ဆရာသခင္မ်ား၏ ရမဇာန္ကုန္ဆံုးပံု

ဟဇရသ္ထာနဝီ၏ အဆိုအမိန္႔မ်ား 

ဝါေျဖခ်ိန္၌ စားစရာမ်ားကုိ ျဖစ္ႏုိင္သ၍ေလွ်ာ့စားပါ ။ သုိ႔မွသာ စဟ္ရီထမင္းကုိ ျမိန္ရည္၊ ယွက္ရည္ စားႏုိင္မည္။ 

"ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အပုိပစၥည္းေတြ - ဥပမာ သရက္သီးလုိသစ္သီးဝလံေတြကုိ သရာဟ္ဝီၿပီးမွပဲ စားတတ္တယ္။ ဒါမွနမားဇ္မွာ ေလးလံမႈမရွိဘဲဖတ္ႏုိင္မယ္။"
သရာဝီဆြလာသ္ၿပီးေနာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္စဥ္ အမ်ိဳးမ်ားအား ကုုုုုုုရ္အာန္ထပ္မံရြတ္ဆုိျပၿပီးည (၁၂) နာရီခြဲေလာက္မွ အိပ္၏။ ႏွစ္နာရီခြဲေလာက္တြင္ စဟ္ရီအတြက္ျပန္ထသည္။ နံနက္မုိးလင္းသည္အထိ အိပ္လုိ႔မရေတာ့ေခ်။
သခင္ႀကီးမွာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္သည္ကတစ္ေၾကာင္း အိပ္တစ္္ခ်က္ မအိပ္တစ္ခ်က္ျဖစ္ေနသည္က တစ္ေၾကာင္း အအိပ္နည္းသည့္ အက်င့္ကအၿမဲလုိလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ည၌ ႏွစ္နာရီခန္႔သာအိပ္္္္္္ႏုိင္ေတာ့၏။ "ငါကမအိပ္ႏုိင္ဘဲနဲ႔ အိပ္တယ္လုိ႔သာအေခၚခံေနရတယ္။ နည္းနည္းႀကိဳးစားလုိက္ရင္ ညလုံးေပါက္မအိပ္ဘဲ ေနႏုိင္မယ္" ဟုမိန္႔၏။
တစ္ေခါက္ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးက "ရမဇာန္လျမတ္တြင္ က်င့္စဥ္မ်ားတုိးလုပ္ရာ၌ ၿမဲၿမဲမလုပ္ႏုိင္ျခင္းအတြက္ ဆရာ၏စကားကုိ ေသြဖည္ရာမ်ားေရာက္ေနပါသလား" ဟု ေမးရာ ေသြဖည္ရာမေရာက္၊ အေၾကာင္းမူကား အစကနဦးတည္းက ၿမဲၿမဲလုပ္မည္ဟု ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဟဒီးဆ္ေတာ္ျမတ္တစ္ခုတြင္ နဗီတမန္ေတာ္ျမတ္ (ဆြလႅာဟုအလုိင္ေဟဝပ္စလာမ္) ကုိယ္တုိင္ပင္ ရမဇာန္လျမတ္တြင္ အမလ္က်င့္စဥ္ ပုိ၍လုုပ္ေလ့လုပ္ထရွိေၾကာင္း တင္ျပထားသည္ ဟုေျဖၾကားလုိုက္၏။

ေမာ္လဝီဆြာဟိဗ္တစ္ပါး၏ မ်က္ျမင္ျဖစ္ရပ္မ်ား 
ယခုႏွစ္ (ဟစ္ဂ်ရီ ၁၃၃၇) ခုႏွစ္တြင္ကၽြန္ေတာ္သည္ ထာနဘဝန္၌ ေနခဲ့ရ၏။ ရမဇာန္အစမွ အဆုံးအထိ သရာဝီဟ္တြင္ပါဝင္ခြင့္ရလုိက္သည္။ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီ ကုရ္အာန္ဖတ္၏။ ဟဇ္ရသ္သည္ ကိစၥတုိင္း၌ စြႏၷသ္ကုိေလးထားေဆာင္ ရြက္သည့္အတြက္ ဟဇ္ရသ္ႏွင့္အတူဖတ္ခဲ့သည့္ သရာဟ္္ဝီအေၾကာင္း ရုုပ္လုံးေဖာ္ေရးသား လက္ဆင့္ကမ္းလုိုက္ျခင္းျဖင့္ ဖတ္္မိသူတုိင္းလုိက္နာႏုိင္ၾကမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

