Sunday, June 3, 2018

ဂ်ႏၷသ္ရရန္ မွန္ေစ


အာခိရသ္တြင္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့သာယာစြာ ေနႏိုင္ေရးအတြက္ လိုအပ္သည့္ အရည္အခ်င္းမ်ားမွ တတိယအရည္အခ်င္း

**အမွန္ေျပာ၍ ဂ်ႏၷသ္ယူပါ
ဂ်ႏၷသ္ရေစမည့္ အရည္အခ်င္းမ်ားမွ တတိယအခ်က္မွာ အမွန္ေျပာျခင္း၊ မွန္ရာကိုဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ဟဒီးစ္ေတာ္တြင္ اَلصِّدْقُ يَهْدِيْ اِليَ الْبِرِّوَالْبِرُّيَهْدِيْ اِليَ الْجَنَّةِ အမွန္ေျပာျခင္းသည္ ေကာင္းမႈျပဳႏိုင္မည့္လမ္းကို ညႊန္ေပးသည္။ ေကာင္းမႈသည္ ဂ်ႏၷသ္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးသည္ ဟု မိန္႔ထားသည္။ လူသည္ အၿမဲတမ္း အမွန္ေျပာသည့္ အေျခအေနျဖင့္သာ ရွိေနလွ်င္ အလႅာဟ္ထံပါးတြင္ ၎ကို صِدِّيْق စြိဒ္ဒီးက္ဟု မွတ္သားလိုက္သည္။ စြိဒ္ဒီးက္သည္ အလြန္မွန္သူ၊ မွန္သည့္စကားကို အလြန္မ်ားျပားစြာ ေျပာဆိုသူကို ေခၚဆိုသည္။ အမွန္ေျပာျခင္းကို အစဥ္တစိုက္ ေလ့က်င့္ႀကိဳးပမ္းေနသူဟု ဆိုလိုသည္။ ဟဒီးစ္၌ ဆက္မိန္႔သည္မွာ မုသားသည္ မေကာင္းသည့္လမ္းေၾကာင္း၊ မေကာင္းမႈကို ညႊန္ျပသည္။ မေကာင္းမႈသည္ ဂ်ဟႏၷမ္ကို ပို႔ေဆာင္သည္။ လူသည္ လိမ္စကားေျပာၿပီး လိမ္သည့္အက်င့္ အေလ့အထျဖစ္သြားပါက အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ထံပါးတြင္ ၎သူအား كَذَّابْ ဟု အမည္တပ္၍ မွတ္တမ္းတင္ထားလိုက္သည္။ ကဇ္ဇားဗ္ဟူသည္မွာ လူလိမ္အႀကီးစား၊ အလြန္လိမ္သူ ျဖစ္ေပသည္။ လူသိမ်ား ေက်ာ္ၾကားသည့္ အဆိုတစ္ခုရွိသည္။ اَلصِّدْقُ يُنْجِيْ وَالْكِذْبُ يُهْلِكْ မွန္ကန္ျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိေစ၍ လိမ္လည္ မုသား လွည့္စားျခင္းတို႔သည္ ဆံုးရွံဳးမႈကိုသာ ေပးသည္။

ယေန႔အခါသမယရွိ လူအမ်ားစုတို႔၏ အေတြးသည္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။ လိမ္မေျပာလွ်င္ အလုပ္မျဖစ္၊ အမွန္အတိုင္းေျပာလွ်င္ လိုရာခရီး မေပါက္၊ အလိမ္ဆံုးသူသည္ အေတာ္ဆံုးပင္၊ လိမ္ႏိုင္သမွ် ေငြရ ..... ဟူသည့္အေျခအေန ဆိုက္ေရာက္ေနေပေတာ့သည္။ မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ ဟူသည့္ စကားပံုပင္ ရွိလိုက္ေသး၏။ လူတို႔က လိမ္ျခင္းဟူသည္ အရည္အခ်င္းေကာင္းတစ္ခုျဖစ္၏ ဟု မွတ္ယူလာၾကေပသည္။

အစၥလာမ္မွ ညႊန္ျပေတာင္းဆိုခ်က္မွာ ..... အမွန္သာ ေျပာပါဟု ျဖစ္ေပသည္။ အမွန္ေျပာျခင္း၊ မွန္သည့္အေၾကာင္းအရာကိုသာ လုပ္ေဆာင္ျခင္းတို႔သည္ ေကာင္းမႈ ျဖစ္သည္။ ေကာင္းမႈတစ္ခုသည္ ေနာက္ထပ္ေကာင္းမႈတစ္ခုထပ္လုပ္ရန္ လမ္းစပြင့္ေစသည္။ ေကာင္းမႈကို မ်ားစြာျပဳလုပ္ႏိုင္ပါက တစ္နည္း ေကာင္းမႈမ်ားစြာရွိလာလွ်င္ လူသည္ ဂ်ႏၷသ္ကို ရရွိေပမည္။ လိမ္ျခင္း၊ မုသားေျပာျခင္း၊ လွည့္စားျခင္းတို႔သည္ မေကာင္းမႈျဖစ္သည္။ မေကာင္းတစ္ခုသည္ ေနာက္ထပ္မေကာင္းမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္သာ တိုက္တြန္းမည္။ မေကာင္းမႈ မ်ားစြာျပဳလုပ္ၿပီး မေကာင္းျခင္းမ်ားကိုသာ ပိုင္ဆိုင္စုေဆာင္းထားလွ်င္ ထိုသူသည္ ဂ်ဟႏၷမ္သုိ႔ ေရာက္ရေပမည္။

(ယေန႔အခါတြင္ လိမ္ျခင္းကို အမည္ေျပာင္း၍ ေခၚေဝၚသံုးစြဲေနၾကေပသည္။ ေဖာ္ေရွာ္ လုပ္လိုက္သည္ဟု သံုးၾကသည္။ ဤသည္မွာလည္း လိမ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေျပာင္ရာတြင္လည္း လိမ္ခြင့္မရွိေပ။ မြတ္စ္လင္မ္သည္ ဘာသာတူ၊ ဘာသာျခား ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကိုလည္း လိမ္ခြင့္မရွိ။ ကေလးကိုလည္း မလိမ္ရေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔အေျပာအဆို အလုပ္အကိုင္တြင္ အလိမ္မပါေစရန္ သတိထားရမည္။ လိမ္ျခင္းကို ေရွာင္ႏိုင္ရန္ အလႅာဟ္ထံပါး ဒုအာျပဳ ေတာင္းခံရပါမည္။) မလိမ္ရဟု ဆိုထားရာ တစ္ဖက္တြင္လည္း မိမိ၏ အေၾကာင္းအားလံုးသိေအာင္ ေျပာျပရန္လည္း မလိုအပ္ေပ။ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ စကားလႊဲသံုးခြင့္ ရွိေပသည္။ ေအာက္တြင္ စကားလႊဲသည့္ အေၾကာင္းအရာအခ်ဳိ႕ကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။ 

**ရည္ရြယ္ခ်က္အမွန္ကို ဖံုးကြယ္ခြင့္ရွိျခင္း
ေလာက၌ လူအမ်ားစု၏ ဓေလ့ျဖစ္သြားသည့္လုပ္ရပ္တိုင္း အမွန္မဟုတ္ပါ။ အစၥလာမ္ဘာသာက မွန္ရာကိုသာ စကားဆိုရန္ သင္ေပးထားသည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ အေျခအေနအရ အမွန္လည္းမဟုတ္ အမွားလည္းမျဖစ္သည့္ စကားရပ္မ်ဳိးဆိုျခင္းသည္ လိမ္ျခင္းႏွင့္မသက္ဆိုင္ေပ။ သီးျခားျဖစ္ေပသည္။ အက်ဥ္းအၾကပ္ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ထိုစကားရပ္မ်ဳိးကို ေျပာခြင့္ရွိေပသည္။ ဤသို႔မဟုတ္ပဲ ျဖစ္စဥ္ႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္ေျပာျခင္းကိုမူ မည္သို႔ေသာအေျခအေနတြင္မွ ခြင့္မျပဳေပ။ သို႔ေသာ္ အေျခအေနအမွန္အတိုင္းလည္း မဟုတ္၊ မရွိသည့္အေျခအေနကို လုပ္ႀကံ(လိမ္)ေျပာျခင္းလည္းမဟုတ္သည့္ ပံုစံမ်ဳိး ေျပာႏိုင္ေပသည္။ ေျပာလိုက္သည့္စကားက ဒီလိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္သလို ဟိုလိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထို႔သို႔ေျပာခြင့္ရွိေပသည္။

