ဗိစ္မိလႅာဟ္ဟိသအာလာ
ကမာၻေပၚတြင္ အသက္ရွင္ၿပီးသည့္ေနာက္ ေနထိုင္ရာတြင္ လူတို႔ႏွင့္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ကူးလူးဆက္ဆံေနရေပသည္။ ကမာၻၾကီးသည္ လူသားမ်ား တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးေတြ႕ဆံုျခင္းျဖင့္ သာယာေနသည္။ အစၥလာမ္သည္ အျပည့္ဝဆံုးႏွင့္ အေကာင္းဆံုးေသာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးကို ညႊန္ၾကားထားသည့္ သာသနာျဖစ္သည္။ စၥလာမ္သာသနာတြင္ ယင္းသို႔ လူသားအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရမည့္ နည္းစနစ္ကို ေနာက္ဆံုးနဗီခ်ဳပ္ႀကီး မုဟမၼဒ္ဆြလႅလႅားဟုအလိုင္းဟိဝစလႅမ္က မိမိ၏ ဘဝသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ျပည့္ဝစြာ က်င့္သံုးျပခဲ့ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္တမန္ေတာ္၏ စရိုက္သြင္ျပင္လကၡဏာေတာ္မ်ားအနက္မွ မုအာရွရသ္ဟုေခၚတြင္သည့္ လူမႈဆက္ဆံေရး၏ ပံုစံကို ေလ့လာဖတ္ရွဳၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔ျပဳျပင္သင့္သည္မ်ားကို တမန္ေတာ့ဖဝါး ေျခရာထပ္ကာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၾကပါစို႔ ....။ { အလ္မုဖီးဒ္ }
(( ေမာ္လာနာအဗူဗကၠရ္ဆြာဟိဗ္(ရမသြလႅာဟ္အလိုင္းဟ္) ျပန္ဆိုေရးသားသည့္ အစၥလာမ့္သမိုင္းက်မ္းမွ ျပန္လည္တင္ျပသည္။ ))
တမန္ေတာ္ျမတ္ ဆြလႅလႅာဟုအလိုင္းဟိဝစလႅမ္ ၏ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး
တမန္ေတာ္ျမတ္၏ ေမတၱာတရားကို မေဖၚျပမီ၊ ဥပမာအားျဖင့္ တင္ျပရလွ်င္ တမန္ေတာ္ျမတ္ႏွင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံဖူးသူတိုင္းသည္ တမန္ေတာ္ျမတ္၏ ေစတနာသံုးတန္တရားမ်ားကို ငါရရွိသည္ထက္ မည္သူကမွ မရရွိပါဟု လူတိုင္း ကိုယ္စီကိုယ္စီ ခံစားၾကရသည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ ႏွလံုးေတာ္ အထူးႏူးည့ံေပ်ာ့ေျပာင္း၍ စိတ္ႏွလံုးရႊင္ျပေတာ္မူသည္။ ေတြ႕ဆုံသူတိုင္းႏွင့္ အၿမဲၿပံဳးရႊင္စြာ ဆက္ဆံေတာ္မူသည္။ ယင္းအေၾကာင္းအရာကို မည္သည့္အရာႏွင့္မွ် ခိုင္းႏႈိင္း၍ပင္ မျပႏိုင္ေပ။ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ မိမိအေပါင္းအေဖာ္မ်ားအား အၿမဲဂုဏ္ေပးေလ့ရွိသည္။ အနစ္နာလည္း ခံေလ့ရွိသည္။ သာသနာ့ပညတ္ေတာ္အျပင္ မည္သူ၏ စိတ္ကိုမွ် ထိခိုက္ညစ္ညဴးေအာင္ မျပဳလုပ္ခဲ့။ ဧည့္သည္ျပန္ခြင့္မတိုင္သည့္တိုင္ မတ္တပ္ရပ္ျခင္း မျပဳေပ။ သုိ႔ေသာ္ အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာရွိခဲ့လွ်င္ ခြင့္ပန္ေလ့ရွိသည္။ ထိုင္ဝိုင္း၌ မည္သည့္အခါမွ ေျခေတာ္ဆင္း၍ မထိုင္၊ ဝင္လာသူမ်ားအတြက္ ေနရာခ်ဲေပးေလ့ရွိသည္။ အေနအထိုင္၌ သီးျခားဂုဏ္ျဒပ္ကို မရယူခဲ့။ အေပါင္းအေဖၚမ်ားထက္ အခြင့္၊ အသာယူျခင္းမရွိဘဲ ေရာေရာေႏွာေႏွာ ေနထိုင္ေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ ထည္ဝါထင္ေပၚေအာင္ ဦးထိပ္ေနရာကို မရယူခဲ့။ ရသည့္ေနရာ၌ ထိုင္ခ်ေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ ျဖစ္ရန္တန္ရန္ အခ်ိန္အခါမ်ဳိးတြင္ (ထိုက္တန္သည့္ ေနရာဌာနအတြက္) ေကာင္းမ်ဳိးေကာင္းထည္ အဝတ္အစားမ်ားကိုလည္း ဝတ္ဆင္ေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ ဆက္သျခင္းမ်ားကိုလည္း ျပဳေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္အား ရုတ္ခ်ည္းေတြ႕ျမင္သူအေပၚ ခန္႔ညားမႈ၏ အရွိန္အဝါသည္ မုခ်လႊမ္းမိုးသြားေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စကားေျပာဆိုေလေလ၊ ရင္းႏွီးေလေလ၊ အခ်စ္ပိုေလျဖစ္ၿပီး စြဲမက္သြားေလသည္။
တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ဟာသဉာဏ္ကိုလည္း ရႊင္ေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ ႀကံဖန္ထြင္ထားေသာ လကၤာေခ်ာရန္ မုသားေႏွာေသာ စကားလည္း မဟုတ္ေခ်။ အၾကည္ေတာ္ ဆြဟာဗဟ္ႀကီးမ်ားသည္ အေပါင္းအေဖၚမ်ားႏွင့္ အမိုက္ေခတ္၏ အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာဆိုေသာ္ တမန္ေတာ္သည္ ၿငိမ္သက္စြာ နားေထာင္ေတာ္မူေလသည္။ ၎တို႔၏ ရယ္ရႊင္ဖြယ္စကားမ်ားအေပၚ တမန္ေတာ္ျမတ္လည္း ၿပံဳးေတာ္မူေလသည္။ ထို႔ေနာက္ တမန္ေတာ္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူလွ်င္ အားလံုးမွ တိတ္ဆိတ္လွ်က္ နားေထာင္ၾကေလသည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေသာအခါ ဦးစြာစလာမ္ျပဳေလသည္။ မိမိအေဖာ္မ်ား၏ က်န္းမာေရးကို ေမးျမန္းေတာ္မူေလသည္။ အကယ္၍ တစ္ဦးတစ္ေယာက္နာမက်န္းျဖစ္ေနေသာ္ က်န္းမာေရးေမးျမန္းရန္ ၎အိမ္ကို ကိုယ္တိုင္ႂကြသြားေတာ္မူေလ့ရွိေပသည္။ အကယ္၍ တစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ ခရီး၌ရွိေသာ္ ၎အတြက္ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းခံေတာ္မူသည္။ အကယ္၍ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၌ စိတ္ေသာက ရွိေနေသာ္ အားေပးစကားေျပာေပးေလ့ရွိ၏။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ေမ့မွားမႈအေပၚ၌ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ခဲ့လဆင္ လက္ခံေတာ္မူေလ့ရွိသည္။
တမန္ေတာ္ျမတ္၏ တရားဓမၼစင္၌ ဆင္းရဲ၊ ခ်မ္းသာ လူဟူသမွ်တို႔သည္ တေျပးညီသာ ျဖစ္ေပ၏။
တမန္ေတာ္ျမတ္၏ ေမတၱာတရားကို မေဖၚျပမီ၊ ဥပမာအားျဖင့္ တင္ျပရလွ်င္ တမန္ေတာ္ျမတ္ႏွင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံဖူးသူတိုင္းသည္ တမန္ေတာ္ျမတ္၏ ေစတနာသံုးတန္တရားမ်ားကို ငါရရွိသည္ထက္ မည္သူကမွ မရရွိပါဟု လူတိုင္း ကိုယ္စီကိုယ္စီ ခံစားၾကရသည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ ႏွလံုးေတာ္ အထူးႏူးည့ံေပ်ာ့ေျပာင္း၍ စိတ္ႏွလံုးရႊင္ျပေတာ္မူသည္။ ေတြ႕ဆုံသူတိုင္းႏွင့္ အၿမဲၿပံဳးရႊင္စြာ ဆက္ဆံေတာ္မူသည္။ ယင္းအေၾကာင္းအရာကို မည္သည့္အရာႏွင့္မွ် ခိုင္းႏႈိင္း၍ပင္ မျပႏိုင္ေပ။ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ မိမိအေပါင္းအေဖာ္မ်ားအား အၿမဲဂုဏ္ေပးေလ့ရွိသည္။ အနစ္နာလည္း ခံေလ့ရွိသည္။ သာသနာ့ပညတ္ေတာ္အျပင္ မည္သူ၏ စိတ္ကိုမွ် ထိခိုက္ညစ္ညဴးေအာင္ မျပဳလုပ္ခဲ့။ ဧည့္သည္ျပန္ခြင့္မတိုင္သည့္တိုင္ မတ္တပ္ရပ္ျခင္း မျပဳေပ။ သုိ႔ေသာ္ အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာရွိခဲ့လွ်င္ ခြင့္ပန္ေလ့ရွိသည္။ ထိုင္ဝိုင္း၌ မည္သည့္အခါမွ ေျခေတာ္ဆင္း၍ မထိုင္၊ ဝင္လာသူမ်ားအတြက္ ေနရာခ်ဲေပးေလ့ရွိသည္။ အေနအထိုင္၌ သီးျခားဂုဏ္ျဒပ္ကို မရယူခဲ့။ အေပါင္းအေဖၚမ်ားထက္ အခြင့္၊ အသာယူျခင္းမရွိဘဲ ေရာေရာေႏွာေႏွာ ေနထိုင္ေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ ထည္ဝါထင္ေပၚေအာင္ ဦးထိပ္ေနရာကို မရယူခဲ့။ ရသည့္ေနရာ၌ ထိုင္ခ်ေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ ျဖစ္ရန္တန္ရန္ အခ်ိန္အခါမ်ဳိးတြင္ (ထိုက္တန္သည့္ ေနရာဌာနအတြက္) ေကာင္းမ်ဳိးေကာင္းထည္ အဝတ္အစားမ်ားကိုလည္း ဝတ္ဆင္ေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ ဆက္သျခင္းမ်ားကိုလည္း ျပဳေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္အား ရုတ္ခ်ည္းေတြ႕ျမင္သူအေပၚ ခန္႔ညားမႈ၏ အရွိန္အဝါသည္ မုခ်လႊမ္းမိုးသြားေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စကားေျပာဆိုေလေလ၊ ရင္းႏွီးေလေလ၊ အခ်စ္ပိုေလျဖစ္ၿပီး စြဲမက္သြားေလသည္။
တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ဟာသဉာဏ္ကိုလည္း ရႊင္ေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ ႀကံဖန္ထြင္ထားေသာ လကၤာေခ်ာရန္ မုသားေႏွာေသာ စကားလည္း မဟုတ္ေခ်။ အၾကည္ေတာ္ ဆြဟာဗဟ္ႀကီးမ်ားသည္ အေပါင္းအေဖၚမ်ားႏွင့္ အမိုက္ေခတ္၏ အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာဆိုေသာ္ တမန္ေတာ္သည္ ၿငိမ္သက္စြာ နားေထာင္ေတာ္မူေလသည္။ ၎တို႔၏ ရယ္ရႊင္ဖြယ္စကားမ်ားအေပၚ တမန္ေတာ္ျမတ္လည္း ၿပံဳးေတာ္မူေလသည္။ ထို႔ေနာက္ တမန္ေတာ္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူလွ်င္ အားလံုးမွ တိတ္ဆိတ္လွ်က္ နားေထာင္ၾကေလသည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေသာအခါ ဦးစြာစလာမ္ျပဳေလသည္။ မိမိအေဖာ္မ်ား၏ က်န္းမာေရးကို ေမးျမန္းေတာ္မူေလသည္။ အကယ္၍ တစ္ဦးတစ္ေယာက္နာမက်န္းျဖစ္ေနေသာ္ က်န္းမာေရးေမးျမန္းရန္ ၎အိမ္ကို ကိုယ္တိုင္ႂကြသြားေတာ္မူေလ့ရွိေပသည္။ အကယ္၍ တစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ ခရီး၌ရွိေသာ္ ၎အတြက္ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းခံေတာ္မူသည္။ အကယ္၍ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၌ စိတ္ေသာက ရွိေနေသာ္ အားေပးစကားေျပာေပးေလ့ရွိ၏။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ေမ့မွားမႈအေပၚ၌ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ခဲ့လဆင္ လက္ခံေတာ္မူေလ့ရွိသည္။
တမန္ေတာ္ျမတ္၏ တရားဓမၼစင္၌ ဆင္းရဲ၊ ခ်မ္းသာ လူဟူသမွ်တို႔သည္ တေျပးညီသာ ျဖစ္ေပ၏။
အလ္မုဖီးဒ္ မွ တင္ဆက္သည္။
Website: http://aaitee.blogspot.comFacebook: http://www.facebook.com/almufeed.mm
Email: haroonrangoni@gmail.com
google တြင္ရွာရန္ “ အလ္မုဖီးဒ္ ” ဟု ျမန္မာလိုရိုက္၍ရွာပါ။
မိမိဖုန္းထဲတြင္ ျပန္လည္ဖတ္ရႈရန္ သိမ္းထားလိုပါက Simple Islam.apk ဖုိင္ကို ေဒါင္းလုတ္ဆြဲျပီး Install လုပ္ထားပါ။