ဟဇ္ရသ္ထာနဝီထံ၌ အိရွာအ္အဇာန္သည္ ေနဝင္ၿပီးတစ္နာရီေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ၾကာေညာင္းၿပီးမွ ေပး၏။ တစ္ဖန္ တစ္နာရီေစာင့္ၿပီးမွ ဂ်မာအသ္ရပ္၏။ ဖရပ္ဇ္ဆြလာသ္္မ်ားတြင္ ကိရာအသ္ရွည္ရွည္ဖတ္ေလ့မရွိ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဝသ္သီးနိ ႏွင့္အလမ္သရကုိင္ဖ ျဖစ္သည္။ သရာဟ္ဝီတြင္ ဖရပ္ဇ္ဆြလာသ္ထက္ အနည္းငယ္ကိရာအသ္ျမန္၏။ သုိ႔ေသာ္ အကၡရာစာလုံးတုိင္းကုိ အေသအခ်ာ ၾကားရသည္။ စာလုံးတုိင္းကုိ နားလည္ႏုိင္သည္။ အိခ္ဖာ အိဇြ္ဟာရ္ကုိုပင္ သတိထား၍ဖတ္၏။ ပထမ စစခ်င္းေန႔၌ တစ္ပါဟ္ရဟ္ခြဲဖတ္ၿပီး ေနာက္္္္္္္္္္္ပုိင္းေလွ်ာ့လာ၏။ ရုိဇာဟ္(၂၇)တြင္ ကုရ္အာန္ခသမ္သိမ္းျဖစ္သည္။ အိရွာအ္၊ သရာဝီဟ္ႏွင့္ ဝိသိရ္အတြက္ စုစုေပါင္းအခ်ိန္ တစ္နာရီခြဲ သုို႔မဟုတ္ တစ္ခါတစ္ရံ ထုိ႔ထက္ေလွ်ာ့၏။ (သရ္ဝီယဟ္) ေလးရကအသ္ၿပီးတုိင္းတြင္ ဒရူးဒ္(၂၅)ႀကိမ္ဖတ္ေလ့ရွိ၏။ တုိးတုိးဖတ္ေသာ္လည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အသံထြက္ေပၚလာတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က အေၾကာင္းသိလုိ၍ ေမးရာ ဟဇ္ရသ္က... သရ္ဝီယဟ္မွာဖတ္ဖုိ႔ တိတိက်က်ဘာမွေဖာ္ျပမထားတဲ့အတြက္ ဒရူးဒ္ကုိႏွစ္သက္လုိ႔ ဒရူးဒ္ဖတ္တာပါ... (၂၅)ေခါက္ဖတ္ရတာကလည္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိစၥႀကီးငယ္ရွိေနရင္ ဒီအခ်ိန္အတြင္းေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဖုိ႔ပါ ဟုေျဖၾကား၏။ သရာဟ္ဝီၿပီး ဒုိအာေတာင္းေလ့ေတာင္းထရွိ၏။ ထုိ႔ေနာက္ဝိသိရ္ဖတ္၏။ သရာဝီဟ္ခသမ္သိမ္းသည့္ည၌ ေန႔စဥ္လုပ္ရုိးလုုပ္စဥ္အတုိင္းပင္ ထျပန္သြား၏။ မီးလည္းပုိမထြန္း၊ အခ်ိဳမုုန္႔မ်ားေဝငွသည္ကုိလည္းမေတြ႕ရ။ က်န္သုံးရက္၏သရာဝီ၌ ပထမ တစ္ရက္တြင္ ဝဒ္ဒုဟာမွ စ၍ဖတ္၏။ ဒုတိယရက္တြင္ အလမ္သရ မွစ၍ဖတ္သည္။ တတိယရက္တြင္ အမၼာယသစာအာလူန္ မွပါရာတစ္ဝက္ခန္႔ဖတ္သည္ကုိ ေတြ႔ရ၏။

ေမာ္လာနာယဟ္ယာႏွင့္ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီ
ဟကီမုလ္အုမၼသ္ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္ေမာ္လာနာယဟ္ယာသည္ ေခတ္အခါတူၾကၿပီး အားမနာတမ္း ဆက္ဆံၾကရုံမက တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ား ေျပာေလ့ရိွၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ တစ္ေခါက္ ရမဇာန္လျမတ္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္က ဟဇ္ရသ္ထာနဝီထံ ဧည့္သည္အျဖစ္ေရာက္ရွိသြားသည္။ ထုိအခါ ဖခင္ျဖစ္သူက ဟဇ္ရသ္ဟကီမုလ္အုမၼသ္အား... "ဝါေျဖဖုိ႔ကိစၥမွာ ဘယ္လုိမ်ားအစဥ္အလာရွိသလဲ" ဟုေမးလုိက္၏။ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီက.. အခ်ိန္ျပည့္ၿပီး ေလး၊ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာမွ ရွရဟ္ဆဒရ္( စိတ္ထဲမွာစိတ္ခ်ေလာက္တဲ့) အခ်ိန္အထိ ေစာင့္ၿပီးမွေျဖတယ္။" ဟုေျပာ၏။ အေျခအေနအရ ဧည့္သည္ေရာက္ေန၍ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္မ်ားတြင္ အထူးအစီအစဥ္မ်ားကိုေတြ႔ရ၏။ ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္သည္ နာရီကုိၾကည့္ၿပီး ေနဝင္ခ်ိန္ဇယားအရ မုိးေကာင္းကင္အေပၚေနဝင္/မဝင္ၾကည့္ၿပီး ဝင္သြားေၾကာင္းစိတ္ခ်ခ်ိန္၌ ဝါေျဖလုိုက္ရာ ဖခင္ႏွင့္အတူပါသူ တပည့္တုိ႔လည္း ဖခင္ႏွင့္အတူဝါေျဖလုိက္ၾကသည္။ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီသည္ ႏွစ္မိနစ္ခန္႔ေစာင့္ဆုိင္းၿပီး ငါစိတ္ခ်တဲ့အခ်ိန္ေရာက္ရင္ အခင္းေပၚမွာစားစရာဘာတစ္ခုမွ် က်န္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး ဟုေနာက္ေျပာင္ကာ တပည့္မ်ားႏွင့္အတူဝါေျဖလုိက္ေလသည္။ သရာဝီဟ္ဖတ္ၿပီးေနာက္ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီက ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္အား... ေမာ္လာနာ.. စဟ္ရီအတြက္ ခင္ဗ်ားဘယ္လုိ ဆႏၵရွိသလဲ ဟုေမးရာ ဖခင္က ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ႏွင့္...  ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရုိဇာဟ္မ်ားရလုိက္သလား၊ လြတ္မ်ားလြတ္သြားသလားလုိ႔ သံသယဝင္ေလာက္ေအာင္ စဟ္ရီအခ်ိန္ကပ္္တဲ့အထိစားတတ္တယ္ ဟုေျပာလုိုက္သည္။ (အမွန္မွာ စဟ္ရီအခ်ိန္မကုန္မီ ႏွစ္မိနစ္သုံးမိနစ္အလုိ၌ လုံးဝအစားအေသာက္ရပ္လုိက္ၾကစၿမဲျဖစ္သည္။) ထုိအခါ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီက.. က်ဳပ္ကေတာ့ ဝါခ်ည္ခ်ိန္ထက္ တစ္နာရီေလာက္ေစာၿပီးစဟ္ရီစားတယ္ဗ် ဟုေျပာသည္။ ထုိအခါ ဖခင္က... ဒါဆုိရင္.. ခင္္ဗ်ားလည္း ကုိ႔အခ်ိန္နဲ႔ကုိယ္စားလုိက္..ကၽြန္ေတာ္လည္းကုိယ့္အခ်ိန္နဲ႔ကုိယ္စားမယ္။ တစ္ရက္ခြဲေလာက္ ရုိဇာဟ္ေစာင့္ႏုိင္စြမ္း ကၽြန္ေတာ့္မွာ မရွိဘူး ဟုက်ီစယ္လုိက္၏။ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီက... ဒီလုိ စားၾကလုိ႔ဘယ္ျဖစ္မလဲ...စားမွေတာ့.. အတူတူတစ္ဝုိင္းတည္းစားမွုာေပါ့...တစ္ရက္ ခင္ဗ်ားကဒုကၡခံၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လုိုက္ေလ်ာ၊ ေနာက္တစ္ရက္ ကၽြန္ေတာ္ကခင္ဗ်ားကုိလုိက္ေလ်ာမယ္ ဟုဆုိၿပီး ညိႇလုိက္ရာ ေလးဆယ့္ ငါးမိနစ္မတုိင္မီစားၿပီး နာရီဝက္ခန္႔ အလုိတြင္ဝါခ်ည္ရန္ သေဘာတူလုိက္ၾကသည္။ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီသည္ ဝါေျဖရာ၌ လူစုလူေဝးျဖင့္ေျဖေလ့ေျဖထရွိ၏။ မဂ္ရိဗ္အၿပီး အပုိအိဗာဒသ္တုိ႔တြင္ပုိသည္ ေလ်ာ့သည္ဟူ၍ မရွိခဲ့ေခ်။ တစ္ေျပးတည္းရွိေန၏။ ေအာဝ္ဝါဘီးန္ ေျခာက္ရကအသ္အၿမဲဖတ္ေလ့ရွိ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ ထုိင္ဖတ္၏။ ကၽြန္ေတာ္ကသိလုိ၍ေမးရာ.. မာနမဝင္ဖုိ႔အတြက္ တစ္ခါတစ္ေလထုိင္ၿပီးဖတ္တာပါဟုေျဖ၏။ ဆြလာသ္ဝတ္ျပဳေနခုိက္ ပန္ကာမဖြင့္။ ကၽြန္ေတာ္က အေၾကာင္းသိလုိ၍ေမးရာ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီက... စိတ္က မလုိအပ္လုိ႔ ဟုေျဖ၏။ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္တြင္ ဟဇ္ရသ္ ကုရ္အာန္ေဒါရ္(ျပန္လည္အလြတ္ဖတ္ရြတ္ျခင္း) လုပ္သည္ကုိ မျမင္ခဲ့ရ။ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ေျပာရလွ်င္ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီသည္ ကုရ္အာန္ကုိအၿမဲၾကည့္ဖတ္ေလ့ရွိ၏။ ကုရ္အာန္ ကၽြမ္းကၽြမ္း က်င္က်င္ က်က္မွတ္ထားသူလည္းျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီႏွင့္ ကာရီအဗ္ဒုလ္ခါလစ္က္ဆြာဟိဗ္တုိ႔ထက္ ကုရ္အာန္ကုိမွတ္မိသူ ေနာက္ထပ္မေတြ႕ခဲ့ရေတာ့ပါ။ 

မုဟမၼဒ္ယအ္ကူးဗ္ (မဟ္မူဒီ)