အရဗီဘာသာတြင္ ထိုသုိ႔ေျပာျခင္းကို تَوْرِيَهْ ဟု ေခၚေပသည္။ လိမ္ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္၍ အေျခအေနအမွန္ကို ဖံုးကြယ္၍ေျပာျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ ဗမာစကား၏ စကားႀကီး ဆယ္မ်ဳိးတြင္ “ခက္တင္ေမာင္းနင္း” ဟု ေခၚဆိုသည့္ စကားမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ စကားကို မတင္မက်ေျပာျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္၏။ ဟဒီးစ္မ်ားတြင္ လာရွိသည္မွာ တမန္ေတာ္ျမတ္ ဆြလႅလႅားဟုအလိုင္းဟိဝစလႅမ္သည္ အဓိကခရီးစဥ္တစ္ခုအား တျခားခရီးတစ္ခုမွ လွည့္သြားေတာ္မူေပသည္။ သို႔မွသာ ရန္သူမ်ား ရိပ္စာမိျခင္း မရွိမည္ျဖစ္၏။

**ဟဇရသ္နာေနာင္သဝီ ရဟ္မသုလ္လားဟိအလိုင္းဟ္၏ ဖံုးကြယ္ပံု
အစၥလာမ္ပညာရွင္မ်ား၏ မိခင္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးျဖစ္ေသာ ဒါရြလ္အူလူးမ္ ေဒယိုဗန္ကို တည္ေထာင္သူ ဟဇရသ္ေမာ္လာနာ ကာစင္မ္ဆြာဟိဗ္ နာေနာဝ္သဝီ (ရဟ္မသုလႅာဟိအလိုင္းဟ္) အဂၤလိပ္မ်ားကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ခဲ့စဥ္က ျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ လက္ေအာက္အတြင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၎တုိ႔သာ အႏိုင္ရရွိသြားၾကသည္။ တိုက္ခိုက္မႈၿပီးသြားေသာအခါ အဂၤလိပ္အာဏာပိုင္တို႔က လူအခ်ဳိ႕ကို ဖမ္းဆီးရန္ ဝရမ္းထုတ္လိုက္သည္။ ထိုဝရမ္းထဲတြင္ ဟဇရသ္၏အမည္လည္း ပါဝင္သည္။ ပုလိပ္မ်ားက ဟဇရသ္ကို အပူတျပင္းလိုက္ရွာေနၾက၏။ တစ္ရက္ ဟဇရသ္သည္ မိမိေနအိမ္တြင္ရွိေနေၾကာင္း တစ္ဦးကသတင္းေပးလိုက္ရာ ပုလိပ္မ်ား ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာၿပီး ဟဇရသ္၏ေနအိမ္ကို ဝိုင္းလိုက္ၾကေပသည္။ ဟဇရသ္သည္ ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိပံုစံျဖင့္သာ ေနထိုင္ေလ့ရွိသူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး သာမန္အခိုင္းအေစတစ္ဦးကဲ့သို႔သာ ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႀကီးက်ယ္သည့္ပုဂၢဳိလ္တစ္ပါးဟု မည္သူကမွ် သိရွိႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ အိမ္ကို ပုလိပ္မ်ားဝိုင္းထားေၾကာင္း ဟဇရသ္သိသည့္အခါ ပုခံုးေပၚ ေစာင္ပိုင္းတင္ၿပီး အိမ္တြင္းမွ ထြက္လာသည္။ ပုလိပ္တို႔က တား၍ ေမာ္လဝီကာစင္မ္ ဘယ္မွာလဲဟု ေမးသည္။ ၎တုိ႔က ေမာ္လဝီကာစင္မ္ဟူေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ဤသို႔ေသာ သာမန္သူတစ္ဦး မဟုတ္ႏိုင္ေပ။ ဤသည္မွာ အိမ္၏အေစခံတစ္ဦးသာ ျဖစ္မည္ဟု ယူဆထားသည္။ 

ဟဇရသ္သည္ ရပ္ေနသည့္ေနရာမွ ေရွ႕သို႔ ေျခတစ္လွမ္းတုိးၿပီးေနာက္ အခုပဲ ဒီမွာရွိေနေသးတယ္။ ဘယ္သြားလိုက္သလဲမသိဟု ေျပာကာ ထြက္သြားလိုက္ေပသည္။ ပုလိပ္တို႔ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္သာ က်န္ခဲ့ၿပီး အိမ္တြင္းသို႔ဝင္ရွာရာတြင္ မည္သူ႔ကိုမွ် မေတြ႕ရေတာ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လိမ္ျခင္းလည္းမဟုတ္၊ အမွန္အတိုင္းလည္းမဟုတ္သည့္ စကားရပ္ကိုဆိုၿပီး ေရွ႕ကလူ အလွည့္ခံလိုက္ရျခင္းကို ေသာင္ရီယဟ္ဟုေခၚသည္။ ေသာင္ရီယဟ္ကို ျပဳခြင့္ရွိေပသည္။

**ဟဇရသ္နာေနာင္သဝီ ရဟ္မသုလ္လားဟိအလိုင္းဟ္၏ ရိုးသားမႈ
တစ္ခါက ဟဇရသ္သည္ ေလးညႇင္းခံထြက္ရင္း ေဒယိုဗန္အနီးရွိ ရြာတစ္ရြာသို႔ မဂ္ရိဗ္အခ်ိန္တြင္ ေရာက္ရွိသြားသည္။ မတ္စ္ဂ်ိဒ္တြင္ အိမာမ္မရွိေပ။ လူတို႔က ဟဇရသ္အား နမားဇ္သင္ေပးတတ္လားဟု ေမးရာ ဟဇရသ္က သင္ေပးတတ္သည္ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ၎တို႔က သို႔ဆိုလွ်င္ နမားဇ္သင္လိုက္ပါဟု ေျပာၾကသည္။ နမားဇ္အတြင္း အဘယ္သို႔ ျဖစ္သြားသည္မသိ၊ ႏွစ္ရကအသ္တြင္ စူရဟ္ကာဖိရူးန္ကိုသာ တြဲလိုက္မိသည္။ လူျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ အေမ့အမွားကို မေရွာင္လႊဲႏိုင္ပါ။ တမန္ေတာ္ပင္လွ်င္ ေမ့မွားမႈ ျဖစ္ရေပသည္။ စလာမ္လွည့္ၿပီးေနာက္ နမားဇ္မပိုင္ နမားဇ္မပိုင္ဟူ ဆူညံ့ၾကေတာ့သည္။ ဟဇရသ္က ေျပာသည္။ နမားဇ္ပိုင္သည္။ တစ္ခဏေတာ့ အားလံုးတိတ္ဆိတ္သြားၾကသည္။ ဟဇရသ္လည္း ျပန္လာလိုက္သည္။ အိရွာအ္ၿပီးေနာက္တြင္ လူတို႔က ပူညံ့ပူညံ့လုပ္ၾကျပန္သည္။ မဂ္ရိဗ္နမားဇ္ ပိုင္ မပိုင္ကို ေသခ်ာစြာမသိရေပ။ မည္သို႔ျပဳၾကမည္နည္း။ မနက္ေစာေစာတြင္ ဒိယိုဗန္ေက်ာင္းသို႔သြား၍ ဖသ္ဝါေမးရမည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ရြာမွလူတစ္စု ေက်ာင္းသို႔ေရာက္လာသည္။ ေက်ာင္းေရာက္သည့္အခါ ေက်ာင္းရွိ အႀကီးဆံုးေသာေမာ္လဝီ မည္သူနည္းဟု ေမးရာ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဟဇရသ္ရွိသည့္အခန္းသုိ႔ လိုက္ပို႔ေပးၾကသည္။ ရြာသားတို႔ ဟဇရသ္ကို ျမင္လိုက္ရာ သူတို႔အား မဂ္ရိဗ္သင္ေပးခဲ့သူပင္ ျဖစ္ေနသည္။ ယခုမူ လာသည့္ရြာသားအားလံုး ပါးစပ္ပိတ္ၿပီး ထိုင္ေနၾကေတာ့သည္။ ဟဇရသ္က ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာကိစၥအတြက္လာလဲ တစ္ခုခုေတာ့ ေျပာပါဦးဟု စကားဆိုရာ အခ်ိန္အေတာ္ႀကီးၾကာမွမွ တစ္ေယာက္က ဆရာႀကီးခင္ဗ်ား၊ ဆရာကသာ မေန႔က ကၽြန္ေတာ္သည္ အႀကီးဆံုးေမာ္လဝီတစ္ပါးပဲလို႔ ေျပာခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီကိုေရာက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး ဟု ေျပာေလေတာ့သည္။ ဤသည္မွာ ဟဇရသ္နာေနာင္သဝီသခင္၏ ေနထိုင္မႈသ႑ာန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ရိုးရိုးပင္ေနျခင္းေၾကာင့္ သခင္သည္ အာလင္မ္တစ္ပါးျဖစ္သည္ဟု ခ်က္ခ်င္းမသိႏိုင္ေပ။

