေဘာင္းဘီရွည္)အတြင္းပိုင္း ႀကိဳးစည္းရာေနရာမွ အိတ္ငယ္တစ္ခုကို ထုတ္ယူ၍ ယင္းအိပ္ငယ္အတြင္းမွ စာရြက္ငယ္ တစ္ရြက္ကုိ ထုတ္ယူၿပီး ဆရာႀကီး၏ အနီးသို႔ တိုး၍ထိုင္ေလသည္။ ဤသည္ကို ေတြ႕ျမင္ေသာအခါ ဆရာႀကီးက အသင္ လူအမ်ားရဲ႕ ေရွ႕မွာရပ္ၿပီး ေဘာင္းဘီကိုစမ္း၊ တစ္ခါ အဲဒီအထဲက အိတ္ကိုထုတ္၊ စာရြက္ကိုထုတ္နဲ႔ လူလယ္ေခါင္မွာ ဒီလိုအမႈကိစၥမ်ဳိးကို မလုပ္ရဘူး။ ဒီလိုအမႈကိစၥမ်ဳိးကုိ လူလယ္ေခါင္မွာ ေဆာင္ရြက္တာဟာ အရွက္မဲ့ျခင္းပဲ။ ေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုမလုပ္ႏွင့္။ အကယ္၍လိုအပ္ရင္ လူေတြထဲမလာမီက အျခားလူေတြမျမင္တဲ့ေနရာမွာ ေဘာင္းဘီရွည္ထဲက အသင္လိုတဲ့ စာရြက္ကို ထုတ္ယူခဲ့ေပါ့။ လူေတြမွာ လုပ္သင့္၊ မလုပ္သင့္၊ ေျပာသင့္၊ မေျပာသင့္ဆိုတဲ့ ခြဲျခားတတ္တဲ့ အသိစိတ္ရွိဖို႔ လိုတယ္။ လူေတြႏွင့္ အတူေနၿပီး တိရစာၦန္မျဖစ္သင့္ဘူး ဟူ၍ ဆံုးမေလသည္။
--------။--------။--------
အလ္မုဖီးဒ္
ရဂ်ဗ္/ ၂၇/ ေယာင္မုလ္ အဟဒ္/ ဟစ္ဂ်္ရီ ၁၄၃၆

(မုဖ္သီႏူးရ္မိုဟမၼဒ္ ဆြာဟိဗ္ ဘာသာျပန္ေသာ အစၥလာမ္ႏွင့္ လူမႈဆက္ဆံေရး စာအုပ္မွ ကူးယူတင္ဆက္သည္။ အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ကူးယူသူမ်ားအေနျဖင့္ အေၾကာင္းအရာ အစမွ အဆံုးအထိ ကူးယူျပီး အလ္မုဖီးဒ္မွ ကူးယူေၾကာင္း ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပပါ။ မူလ စာေရးသူႏွင့္ ဘာသာျပန္ဆိုသူအပါအဝင္ အလ္မုဖီးဒ္၏ စာမ်က္ႏွာလင့္ခ္တို႔ကိုပါ ပူးတြဲ ေဖာ္ျပပါ။)

အလ္မုဖီးဒ္ Link မ်ား
Website: http://aaitee.blogspot.com
Facebook: http://www.facebook.com/almufeed.mm
Email: haroonrangoni@gmail.com
google တြင္ရွာရန္ “ အလ္မုဖီးဒ္ ” ဟု ျမန္မာလိုရိုက္၍ရွာပါ။
မိမိဖုန္းထဲတြင္ ျပန္လည္ဖတ္ရႈရန္ သိမ္းထားလိုပါက Simple Islam.apk ဖုိင္ကို ေဒါင္းလုတ္ဆြဲျပီး Install လုပ္ထားပါ။