ဆရာသခင္ႀကီးမ်ား၏ ရမဇာန္ကုန္ဆံုးပံု

"ပုဂၢဳိလ္မြန္တုိ႔၏ရမဇာန္"အေၾကာင္းေရးသားရာ၌ ေမာ္လာနာအရွ္ရဖ္အလီထာနဝီသခင္ႀကီး(ရဟ)၏အေၾကာင္းကုိပါ ထည့္သြင္းေရးသားလုိစိတ္ျပင္းျပမိသည္။ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီသခင္သည္ ရမဇာန္လတြင္ အၿမဲလုိလုိ အခ်ိန္ျပည့္ကုရ္အာန္ဖတ္ရြတ္ရင္း အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့၏။ အေၾကာင္းရွိေနလည္း ကုရ္အာန္ဖတ္ရြတ္ျခင္းကုိလက္မလႊတ္ခဲ့ပါ။ သရာဝီဟ္တြင္ (၁၅) ပါရဟ္အထိေန႔စဥ္တစ္ပါရဟ္ ႏွင့္ ေလးပုံတစ္ပုံဖတ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ေန႔စဥ္ တစ္ပါရဟ္ဖတ္၏။ မ်ားေသာအားျဖင့္ရုိဇာဟ္(၂၇) လုံးတြင္ခသိမ္းေလ့ရွိသည္။ ရမဇာန္ႏွင့္ပတ္္္သက္၍ ဖတ္ရႈရေသာ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီ၏ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ ကုရ္အာန္နားေထာင္ျခင္းႏွင့္သာပတ္သက္ေနသည္။

ကုရ္အာန္ဖတ္ရာ၌ သရ္သီလ္ျဖင့္ စိမ္ေျပနေျပ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖင့္ နမာဇ္(၅)ႀကိမ္တြင္ ဖတ္သည့္အတုိင္း ဖတ္ေလ့ရွိသည္။ အကယ္၍ ျမန္ျမန္ဖတ္ရသည့္တုိင္ေအာင္ စာလုံးမ်ားအသံထုတ္ရာတြင္ ျဖည္းျဖည္းဖတ္သည့္အတုိင္းပင္ ပီသစြာထုတ္ေလ့ရွိ၏။ မွတ္ဥာဏ္လည္းအလြန္ေကာင္း၏။ မုရွာဘဟဟ္ ဆင္တူရုိး မွား စာလုံးမ်ားပင္မမွား သေလာက္ရွိ၏။ ကုရ္အာန္က်မ္းေတာ္ျမတ္အား အထူးတလည္ စိတ္စြဲလန္းမႈရွိ၏။ အစမွအဆုံး မ်က္္္္္္္္္စိျဖင့္ျမင္ေနရဘိအလားျဖစ္သည္။ စာလုံးတစ္လုံးျဖစ္ေစ၊ အာယသ္ေတာ္တစ္ပုဒ္ျဖစ္ေစ သိရွိလုိပါက ေမးျမန္းလွ်င္ မဆုိင္းမတြပင္ ခ်က္ခ်င္းအေျဖေပးႏုိင္သည္။ ကာန္ပူးရ္မည္ေသာၿမိဳ႕ကေလး၌ မဂ္ရိဗ္ၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္း လ်င္ျမန္သြက္လက္စြာ ထမင္းစားၿပီးလာႏုိင္သူတုိ႔သာ သရာဝီ နမားဇ္အတြက္ေနရာရႏုိင္၏။ စဂ်္ဒဟ္ေသလာဝသ္အတြက္လည္း ခဲရာခဲဆစ္ႏုိင္လွ၏။ နမားဇ္ပ်က္သြားမည္ကုိပင္ စုိးရိမ္ရသည္။ တစ္ေခါက္က စဂ်္ဒဟ္အာယသ္ႏွင့္တြဲလ်က္ ရုကူအ္သြားၿပီး စဂ်္ဒဟ္ဦးခ်ခဲ့လွ်င္ နမားဇ္၏စစ္ဂ်္ဒါဟ္ႏွင့္အတူ စစ္ဂ်္ဒါဟ္ေသလာဝသ္လည္း တစ္ပါတည္းအထေျမာက္သြားေၾကာင္းလာရွိေသာ နဗီတမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြလႅာဟုအလုိင္ေဟဝစၥလာမ္)၏ မိန္႔ၾကားခ်က္ကုိ က်င့္သုံးခြင့္ရလုိက္၏။ ခ်ီးက်ဴးစရာမွာ ရကအသ္ရွည္သည္ တုိသည္ဟူ၍ မခံစားရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ (ကုရ္အာန္ဖတ္ရာ၌ ဤမွ်ဆြဲေဆာင္မႈရွိသည္)