**ဟဇရသ္နာေနာင္သဝီ ရဟ္မသုလ္လားဟိအလိုင္းဟ္၏ ရိုးသားမႈ (၂)
တစ္ခါက ဟဇရသ္သည္ ေလညႇင္းခံရာမွ ျပန္လာေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ လမ္းတြင္ ေတာသားတစ္ဦးသည္ ႀကံစီးတစ္ခုကိုခ်ၿပီး အေမာေျဖေနသည္။ ဟဇရသ္က အနီးမွျဖတ္သြားခ်ိန္တြင္ " အို ဘိုင္! ဒီႀကံစီးကို ေခါင္းေပၚ ကူတင္ေပးပါ" ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ဟဇရသ္က ႀကံစီးမေပးရန္ ျပင္ေနခ်ိန္ တဆက္တည္း ခင္ဗ်ားအတြက္ ႀကံစီးကေလးေနၿပီဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ မသြားေပးပါမယ္ ဟုဆိုရာ ေတာသားက ဒါဆိုလည္း မေပးသြားပါဟု ေျပာေလသည္။ ဟဇရသ္က မသြားလိုက္သည္။ ဟရသ္က ေရွ႕ မွေလွ်ာက္ၿပီး ေတာသားက ေနာက္မွလိုက္ေနသည္။ လမ္းတြင္ ဟဇရသ္က ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္ကလဲ၊ ႀကံစီးက ဘာအတြက္လဲ စသျဖင့္ စကားေမးရာ ေတာသားက အဘယ္ရြာမွျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႀကံစီးသည္ ေမာ္လဝီကာစင္မ္ဆြာဟိဗ္ကို လက္ေဆာင္ေပးရန္အတြက္ ယူလာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎အေနျဖင့္ ႀကံရည္ညႇစ္၍ ခီးရ္ခ်က္စားႏိုင္ရန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေလသည္။ ဟဇရသ္ကလည္း ဒီစကားရပ္မ်ားကို နားေထာင္လွ်က္ပင္ ဆက္ေလွ်ာက္ေနသည္။ ၿမိဳ႕အနီးသို႔ေရာက္လာသည့္အခါ ႀကံစီးေပးလိုက္ၿပီး မိမိ၏ မတ္စ္ဂ်ိဒ္သို႔ တျခားေသာလမ္းတစ္ခုမွ သြား၍ မိမိအခန္းသို႔ လာလိုက္ေပသည္။ ထိုသူလည္း ႀကံစီးယူ၍ ထိုမတ္စ္ဂ်ိဒ္သို႔ပင္ ေရာက္ရွိလာေပသည္။ ၿပီးေနာက္ ဟဇရသ္ကိုပင္ ေမာ္လဝီကာစင္မ္သည္ မည္သူနည္းဟု ၎က ေမးျမန္း၏။ ဟဇရသ္က ေမာ္လဝီကာစင္မ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ပဲဟု ေျဖလိုက္သည္။ ေတာသားကမူ သူ႔ႀကံစီးကိုမေပးခဲ့သည္ကို သိေနသျဖင့္ ေအး ေအး ခင္ဗ်ားက ႀကံသကာခီးရ္စားခ်င္ၿပီးကိုး (ဒါ့ေၾကာင့္ ေမာ္လဝီကာစင္မ္ ျဖစ္သြားတာ) ဟုဆိုၿပီး ဗလီအျပင္ထြက္၍ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေမးေလသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားက ေမာ္လဝီကာစင္မ္ဆိုတာ ဤသူပဲဟု ညႊန္ျပလိုက္ေပသည္။ ထိုအခါမွသာ ေတာသားက ကၽြန္ေတာ္သည္ ဆရာႀကီးကို ႀကံစီးမခိုင္း၍ ဒုကၡေပးမိခဲ့သည္ဟု အားနာစကားဆိုေလေတာ့သည္။ ဟဇရသ္နာေနာင္သဝီသည္ ရိုးရိုးပင္ေနထိုင္ေလ့ရွိသူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ထိုသုိ႔ေနထိုင္ျခင္းေၾကာင့္ပင္ ႀကီးက်ယ္သည့္ အာလင္မ္ႀကီးတစ္ပါးဟု မည္သူမွ် ခ်က္ခ်င္းမသိႏိုင္ခဲ့ေပ။

**ေသာင္ရီယဟ္၏ျပဳလုပ္ပံုတစ္ခု
အဗ္ဒြရ္ရဟ္မားန္ဗင္န္ေဂ်ာဟ္ဇီ ဟုေခၚသည့္ တရားေဟာေကာင္းေသာ ဆရာတစ္ဦးရွိခဲ့သည္။ ၎ေဟာေနသည့္ တရားပြဲတြင္ ရွီအဟ္မ်ားလည္း လာေရာက္နားေထာင္ၾကေပသည္။ စြန္နီမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။ (ယခင္က ရွီအဟ္တို႔သည္ စြန္နီမ်ား၏ တရားပြဲမ်ားကို လာေရာက္နားေထာင္ၾကသည္။ ယခုမူ လံုးဝမလာၾကေတာ့ေပ။ ကိုယ္တိုင္ ခြဲထြက္သြားၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တုိ႔အတြက္ ျပဳျပင္မႈ၏တံခါးေပါက္တစ္ခု ပိတ္သြားရေပေတာ့သည္။ ယခုအခါ ရွီအဟ္တို႔မွ စြန္နီျပန္ျဖစ္သူ မရွိေတာ့ေပ။ ထိုနည္းတူ ရႆြာခါနီတို႔သည္လည္း ဒိယိုဗန္ဒီတို႔ကို မသန္႔သူမ်ားကို စြပ္စြဲၾကၿပီး ၎တို႔၏မတ္စ္ဂ်ိဒ္သို႔ ဒိယိုဗန္ဒီတစ္ဦးဦးေရာက္သြားပါက ေရျဖင့္ ေဆးေၾကာသည္အထိ ျဖစ္သြားၾကေပသည္။ သီးသန္႔ခြဲထြက္ၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ တရားပြဲမ်ားကို လာျခင္းလည္း မရွိေတာ့ေပ။ ဤသို႔ႏွင့္ ၎တုိ႔အတြက္ ျပဳျပင္မႈရရန္ လမ္းစတစ္ခု ပိတ္သြားရေပေတာ့သည္။ ထိုႏွစ္ဖြဲ႔မွမဟုတ္ဘဲ ဗိဒ္အသ္လုပ္သူမ်ား၊ အမွားျပဳေနသူမ်ားသည္ တရားပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္ျခင္းေၾကာင့္ ကုရ္အာန္၊ ဟဒီးစ္၏ အလင္းေရာင္ကို ျမင္ခြင့္ရသြား၏။ ယင္း၏အေၾကာင္းခံျဖင့္ ျပစ္မႈမ်ားမွ ေသာဝ္ဗဟ္ျပဳခြင့္ ရရွိေပသည္။ ရႆြာခါနီတို႔သည္ ဗိဒ္အသ္လုပ္ရပ္ကိုပင္ ဒီးန္ဟုမွတ္ယူလိုက္ေသာေၾကာင့္ ထိုအခြင့္အေရးကို ဆံုးရွံဳးလိုက္ရေတာ့ေပသည္။)