ဟဇ္ရသ္ထာနဝီသခင္သည္ ရမဇာန္လတြင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ မဒ္ရစဟ္၌ ပင္ဝါေျဖေလ့ရွိသည္။ အဇာန္ကုိ အေစာဆုံးအခ်ိန္တြင္ ေပးေလ့ေပးထရွိသည္။ ဝါေျဖရာ၌လည္း အေလာသုံးဆယ္မလုုပ္၊ မွန္မွန္စား ေသာက္ၿပီး လက္ေဆး ပလုတ္က်င္းကာ စိတ္ျငိမ္သက္စြာ ဆြလာသ္ဝတ္ျပဳတတ္သည္။ အဇာန္ႏွင့္ဂ်မာအသ္ ၾကား တြင္ လူတစ္ေယာက္ က်က်နန ဝဇူေရသန႔္စင္ၿပီး ပထမဦးဆုံး သပ္က္ဗီရ္ကုိမီေလာက္သည္အထိ အခ်ိန္ေပးထား သည္။ ရပ္ကြက္ရွိ လူတုိ႔သည္ပင္လွ်င္ မိမိေနအိမ္တြင္ဝါေျဖကာ သပ္က္ဗီရ္ကုိ မီႏုိင္ၾကသည္။ မဂ္ရိဗ္ဆြလာသ္အၿပီး၌ ဖတ္ရြတ္ေနၾကကိစၥရပ္မ်ားေဆာင္ရြက္ၿပီး အိမ္ျပန္ထမင္းစားကာ အိရွာအ္ဆြလာသ္အတြက္အခ်ိန္မီ ေရာက္ရွိလာ ျပန္ သည္။ သရာဝီဟ္ကုိလည္း စိမ္ေျပနေျပဖတ္သည္။ သရာဝီဟ္ေလးရကအသ္ၿပီးတုိင္း ဖတ္ရြတ္ရသည့္ ဒုိအာမ်ားကုိ တစ္ဦးခ်င္း တီးတုိးဖတ္ရြတ္သည္။ ရကအသ္တုိင္းရွိ ရုကူအ္ႏွင့္ စဂ်္ဒဟ္မ်ားအား သမရုိးက်ဆြလာသ္အတုိင္း ညင္ညင္သာသာ တိတိက်က် လုပ္ေဆာင္၏။ သဟဂ်္ဂ်ဳဒ္ ဆြလာသ္အခ်ိန္တြင္ ကိရာအသ္ကုိ မ်ားေသာအားျဖင့္ တုိးတီးစြာဖတ္ၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ အသံျဖင့္ဖတ္တတ္ သည္။ တစ္ေခါက္က အိပ္ယာထနည္းနည္းေနာက္က်သြား၍ သတ္မွတ္ထားသည့္ ဖတ္ေနက်ကုရ္အာန္အား နမားဇ္ႏွစ္ရကအသ္တြင္ အၿပီးဖတ္၍ စဟ္ရီစားရန္အမိန္႔ေပးခဲ့၏။ စဟ္ရီစားၿပီးအခ်ိန္မ်ားရခဲ့ရင္ မိမိတုိ႔၏ သဟဂ်္ဂ်ဳဒ္ဆြလာသ္ကို ျဖည့္လိုက္ၾကဟူ၍လည္း လမ္းညႊန္လိုက္ေသးသည္။ သဟဂ်္ဂ်ဳဒ္ဆြလာသ္ဖတ္ၿပီး ေခတၱလဲေလ်ာင္းၿပီးေနာက္ ဖဂ်ရ္အတြက္ထ သည္။ ေန႔ /ညတုိ႔၏ (မအ္မူလာသ္) အမလ္က်င့္စဥ္မ်ားကုိ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ဆက္တုိက္လုပ္သြားေလ့ရွိသည္။ အခြင့္အခါႀကံဳလွ်င္ အိအ္သိကာဖ္လည္းထုိင္လုိက္ေသး၏။ ေနာက္ဆုံး(၁၀)ရက္ သုို႔မဟုတ္ေနာက္ဆုံး(၃)ရက္ အိအ္သိကာဖ္ဝင္ေလ့ရွိ၏။ ထုိအခါဝယ္ ဘရ္ကသ္ႏွင့္ႏူရ္ေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ား မုိးတိမ္ပမာ ကြန္႔ျမဴးလ်က္ရွိ၏။ အိအ္သိကာဖ္ထုိင္ခ်ိန္၌ ေရးသားသည့္ကိစၥရပ္မ်ားကုိလည္း မျပတ္လုပ္ျဖစ္သည္။" ကဆြ္ဒုစ္စဗီလ္" မည္ေသာက်မ္း ကုိ အိအ္သိကားဖ္ရွစ္ရက္အတြင္း အၿပီးေရးခဲ့သည္။ "အလ္ဖသူဟ္ဖီမာယသ္အလုုကဗိရ္ရူးဟ္" မည္ေသာစာအုုပ္ကုိပါ တစ္ပါတည္းေရးသားခဲ့သည္။