ယခု စြန္နီႏွင့္ ရွီအဟ္ႏွစ္ခုလံုးရွိေနသည့္ တရားပဲြတြင္ တစ္ဦးက ဤသို႔ထေမးေလသည္။ "အဗူဗကၠရ္ႏွင့္ အလီ (ရသြီယလ္လာဟုအန္ဟုမာ)တို႔တြင္ မည္သူ အျမတ္ဆံုးနည္း" ဤသည္မွာ အလြန္သိမ္ေမြ႕၍ ထိခိုက္လြယ္ေစသည့္ ေမးခြန္းပင္ျဖစ္သည္။ အမွန္အတိုင္းေျဖလိုက္လွ်င္ ရွီအဟ္မ်ားက ဆူညံ့ၾကမည္။ ဟဇရသ္အလီက ပိုျမတ္သည္ဟုေျဖလွ်င္ အမွန္ရွိသည္ႏွင့္လည္း ဆန္႔က်င္ေနမည္။ စြန္နီမ်ားကလည္း စိတ္ဆိုးသြားၾကမည္။ ဤသုိ႔ႏွင့္ တရားေဟာဆရာက اَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ كَانَ بِنْتُهُ فِيْ بَيْتِه လူတို႔ထဲတြင္ အျမတ္ဆံုးသူမွာ ၎၏သမီးသည္ ထိုသူ၏အိမ္တြင္ ရွိေနမည္ .... ဟု အေျဖေပးလိုက္သည္။ ထိုအေျဖကို စြန္နီတို႔က အဗူဗကၠရ္ ရသြီယလ္လာဟုအန္ဟု၏သမီး ဟဇရသ္အာအိရွဟ္ ရသီြယလ္လာဟုအန္ဟာသည္ တမန္ေတာ္ျမတ္ ဆြလႅလႅားဟုအလိုင္းဟိဝစလႅမ္၏ အိမ္တြင္ ရွိေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟဇရသ္အဗူဗကၠရ္ ပိုျမတ္သည္ဟု မွတ္ယူလိုက္ၾကသည္။ ရွီအဟ္တို႔က တမန္ေတာ္ျမတ္ ဆြလႅလႅားဟုအလိုင္းဟိဝစလႅမ္၏သမီး ဖွာသိြမဟ္သခင္မ ဟဇရသ္အလီသခင္၏အိမ္တြင္ ရွိေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟဇရသ္အလီပိုျမတ္သည္ဟု ယူဆလိုက္ၾကေပသည္။ ဤသို႔ႏွင့္ အုပ္စုႏွစ္ခု၏ စိတ္ဆိုးခံရျခင္းမွ လြတ္သြားေပသည္။

ရွဥ့္လည္းေလွ်ာက္သာ၊ ပ်ားလည္း စြဲသာ ကဲ့သို႔ မည္သည့္ဘက္ကမွ် ဆံုးရွံဳးမႈ မရွိေစမည့္အေျဖမ်ဳိး၊ ေႁမြမေသ တုတ္မက်ဳိးပံုစံ ေျဖေပးျခင္းကိုပင္ ေသာင္ရီယဟ္ဟု ေခၚေပသည္။ ထိုသို႔လည္း ျပဳခြင့္ရွိေပသည္။

**ေသာင္ရီယဟ္ျပဳလိုက္သည့္ ေနာက္ထပ္ျဖစ္ရပ္တစ္ခု
ျမတ္နဗီ ဆြလႅလႅားဟုအလုိင္းဟိဝစလႅမ္ ဟစ္ဂ်ရသ္ျပဳသည့္အခ်ိန္ အဗူဗကၠရ္သခင္ အတူရွိေနခဲ့ေပသည္။ မကၠဟ္သားတုိ႔က ၎တို႔ကိုဖမ္းဆီးေပးလာႏိုင္သူ သုိ႔မဟုတ္ ဦးေခါင္းကိုယူလာေပးႏိုင္သူကို ကုလားအုတ္အေကာင္တစ္ရာ ဆုခ်မည္ဟု ေၾကျငာထားသည့္ အခ်ိန္၊ ေလာဘသမားတုိ႔က ေလးဘက္ေလးတန္ ေျမလွန္ရွာေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ တစ္ေနရာတြင္ လူတစ္စုက တမန္ေတာ္ျမတ္ ဆြလႅလႅားဟုအလိုင္းဟိဝစလႅမ္ႏွင့္ အဗူဗကၠရ္သခင္တို႔ကို ေတြ႕သြားသည္။ ၎တုိ႔က အဗူဗကၠရ္သခင္ကို သိေသာ္လည္း တမန္ေတာ္ျမတ္ကို မသိၾကေပ။ ထိုသူတို႔က အဗူဗကၠရ္သခင္အား အသင္ႏွင့္အတူပါသူက မည္သူပါနည္းဟု ေမးရာ သခင္က ဤသို႔ေျဖလိုက္သည္။ رَجُلٌ يَّهْدِيْنِي السَّبِيْلَ ကၽြန္ေတာ့္ကို လမ္းျပေပးေနသူတစ္ဦးပါ။ ယင္းစကားရပ္ကို တမန္ေတာ္ျမတ္ ဆြလႅလႅားဟုအလိုင္းဟိဝစလႅမ္ဖက္မွ အေျဖေကာက္ယူလိုက္ပံုမွာ ဤသူမွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ နဗီျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား မွန္ကန္သည့္ ဘာသာကို ညႊန္ျပေပးသည္ဟု ျဖစ္သည္။ ထိုလူအုပ္စုမွ အေျဖေကာက္ယူလိုက္ပံုမွာ ဤသူမွာ အဗူဗကၠရ္၏ လမ္းျပတစ္ဦး (ဧည့္လမ္းညႊန္)ျဖစ္ၿပီး ေတာင္တန္းေဒသကို လမ္းညႊန္ေပးေနသည္ဟု ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာစကားရပ္မ်ဳိးကို ေသာင္ရီယဟ္ဟုေခၚၿပီး ေျပာဆိုခြင့္ရွိေပသည္။ လိမ္သည့္ စကားအမ်ဳိးအစား မဟုတ္ေပ။
[အိလ္မီးခြသ္ဗားသ္]