တစ္ေခါက္က ဟကီးမ္မုဟမၼဒ္မုစ္သြဖားသည္ ရမဇာန္လျမတ္ (၂၈)ရက္ေန႔၌ ထာနဘဝန္ျမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ခစားခြင့္ရခဲ့သည္။ ကုရ္အာန္ခသမ္သိမ္းေလာက္ၿပီဟု ထင္လိုက္မိသည္။ ေနရာတိုင္းလိုလိုတြင္ (၃၇)ရက္ႏွင့္ ခသမ္သိမ္းေလ့ရွိျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဗလီသို႔ေရာက္လာေသာအခါ ဗလီ၏ေနရာအႏွံ (သို႔) လူစုေဝးရာဂ်မာအသ္တြင္ မည္သည့္အေျပာင္းအလဲမွ မေတြ႕ရ။ ခသမ္မသိမ္းခဲ့ေၾကာင္း သံသယဝင္စရာလည္း မေတြ႕ရ။ သို႔ေသာ္ သခင္ႀကီးက သရာဝီကို ဝဒ္ဒုဟာစူရာျဖင့္စလိုက္ရာ ခသမ္မသိမ္းေသာေၾကာင္း အထင္ကို ေလးနက္သြားေစသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေနာက္ဆံုးခသမ္သိမ္းသည့္ ရကအသ္(၂ဝ)အား စူရာဝဒ္ဒုဟာျဖင့္ ဖတ္ၾက၍ျဖစ္သည္။ တစ္ဖန္ သခင္ႀကီးက စူရာအစ္က္ရာအ္ဖတ္ရြတ္ရာတြင္ ဗိစ္မိလႅာဟ္ျဖင့္ စဖတ္လိုက္သျဖင့္ ယေန႔မွ ခသမ္သိမ္းေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ ေတြးထင္သည့္အတိုင္း အမွန္ပင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ခသမ္သိမ္းၿပီး ဒုအာေတာင္းရာ၌ ေတာင္းေနက်ထက္သိပ္မရွည္လ်ားေခ်။ ယခင္ေန႔မ်ားအတိုင္း ထြန္းထားသည့္ ဆီမီးမွလြဲ၍ အျခားမီးဟူ၍လည္း မေတြ႕ခဲ့ရ။ မုန္႔ေဝသည္ကိုလည္း မေတြ႕ျမင္ခဲ့။ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက မုန္႔ေဝလိုေၾကာင္း ခြင့္ပန္ေသာအခါ မနက္ျဖန္က်မွေဝပါဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ မည္သည့္အရာေပၚမွ မန္းမႈတ္သည္ကို မေတြ႕ရ။ ေနာက္ဆံုးရကအသ္တြင္ ကုရ္အာန္ခသမ္သိမ္းၿပီး စူရာဘကရာ၏အစမွ မုဖ္လိဟူးန္အထိဖတ္ေလသည္။ သခင္ႀကီးသည္ သန္းေခါင္ေက်ာ္မွ သဟဂ်္ဂ်ဳဒ္အတြက္ ထေလ့ရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ရွစ္ရကအသ္ဖတ္ေလ့ရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ထို႔ထက္ပိုသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ နည္းတတ္၏။ ရမဇာန္လ၏ သဟဂ်္ဂ်ဳဒ္ဆြလာသ္တြင္ ေန႔စဥ္ကုရ္အာန္တစ္ပါရာဖတ္သည္ကို ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ထို႔ထက္မ်ားသည့္ အခါလည္း ရွိ၏။ ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ သခင္ႀကီး သဟဂ်္ဂ်ဳဒ္ဖတ္ေနစဥ္ မိုးေသာက္အာရုဏ္ခ်ိန္တြင္ ႏူးရ္အလင္းေရာင္တစ္ခု အထက္ဖက္သုိ႔တက္ေနသည့္အလား အျဖဴေရာင္အလင္းတန္းတစ္ခု အထက္သုိ႔တက္ေနသည္ကို ေတြ႕ခဲ့ရ၏။

ဆရာသခင္မ်ား၏ ရမဇာန္ကုန္ဆံုးပံု (၃)

ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏ အသနားေတာ္ျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ရမဇာန္လျမတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရရွိခဲ့ၾကေပသည္။ ရမဇာန္လျမတ္သည္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က မိမိ၏ ဗႏၵာဟ္ေက်းကၽြန္မ်ားအား ဆုခ်ီးျမႇင့္ေသာ လတစ္လလည္းျဖစ္ေပသည္။ နဗီတမန္ေတာ္ျမတ္ဆြလႅာဟုအလိုင္းဟိဝစလႅမ္သည္ လျမတ္ရမဇာန္တြင္ အိဗာဒသ္ကို ယခင္လတို႔ထက္ပိုမို၍ အထူးတလည္ ျပဳလုပ္ေတာ္မူခဲ့သလို အြမၼသ္ကိုလည္း လမ္းၫႊန္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္ေခတ္နဲ႔ အလြန္ပဲ နီးကပ္တဲ့ သာဗီအီးန္မ်ားရဲ႕ ေခတ္နဲ႔ သူ႔ေနာက္ေခတ္ေတြမွာ တမန္ေတာ့္လမ္းစဥ္အတိုင္း ဖဝါးေျခထပ္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ သူမြန္သူျမတ္တို႔ဟာ မိမိတို႔ရရွိတဲ့ ရမဇာန္လကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ ဘယ္လိုအမလ္ေတြနဲ႔ ကုန္လြန္ေစခဲ့သလဲဆိုတာကို တင္ျပပါ့မယ္။ မိတ္ေဆြတို႔လည္း က်န္ရွိတဲ့ သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ သူမြန္သူျမတ္တို႔ နည္းတူ ရမဇာန္လျမတ္ရဲ႕ အခ်ိန္မ်ားကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ ျပဳလုပ္ဖို႔ နီယသ္ဆႏၵထားၾကပါ။

ဟဇရသ္ႀကီး ေမာ္လာနာအိလ္ယားစ္သခင္

ကၽြန္ေတာ္၏ၾကာၾကာ ဟဇရသ္ႀကီးေမာ္လာနာအိလ္ယားစ္သခင္ (ရဟ) (သဗ္လီးဂ္အမီရ္ခ်ဳပ္ႀကီး)၏ အေၾကာင္းကုိ အဗ္ဗီသီက်မ္းတြင္ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ား၌ ေဖာ္ျပထားၿပီးျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ယခုသခင္ႀကီး၏ ရမဇာန္အေၾကာင္းကုိ အဓိကထား၍ ေဖာ္ျပလုိပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ မ်ိဳးရုိးစဥ္ဆက္မွာ ထုံးစံအတုိင္းပင္ အိဖ္သြာရ္ဝါေျဖခ်ိန္မွာပင္ စားခ်င္သမွ်အၿပီးစားၿပီးျဖစ္ၾကသည္။ လၻက္ရည္ေသာက္ေလ့ေသာက္ထလည္း မရွိပါ။ စားစရာဆုိလွ်င္လည္း မေျပာပေလာက္ေသာ အစားကုိသာစားေလ့စားထရွိၾကသည္။

ထုိအခုိက္ အဘူဒါဝူဒ္က်မ္းတြင္ေရးသားထားသည့္.. သူတုိ႔၏စားစရာသည္ သင့္တုိ႔ဖခင္မ်ားစားသည့္ ညစာပုံစံမ်ိဳးမဟုတ္ ဟူေသာ အေၾကာင္းအရာအား ရုတ္တရက္သတိရလုိက္မိ္သည္။ ထုိအေၾကာင္းအရာေလးအားသတိရမိ၍ တင္ျပပါရေစ။ နဗီတမန္ေတာ္ျမတ္ (ဆြလႅာဟုအလုိက္ေဟဝစၥလာမ္) က ..."ညအိရွာအ္အခ်ိန္၌ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ေရာက္ရွိလာလွ်င္ ဦးစြာစားေသာက္လုိက္ၾက" ဟူ၍မိန္႔ၾကားခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ အထက္ပါဟဒီးဆ္ေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပုဂၢဳိလ္တစ္ပါးက ဟဇ္ရသ္အုမရ္(ရသြီ) သခင္၏သား အစ္ဗ္ႏု အုမရ္(ရသြီ) သခင္အား ထုိဟဒီးဆ္ေတာ္ကုိဖတ္ရြတ္ျပၿပီး တအံ့တၾသျဖင့္.. ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသေနတာက အကယ္၍မ်ား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ စားစရာေတြမွာနစ္မြန္းေနရင္ ဂ်မာအသ္နဲ႔နမားဇ္ဖတ္ရမယ့္ကိစၥေတြ လစ္ဟင္းကုန္မွာေပါ့ဟု တင္ျပေမးျမန္းေလသည္။ ထုိအခါ အိဗ္ႏုအုမရ္(ရသြီ) သခင္က ထုိသူ႔အား.. သူတုိ႔ဆီမွာ စားစရာဆုိလုိ႔ ဘာမ်ားရွိခဲ့လုိ႔လည္း .. အသင္ကအသင့္ရဲ႕ဖခင္စားေနသလုိ.. သူတုိ႔စားခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ ထင္ေနသလား ? ဟု ေဒါသႀကီးစြာျဖင့္ေျဖၾကားခဲ့သည္။ ဆုိလုိသည္မွာ စြန္ပလြန္သီးသုံးေလးငါးလုံးႏွင့္ စားစရာအနည္းငယ္မွ်သာ ရွိတတ္သည္။ ဤမွ်ေလာက္ေသာအစားေၾကာင့္ ဂ်မာအသ္ျဖင့္နမားဇ္အား မည္သုိ႔ထိခုိက္မည္နည္းဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္။ (ဤသည္ ဟဒီးဆ္ကုိ သေဘာေပါက္ႏုိင္ေသာပညာမရွိလွ်င္ လမ္းလြဲႏုိင္ျခင္း၏ သာဓကတစ္ခုျဖစ္၏ - ဘာသာျပန္သူ)

ကၽြန္ေတာ္၏ ၾကာၾကာ ဟဇ္ရသ္ႀကီး ေမာ္လာနာ အိလ္ယားစ္သခင္၏အခင္းေပၚရွိ စားစရာမ်ားမွာလည္း အထက္ပါအတုိင္းနီးနီးပင္ျဖစ္သည္။ ဟဇ္ရသ္ႀကီးသည္ မုန္႔တစ္ဝက္ခန္႔သာ စားတတ္သည့္ အေလ့အထရွိသည္။ ဝါေျဖၿပီးလွ်င္ မဂ္ရိဗ္နမားဇ္ကုိဦးေဆာင္၍ဖတ္သည္။ ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက မဂ္ရိဗ္ၿပီးလွ်င္ နဖိလ္ရွည္ရွည္ ဖတ္ေလ့ဖတ္ထရွိသည္။ ရမဇာန္လတြင္ အိရွာအ္အဇာန္အခ်ိန္နားထိ နဖိလ္မ်ားဖတ္ေနေလ့ရွိသည္။ ဤသုိ႔နဖိလ္မ်ားဖတ္ၿပီးေနာက္ ဗလီထဲ၌ေခတၱခါးဆန္႔သည္။ နာရီဝက္ခန္႔ လဲေလ်ာင္းၿပီး အိရွာအ္နမားဇ္အတြက္ျပင္ဆင္ၿပီး ကုိယ္တုိင္ပင္ အိရွာအ္ႏွင့္သရာဝီဟ္ကုိပါ ေရွ႕ေဆာင္၍ ဖတ္ေလ့ရွိသည္။ သရာဝီၿပီးၿပီးခ်င္းပင္ အနားယူတတ္သည္။ မည္သူႏွင့္မွ်ေတြ႕ဆုံျခင္း၊ စကားစျမည္ေျပာဆုိျခင္း မရွိေတာ့။ ဝိသိရ္နမားဇ္၏ စလာမ္လွည့္ၿပီးေနာက္ ေခါင္းအုံးေပၚေခါင္းမတင္မီပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္သည္ဟု အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကၽြန္ေတာ္ကုိေျပာျပဖူးသည္။