စာရွဳသူတို႔အေနျဖင့္ မိမိတို႔ အာခိရသ္ေရးအတြက္ လိုအပ္သည့္အရည္အခ်င္းမ်ားကို အသက္ရွင္ေနစဥ္အတြင္း က်င့္ႀကံအားထုတ္ၾကပါရန္ တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။ တစ္ရက္ အသက္ရွင္ခြင့္ ရေနျခင္းသည္လည္း တစ္ရက္ဆိုသလို တန္ဖိုးရွိပါသည္။ ပိုက္ဆံေပး၀ယ္ရန္ မလိုအပ္သည့္ ႏွလံုးသားအရည္အခ်င္းမ်ားအား ကိုယ္တိုင္ အရ ယူႏိုင္ပါသည္။ အာခိရသ္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ထင္ေနသလို လြယ္ကူသည္မဟုတ္ပါ။ အာခိရသ္သည္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းလွသျဖင့္ ဖန္ဆင္းရွင္ အလႅာဟ္အရွင္ကိုယ္တိုင္ နဗီေပါင္းမ်ားစြာ ေစလႊတ္၍ သတိေပးခဲ့သည္။ အသိတရားမ်ား ျပသေပးေနသည္။ ေရွ႕တြင္ ေခ်ာက္ရွိပါသည္ဟု လမ္းညႊန္က ေျပာေနပါလ်က္ ကားကို အရွိန္ေလွ်ာ့မေမာင္းဘဲ တိုက္ရိုက္ ေခ်ာက္ထဲ ဆင္းသြားလွ်င္ မည္သူ႔အျပစ္ ျဖစ္ပါသနည္း။ ယခုလည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား ဂ်ဟႏၷမ္ ေခ်ာက္ထဲ မက်ေစရန္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ဤသို႔ ဤသို႔ ေနထိုင္ၾကပါ။ ဤအရာမ်ား ျပဳက်င့္ၾကပါဟု လမ္းညႊန္ေနသည္။ မလုိက္နာလွ်င္ မျပဳျပင္လွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ထက္ ည့ံဖ်င္းတံုးအသူ အျခားတစ္ေယာက္ ရွိမည္မဟုတ္ပါ။

အာခိရသ္အေရးအတြက္ ေအာက္ပါလင့္မ်ားတြင္ ထပ္မံေလ့လာႏိုင္ပါသည္။ စာသားေကာ္ပီယူသူမ်ား Credit အျပည့္ေရးပါ။

အာခိရသ္၏ စည္းစိမ္မ်ားကို ရရွိမည့္သူမ်ားအေၾကာင္း
အာခိရသ္အတြက္ ႀကိဳးပမ္းရမည့္ေနရာ
ဆြဗရ္ျပဳ၍ ဂ်ႏၷသ္ယူ
အဖိုးတန္သည့္ စဲဟ္ရီအခ်ိန္
http://aaitee.blogspot.com/2016/06/blog-post_21.html

Credit, အလ္မုဖီးဒ္က ေရးသားသည္။

စာသားေကာ္ပီယူသူမ်ား Credit အျပည့္ေရးပါ။

အလ္မုဖီးဒ္ Link မ်ား
Website: http://aaitee.blogspot.com
Facebook: http://www.facebook.com/almufeed.mm
Email: haroonrangoni@gmail.com
google တြင္ရွာရန္ “ အလ္မုဖီးဒ္ ” ဟု ျမန္မာလိုရိုက္၍ရွာပါ။
မိမိဖုန္းထဲတြင္ ျပန္လည္ဖတ္ရႈရန္ သိမ္းထားလိုပါက Simple Islam.apk ဖုိင္ကို ေဒါင္းလုတ္ဆြဲျပီး Install လုပ္ထားပါ။

Friday, June 1, 2018

ဂ်ႏၷသ္ကို ဆင္ျမန္းနည္း


အလႅာဟ္လမ္းတြင္ သံုးစဲြျခင္းျဖင့္ ဂ်ႏၷသ္ကိုဆင္ျမန္းပါ

ပဥၥမေျမာက္အရည္အခ်င္းမွာ အလႅာဟ္လမ္းတြင္ သံုးစြဲျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသံုးစြဲမႈက ဂ်ႏၷသ္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးသည္။ လူတုိင္းသည္ ေလာကတြင္ စီးပြားရွာၾကသည္။ ဝင္လာသည့္ ေရကို ထြက္ရပ္ေပါက္မထားဘဲ တစ္ေနရာတည္းတြင္ စုထားမည္ဆိုပါက ၾကာလွ်င္ ေျခာက္ေသြ႔ကုန္ခန္းသြားေပမည္။ ထြက္ေပါက္တစ္ခုခု ရွိမည္ဆိုပါက ေျခာက္ခန္းသြားမည္မဟုတ္သလို ေရသည္ စီးဆင္းမႈ ရွိေနသည့္အတြက္ ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းေနမည္လည္း ျဖစ္သည္။ ထိုနည္းတူပင္ အာခိရသ္ကို စည္ကားသာယာရန္အတြက္ အေကာင္းဆံုးေသာ နည္းလမ္းမွာ အလႅာဟ္ခ်ီးျမႇင့္ထားသည့္ ေငြေၾကးကို အလႅာဟ္လမ္းတြင္ လွဴဒါန္းျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ပိုက္ဆံကို မလိုရာတြင္ မျဖဳန္းလိုက္ပါႏွင့္။ လိုအပ္ခ်က္အတြက္ သံုးခြင့္ရွိသည္။ လိုအပ္ခ်က္အတြက္သံုးျခင္းကိုလည္း အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သခင္က တားျမစ္မထားေပ။ မိမိ၏မိသားစုအတြက္ ကိုယ့္လိုအပ္ခ်က္မ်ားအတြက္ ျဖည့္စည္းခြင့္ေပးထားေပသည္။ လိုအပ္ခ်က္ျဖည့္ျခင္းကို မတားထားေပ။

မူစာနဗီေခတ္က ကာရူးန္ကို အာလင္မ္တို႔က အသင္ ေလာက၏ေဝစုတို႔ကို ပိုင္ဆိုင္ထားျခင္းအား မေမ့ပါႏွင့္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က အသင့္အား ဥစၥာဓနမ်ားေပးထားသည္။ ယင္းတို႔မွ မိမိ၏လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္စည္းရန္အတြက္ သံုးပါ။ က်န္သည့္အရာမ်ားကို အလႅာဟ္လမ္းတြင္ သံုးစြဲပါ။ အလႅာဟ္လမ္းတြင္ သံုးစြဲလိုက္သည့္အရာမ်ားသည္ မိမိအတြက္ သံုးလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္ဟု ေဖ်ာင္းဖ်နားခ်ခဲ့သည္။

အာခိရသ္ကို လွပေစမည့္ နည္းလမ္းမ်ား

အိဗာဒသ္ႏွစ္မ်ဳိးရွိသည္။ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရသည့္ အိဗာဒသ္ႏွင့္ ဥစၥာဓနျဖင့္ ျပဳလုပ္ရသည့္ အိဗာဒသ္တို႔ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အိဗာဒသ္တို႔၏ မူရင္းအမ်ဳိးအစားပင္ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ျပဳရသည့္ အိဗာဒသ္မ်ားကိုမူ လြယ္ကူစြာျပဳလုိက္ၾကသည္။ ပိုက္ဆံသံုးရမည့္ အိဗာဒသ္၏ အခ်ိန္သို႔ေရာက္လွ်င္မူ ထပ္ကာထပ္ကာ အႀကိမ္မ်ားစြာ စဥ္းစားၾကေပသည္။ မိမိ၏လိုအပ္ခ်က္မ်ား မျပည့္ေသး၍ စဥ္းစားဆင္ျခင္ၿပီး သံုးစြဲျခင္းျဖစ္မူ စဥ္းစားသံုးသပ္ျခင္းက ေကာင္းေပသည္။ ဤသို႔မဟုတ္ဘဲ ဇကားသ္ထုတ္ရေလာက္သည့္ ဥစၥာဓနကို ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး ယင္းကို လွဴဒါန္းေပးကမ္းရမည့္အခ်ိန္တြင္ တြန္႔တိုစဥ္းစားေနသည္ဆိုလွ်င္ ဂ်ႏၷသ္ကို မည္သုိ႔ရယူမည္နည္း။ (ဂ်ႏၷသ္ဟူသည္ ရက္ေရာစြာေပးကမ္းခဲ့သူတို႔အား အစားျပန္ေပးမည့္ေနရာ ျဖစ္ေပသည္။)

ပိုက္ဆံသံုးရန္ ခက္ေနရသည့္အေၾကာင္းအရင္း

ဂ်ႏၷသ္ရရန္အတြက္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားတြင္ ဥစၥာဓနကို လွဴဒါန္းေပးကမ္းျခင္းလည္း ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယင္းဥစၥာဓနကို လွဴဒါန္းရန္ ခက္ေနသည္။ ဘာ့ေၾကာင့္နည္း။ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းတစ္ခုမွာ လူသည္ ဥစၥာဓနကို အလြန္မက္ေမာတြယ္တာသူ ျဖစ္သည္။ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာျခင္း၊ ဥစၥဓနမ်ားျပားျခင္းဟူသည္ လူသားအဖို႔ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယင္းလူသားက ဥစၥာဓနကို မ်ားသည္ထက္မ်ားေအာင္ စုေဆာင္းသိမ္းဆည္းထားလုိေပသည္။ ဥစၥာမ်ားျခင္းကသာလွ်င္ အားလံုးထက္ အျမင့္ဆံုးသုိ႔ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးႏိုင္မည္ဟု မွတ္ထင္ေပသည္။

တစ္ဖန္ လူသားသည္ လက္ရွိလိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ ေနာင္ေရးဟူသည့္ လိုအပ္ခ်က္ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကို ရင္ဝယ္ပိုက္ထားသည္။ လက္ရွိလိုအပ္ခ်က္ကိုမူ ရွရီအသ္၌ပင္ ခြင့္ျပဳၿပီးသားျဖစ္၏။ ဤသို႔ လိုအပ္ခ်က္ရွိေနသူအေပၚ ဇကားသ္တာဝန္လည္း မသတ္မွတ္ေပ။ ဇကားသ္တာဝန္ထိုက္သူသည္ လိုအပ္ခ်က္ထက္ပို၍ ပိုင္ဆိုင္မႈ ရွိသူျဖစ္သည္။ ထို အပိုပိုင္ဆိုင္မႈသည္လည္း တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ပိုေနျခင္း ျဖစ္ရမည္။ ထိုအပိုပိုင္ဆိုင္မႈကိုလည္း လူသားက ေနာင္ေရးအတြက္ ရင္ေလးကာ ဘယ္ေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာမ်ား သံုးဆြဲရဦးမည္နည္းဟူသည့္ ေသာကရွိေနေသး၏။ ရွရီအသ္က ဤေနာင္ေရးအတြက္ကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားေပးထားသည္။ ဇကားသ္ေပးထိုက္သြားသူသည္ မိမိပိုင္ဆိုင္သည့္အပိုထဲမွ အလြန္နည္းပါးသည့္ပမာဏကိုသာ ဇကားသ္ထုတ္ရမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။

မွ်တစြာသံုးစြဲရန္
လက္ဗလာျဖစ္ၿပီး ေသာကေရာက္ရသည္အထိ မသံုးစြဲရန္လည္း ရွရီအသ္က ညႊန္ၾကားထားေပသည္။ ထို႔အတူ လံုးဝသံုးစြဲျခင္းမရွိဘဲ ျခစ္ကုတ္စုေဆာင္းထားျခင္းမ်ဳိးလည္း မျပဳရေပ။ ပိုက္ဆံတစ္ရြက္ကို ႏွစ္ရြက္ခြာသည္အထိ ေစးကပ္တြန္႔တိုျခင္းလည္း မျပဳရ။ အလယ္အလတ္ပံုစံျဖင့္ မွ်တစြာ သံုးစြဲရပါမည္။

ဥစၥာဓနသည္ လူသားအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ျခင္း
စူရဟ္နိဆာအ္၏ ပထမရုကူတြင္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ဥစၥာသည္ လူ႔ဘဝ၏ အရိပ္၊ လူတို႔အတြက္ အေထာက္အကူျပဳရာ တစ္ခုျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ထားေပသည္။ ပမာဆိုေသာ္ တုိင္မ်ားသည္ ေခါင္မိုးအတြက္ အေထာက္အကူျပဳရာျဖစ္ေပသည္။ ဤသို႔ပင္ ဥစၥာဓနဟူသည္ လူသားအတြက္ အေထာက္အကူျပဳေပးသည့္ အရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဥစၥာဓန လံုးဝမရွိလွ်င္လည္း လူသားသည္ စိတ္ဓာတ္က်သြားမည္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေခါင္မိုးတစ္ခု၏ေအာက္တြင္ တိုင္ကို လိုအပ္သေလာက္သာ ထားေပသည္။ လိုအပ္သည္ထက္ ပိုေနသည့္တိုင္မ်ားကို ဖယ္ရွားလိုက္သည္။ အပိုတိုင္မ်ားထုတ္လိုက္ျခင္းျဖင့္ ဘာမွ်ဆိုးက်ဳိးမရွိလာေပ။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ကလည္း ဥစၥာဓနကို ထိုပမာကဲ့သုိ႔ သံုးစြဲရန္ ညႊန္ၾကားထား၏။

အလႅာဟ္ပိုင္ ပစၥည္းကို ကို္ယ္စားလွယ္ရထားသည့္ လူသား
ကုရ္အာန္က်မ္းတြင္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ မိန္႔ထားသည္မွာ وَاَنْفِقُوْا مِمَّاجَعَلَكُمْ مُسْتَخْلَفِيْنَ فِيْهِ အသင္တို႔သည္ အၾကင္ဥစၥာပစၥည္းအနက္မွ သံုးစြဲလွဴဒါန္းၾကေလကုန္၊ ထိုအရွင္ျမတ္သည္ အသင္တို႔အား ယင္းပစၥည္းႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ ခန္႔အပ္ေတာ္မူခဲ့၏။ (စူရဟ္ဟဒီးဒ္၊ အာယသ္ ၇) ဆိုလိုသည္မွာ ဥစၥာဓန၏ ပုိင္ရွင္သည္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သာျဖစ္ၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား ယင္းဥစၥာအေပၚတြင္ မန္ေနဂ်ာအျဖစ္ ခန္႔အပ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခု ပိုင္ရွင္အစစ္ျဖစ္သည့္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က အမိန္႔ေပးေနသည္မွာ အသင္တို႔ထံတြင္ရွိသည့္ ငါအရွင္ျမတ္၏ ဥစၥာဓနတို႔မွ ဤေရြ႕ ဤမွ် သံုးစြဲပါ။ ပိုင္ရွင္က သံုးခုိင္းေနသည္ကို ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔က ဘာ့ေၾကာင့္ တြန္႔ဆုတ္ေနရပါသနည္း။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အပိုင္ ဘာမ်ားရွိပါသနည္း။

တစ္ဖန္ ထိုထဲမွ အသင္တို႔သံုးစြဲလုိက္သည့္ အရာမ်ား၏အစားကို အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ျပန္လည္ခ်ီးျမႇင့္ေပမည္။ وَمَاأَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْئٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ (စူရာစဗာ ၃၉) အစားသည္ မည္သည့္ေနရာမွရမည္ကုိ မည္သူမွ်မသိၾကေပ။ ကုရ္အာန္တြင္ မိန္႔ထားသည္မွာ يَرْزُقُهُ مِنْ حَيْثُ لَايَحْتَسِبْ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ ၎သူမထင္မွတ္ထားသည္ေနရာမွ ရိုဇီကိုခ်ီးျမႇင့္မည္ ျဖစ္ေပသည္။ (စူရဟ္သြလားက္ ၃)

အလႅာဟ္လမ္းတြင္ သံုးစြဲျခင္းဟူသည္ ဗလီတြင္လွဴျခင္း၊ ေက်ာင္းမွာလွဴျခင္း၊ ရမႆြာန္မွာ ဟလင္အိုးလိုက္လွဴျခင္း၊ ဆရာႀကီးမ်ားလာလွ်င္ လွဴျခင္းကိုသာ ဆိုလိုသည္မဟုတ္။ အလႅာဟ္ႏွစ္သက္မႈရရန္ဟူသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုတည္းျဖင့္ မိမိ၏ေငြကို ေနာက္တစ္ေယာက္အတြက္ သံုးစြဲေပးလုိက္ျခင္းသည္လည္း အလႅာဟ္လမ္းတြင္ သံုးစြဲျခင္းတစ္မ်ဳိးပင္ ျဖစ္ေပသည္။ အမည္ေကာင္းတပ္ျခင္းမခံရမည့္ ေနရာမ်ားစြာတြင္ အလွဴမ်ား အကူအညီမ်ားလုိအပ္ေနေပသည္။ သို႔ရာတြင္ လွဴမည့္ ကူမည့္သူမရွိေပ။ နာမည္ေကာင္းရမည့္ ေနရာမ်ားတြင္မူ ေႂကြျပားကပ္ျခင္း၊ မင္ဗရ္ကို မလိုအပ္ဘဲ သိန္းရာခ်ီတန္ သစ္မ်ားျဖင့္ ခ်ယ္သျခင္း၊ အမည္ရမည့္ ေက်ာင္းဒကာခံလိုက္ျခင္းတို႔တြင္သာ လွဴမည့္သူမ်ား ပံုေနေပသည္။ အမွန္ေတာ့ အစၥလာမ္သည္ ရုပ္ဝတၳဳမ်ား တိုးတက္လာျခင္းကို ခိုင္းထားသည့္ ဘာသာမဟုတ္ေပ။ အစၥလာမ္၏ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္မွာ လူသားတိုးတက္ေရး၊ လူ႔စိတ္ဓာတ္တိုးတက္ေရးႏွင့္ လူကို လူျဖစ္ေစရန္ ကူညီျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။ အစၥလာမ္မွ ဖရ္ဇ္အျဖစ္သတ္မွတ္ထားသည့္ ဇကားသ္၊ ဖိသ္ရဟ္၊ ကုရ္ဗာနီ စသည့္အလွဴမ်ားကို စဥ္းစားပါ။ လူက လူကို လူျဖစ္ေစရန္ ကူညီခိုင္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ ရုပ္ဝတၳဳယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး အေကာင္းတကာ့အေကာင္းဆံုးရွိေနျခင္းကို အစၥလာမ္က မလိုလားေပ။ ယေန႔ အစၥလာမ္ကိုလက္ခံထားသည့္ မုစ္လင္မ့္ကမာၻသည္ ရုပ္ဝတၳဳမ်ားယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း၊ ရုပ္ဝတၳဳမ်ားအတြက္ လွဴဒါန္းျခင္းတို႔တြင္ အားသာလွ်က္ပင္ ရွိေနသည္။ လူ လူျခင္း လူျဖစ္ေအာင္ကူညီျခင္းကို အလႅာဟ္အတြက္သံုးစြဲျခင္း ကုသိုလ္ရမည့္လုပ္ရပ္တစ္ခုဟုပင္ ယူဆျခင္းမရွိေတာ့ေပ။ မြစ္လင္မ္အခ်င္းခ်င္း ပိုက္ဆံေခ်းလွ်င္ အတိုး၊ အျမတ္ရမွ ေပးလိုသည္။ မြစ္လင္မ္တစ္ဦးကို အိမ္ပိုင္၊ ကားပိုင္၊ လုပ္ငန္းပိုင္ျဖစ္ေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္ေပးလိုသူ အေတာ့္ကိုရွားပါးသည္။ ဗလီတြင္ ေႂကြျပားတစ္ခ်ပ္ကို ဆယ့္ငါးသိန္း သိန္းႏွစ္ဆယ္တန္ ၀ယ္ကပ္လိုက္ျခင္း၊ သိန္းရာခ်ီတန္သည့္ ေကာ္ေဇာ္မ်ားခင္းလိုက္ျခင္းကိုသာ ကုသိုလ္ရမည့္အရာဟု မွတ္ယူထားသည္။ အမွန္ေတာ့ ရိုးရိုးေကာ္ေဇာ္တစ္ခ်ပ္သည္လည္း လိုအပ္ခ်က္ ျပည့္သည္။ လိုအပ္ခ်က္မျပည့္ဘဲ လိုအပ္လ်က္ရွိေနသည့္ မြစ္လင္မ္ အခ်င္းခ်င္းအား အလွဴမဟုတ္ဘဲ ျပန္ဆပ္ပါမည္ဆိုလွ်င္ေတာင္ ပိုက္ဆံမေခ်းလိုၾကေပ။ အခ်ဳိ႕က ေခ်းၿပီး ျပန္မဆပ္သည္ကို အျပစ္တင္သည္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ျပန္မဆပ္ရသနည္းကို စံုစမ္းျခင္းမရွိ။ အစၥလာမ္က သင္ျပသည့္ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ တည္ေဆာက္ေရးစနစ္သည္ တန္ဖိုးႀကီးပစၥည္းမ်ားအေပၚ အေျခမခံထားေပ။ တန္ဖိုးရွိသည့္ စိတ္ဓာတ္မ်ားအေပၚတြင္သာ အေျခခံထား၏။

အတိုးႏွင့္ အတိုးျဖင့္အက်ဳိးအျမတ္ခံစားသည့္ အေပးအယူ၊ အေရာင္းအဝယ္တို႔သည္ မပိုင္ေပ။ အလုပ္အကိုင္တစ္ခုသည္ ဟရာမ္ျဖစ္ျခင္း၊ ဟရာမ္ႏွင့္ဆက္ႏြယ္ေနျခင္းတု႔ိေၾကာင့္ မလုပ္ဘဲ လက္လႊတ္လုိက္သည္။ ဒုကၡအခက္အခဲကိုသာ သည္းခံၿပီးေနလိုက္သည္။ ထိုသုိ႔ေနလိုက္ျခင္း၏ အစားကိုလည္း ထိုသူမထင္မွတ္ထားသည့္ေနရာမွ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ခ်ီးျမႇင့္မည္ ျဖစ္ေပသည္။

အျပစ္လြတ္ရန္ အခ်က္သံုးခ်က္

အျပစ္မ်ားမွ ခြင့္လႊတ္မႈရရွိရန္ စည္းကမ္းခ်က္သံုးခ်က္ ရွိသည္။ ယင္းသံုးခ်က္ႏွင့္ ျပည့္စံုမွသာလွ်င္ ေသာင္ဗဟ္ျဖစ္မည္။ သုိ႔မဟုတ္ပါက အေျပာတစ္မ်ဳိး အလုပ္တျခားသာ ျဖစ္ေပမည္။ 

စည္းကမ္းခ်က္ (၁) ျပစ္မႈက်ဴးလြန္မိျခင္းေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းမႈရွိရမည္။
စည္းကမ္းခ်က္ (၂) ေနာက္ေနာင္ကို ျပစ္မႈမက်ဴးလြန္ေတာ့ပါဟု ကတိျပဳရမည္။
စည္းကမ္းခ်က္ (၃) အလႅာဟ္ထံပါးတြင္ စကားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ လုပ္ရပ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ ခြင့္လႊတ္မႈေတာင္းခံရမည္။ စကားျဖင့္ ခြင့္လႊတ္မႈေတာင္းခံျခင္းကိုမူ အားလံုးနားလည္ၾကေပမည္။ လုပ္ရပ္ျဖင့္ ခြင့္လႊတ္မႈေတာင္းခံျခင္းဟူသည္မွာ မိမိ၏ဘဝရွင္သန္မႈကို ေျပာင္းလဲလိုက္ျခင္းကို ဆိုလိုေပသည္။ မေကာင္းမႈမ်ားကို စြန္႔၍ ေကာင္းမႈမ်ားျဖင့္ ဘဝသစ္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသံုးခ်က္ျဖင့္ ေသာင္ဗဟ္ျပဳျခင္းသည္သာလွ်င္ ေသာင္ဗဟ္အစစ္ျဖစ္ေပမည္။ ဘဝဦးတည္ခ်က္မ်ား၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား မေျပာင္းလဲပဲ ပါးစပ္က သိုဗာ သုိဗာ လုပ္ေနျခင္းသည္ အဓိပၸါယ္မဲ့ လုပ္ရပ္သာ ျဖစ္ေပသည္။

စာ႐ွဳသူမိတ္ေဆြတို႔ ......
မိမိတို႔ ဘဝကို အဓိပၸါယ္ရွိသည့္ ဘဝတစ္ခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲပါ။ ခဝပ္မႈပိုင္းဆိုင္ရာတြင္ ေလ်ာ့နည္းခဲ့သည္မ်ား၊ အေပးအယူပိုင္း၊ ေရာင္းဝယ္မႈ၊ လူမႈဆက္ဆံေရး၊ စိတ္ထားျဖဴစင္မႈတို႔တြင္ ေလ်ာ့နည္းခဲ့သည္မ်ား၊ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈတြင္ ရွရီအသ္ႏွင့္မကိုက္ညီခဲ့သည္မ်ား၊ မ်က္ႏွာတစ္ခုလွဖို႔ ရွရီအသ္အမိန္႔မ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ခဲ့သည္မ်ား။ ယင္းလုပ္ရပ္မ်ားကို ေနာင္တရ မ်က္ရည္က်ပါ။ မိမိတို႔၏ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကို အစၥလာမ့္ညႊန္ၾကားမႈမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ ျပဳျပင္ပါ။ ျပစ္မႈျဖစ္ေစသည့္ကိစၥရပ္မ်ား၊ လမ္းမွားေစသည့္လုပ္ရပ္မ်ားမွ ေဝးစြာေရွာင္ၾကဥ္ပါမည္ဟု အလႅာဟ့္ထံပါး ကတိျပဳၾကပါ။ အလႅာဟ္ထံတြင္ ေသာင္ဗဟ္ျပဳၾကပါ။ ေသာင္ဗဟ္တံခါး ဖြင့္ထားလွ်က္ ရွိေနေသး၏။ အလႅာဟ္၏တံခါးသည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့ရမည့္ တံခါးမ်ဳိးမဟုတ္ေပ။ အလႅာဟ္၏တံခါးကိုေခါက္သူအတြက္ မုခ်ဖြင့္ေပးမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။ အလႅာဟ္ေရွ႕သို႔ေရာက္သြားသူအား အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က သိကၡာခ်၍ ျပန္ေမာင္းထုတ္မည္မဟုတ္ပါ။ “ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသာင္ဗဟ္၏ကတိကို ခ်ဳိးခဲ့မိသူအတြက္လည္း အလႅာဟ္ထံပါးမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မမဲ့ရပါ။”

ကၽြႏု္ပ္တို႔ အထင္ႀကီး တြယ္တာလွသည့္ ဤေလာက၊ အလြန္လွပေကာင္းမြန္ပါသည္ဟု မွတ္ထင္ေနသည့္ ဤေလာက၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ အသက္မ်ား၊ အခ်ိန္မ်ား၊ သက္တမ္းမ်ားသံုးစြဲေနသည့္ ဤေလာက၊ စီမံကိန္းမ်ားေရးဆြဲကာ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လမ္းမအတြင္း မိန္းေမာေလွ်ာက္လွမ္း ေနသည့္ ဤေလာကထက္ ဂ်ႏၷသ္သည္ အဆေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ သာပို၍ လွပ ေကာင္းမြန္ပါသည္။ ဂ်ႏၷသ္သည္ အၿမဲရွိေနမည့္အရာ ျဖစ္ေပသည္။ ဂ်ႏၷသ္တြင္ သန္႔ရွင္းလွပသည့္ ဟူရ္မ်ားကို ရရွိၾကမည္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သခင္၏ ေက်နပ္ႏွစ္သက္မႈသည္ ဂ်ႏၷသ္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာသာေပသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ယင္းစည္းစိမ္မ်ားကို .... ျပစ္မႈမ်ားမွ ခြင့္လႊတ္မႈေတာင္းခံသူ၊ ဂ်ဟႏၷမ္မွ လြတ္ေျမာက္မႈ ေတာင္းခံသူ၊ ဆြဗရ္ကို လက္ကိုင္ထားသူ၊ သစၥာသမာဓိရွိစြာျဖင့္ အမွန္ေျပာသူ၊ ပိုက္ဆံေငြေၾကးကို သံုးစြဲသူ၊ ည၏ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္တြင္ ထ၍ ျပစ္မႈတို႔မွ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို ေတာင္းခံသူတို႔သာ ရရွိေပမည္။ အာခိရသ္၏ စည္းစိမ္မ်ားသည္ ေလာကတြင္ အသက္ရွင္စဥ္က ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စားသူတို႔အတြက္ မဟုတ္၊ ေလာက၌ရွိစဥ္ အာခိရသ္အတြက္ အဆင္သင့္ျပဳ၍ ႀကိဳးပမ္းေနသူမ်ားအတြက္သာ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ျပင္ ေလာကရွိ ပစၥည္းဥစၥာေငြေၾကးတို႔သည္ ေလာက၏အသံုးအေဆာင္ အျဖစ္ႏွင့္သာ အၿမဲရွိေနသည္ မဟုတ္။ အာခိရသ္၏ အသံုးအေဆာင္မ်ားလည္း ျဖစ္ေပသည္။ ေလာကီအသံုးအေဆာင္မ်ား ေလာကီ၏ ပိုက္ဆံမ်ားျဖင့္ အာခိရသ္ကို ၀ယ္ယူရမည္သာ ျဖစ္၏။

ခ်စ္လွစြာေသာ အီမာန္ရွင္ မိတ္ေဆြ .......
စဥ္းစားပါ။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ ဤေလာက၏ လွပသာယာမႈအေၾကာင္းခံျဖင့္ အီမာန္ရွင္ မြစ္လင္မ္တို႔၏ဒ အာခိရသ္ကို စည္ကားေအာင္ျပဳႏိုင္ရန္ ေပးထားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား ဤသေဘာတရားမ်ားကို နားလည္းသေဘာေပါက္ႏိုင္သည့္ ေသာင္ဖီးက္ကို ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူပါ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔အား ဤေလာကကို တပ္မက္တြယ္တာသူမ်ား မျပဳလုပ္ပါႏွင့္။ ေလာက၏အေၾကာင္းခံျဖင့္ အာခိရသ္ကို လွပသာယာေအာင္ ျပဳႏိုင္သည့္ေသာင္ဖီးက္ကို ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူပါ။ (အာမီးန္)
واخردعوانا عن الحمدلله رب العالمين

[[ Credit, အလ္မီးခြသ္ဗားသ္ တြဲ၊ ၁။ စာ၊ ၂၆၉ မွ ၂၈၃
ေဟာၾကားသူ၊ ဟဇရသ္ေမာ္လာနာ မုဖ္သီစအီးဒ္အဟ္မဒ္ ပါလန္ပူရီ (မဒ္ဒဇိြလ္လုဟူ)
စာစီ၊ မုဟမၼဒ္စအီးဒ္ ပါလန္ပူရီ
ဘာသာျပန္၊ အလ္မုဖီးဒ္ ]]
စာသားေကာ္ပီယူသူမ်ား အမည္အျပည့္အစံုကူးယူပါ။ Credit ျဖဳတ္၍ အေယာင္ေဆာင္မလုပ္ပါႏွင့္။

အလ္မုဖီးဒ္ Link မ်ား
Email: haroonrangoni@gmail.com
google တြင္ရွာရန္ “ အလ္မုဖီးဒ္ ” ဟု ျမန္မာလိုရိုက္၍ရွာပါ။
မိမိဖုန္းထဲတြင္ ျပန္လည္ဖတ္ရႈရန္ သိမ္းထားလိုပါက Simple Islam.apk ဖုိင္ကို ေဒါင္းလုတ္ဆြဲျပီး Install လုပ္ထားပါ။