ကၽြန္ေတာ္က အငတ္ပီပီ ရမ္ဇာန္လတြင္ သရာဝီၿပီးလွ်င္ အေၾကာ္အေလွာ္ႏွင့္သစ္သီးဝလံကေတာ့မျဖစ္မေနပါရစၿမဲ။ မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ားကလည္း သစ္သီးဝလံမ်ားယူလာတတ္ၿပီး အားလုံးႏွင့္ ဆုံဆည္းခ်ိန္ေလးတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။ 

ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ဟဇ္ရသ္ႀကီးသည္မလႊဲမေရွာင္သာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွင့္ အတူပါဝင္ေပးတတ္၏။ ကၽြန္ေတာ္ကအားနာ၍ မပါဝင္ႏုိင္လည္းကိစၥမရွိေၾကာင္း ေျပာျပေသာ္လည္း (၁၅)မိနစ္ (၂ဝ) မိနစ္ခန္႔ေတာ့ ပါဝင္ေပးစၿမဲျဖစ္သည္။

ဟဇ္ရသ္ႀကီးသည္ သရာဝီၿပီးအိပ္သည္။ ည(၁၂) နာရီထုိး၌ ျပန္ႏုိးလာတတ္သည္။ ထုိအခါ တပည့္တစ္ေယာက္က ဥျပဳတ္ႏွစ္လုံး ပူပူေႏြးေႏြးလာခ်ေပးေလ့ရွိသည္။ ယင္းဥျပဳတ္စားၿပီး သဟဂ်္ဂ်ဳဒ္စဖတ္ေလေတာ့သည္။ စဟ္ရီေနာက္ဆုံးအခ်ိန္တြင္ စလာမ္လွည့္ကာ စဟ္ရီစားေလ့ရွိသည္။ စဟ္ရီစားလွ်င္လည္း အခ်ိန္ကုန္ရန္မည္မွ် နီးကပ္ေနသည္ဆုိေသာ္ ညာဘက္လက္တြင္ထမင္းလုပ္ကုိ ယူရင္း တပည့္တစ္ေယာက္ကုိ ေရခပ္ခုိင္းေနရင္းကပင္ ေနာက္တပည့္တစ္ဦးအား အဇာန္ဆုိရန္ ျပင္ဆင္ခုိင္းေနသည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့ဖူးသည္။ စဟ္ရီစားေသာက္ၿပီးရုံမွ်သာ ရွိေသးသည္။ မုအဇ္ဇင္န္သည္လည္း အေပၚေရာက္ၿပီး အဇာန္္စတင္ ေပးလုိက္ေလေတာ့၏။ စဟ္ရီတြင္လည္း မ်ားမ်ားမစားတတ္သျဖင့္ အခ်ိန္တုိတုိသာယူ၍ စားေသာက္ေလ့ရွိသည္။ အဇာန္ဆုိၿပီးေနာက္ ဖဂ်ရ္၏ပထမအခ်ိန္မွာပင္ ဂ်မာအသ္ကုိ ဦးေဆာင္ကာ နမားဇ္ဖတ္ေလ့ရွိသည္။

ရမဇာန္လတြင္ ဖဂ်ရ္ၿပီးတရားေဟာပြဲ အစီအစဥ္ထားရွိသည္။ ေမာ္လာနာယူစြဖ္ကေဟာေျပာသည္။ ဟဇ္ရသ္ႀကီးေမာ္လာနာအိလ္ယားစ္သည္ မိမိနမားဇ္ဖတ္ခဲ့ေသာ မုဆြလႅာဟ္ဂ်ာနမားဇ္ေပၚ၌ အစ္ရွ္ရားက္ အခ်ိန္အထိ ဆက္တုိက္ထုိင္ေနၿပီး ဖတ္ေနၾက ဇိကိရ္ဝဇီဖဟ္မ်ားကုိ ဖတ္ရြတ္ေနသည္။ ထုိအခ်ိန္၌ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ ျပဳစုၾကေသာတပည့္တုိ႔မွာ အနားယူလုိက္ၾကသည္။ လုိရင္လုိသလုိ ႏုိးႏုိးၾကားၾကားလည္းရွိေနၾကသည္။ ဟဇ္ရသ္ႀကီးမွာ အိရွိရားက္နမားဇ္ဖတ္ၿပီးမွ အနားယူေလ့ရွိသည္။ သုိ႔မဟုတ္လွ်င္ ေမဝါသ္သုိ႔ျပန္မည့္ သဗ္လီးဂ္မိတ္ေဆြမ်ားအား အမွာစကားေျပာျခင္း၊ ေရာက္ရွိလာေသာ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာျခင္း စသည္တုိ႔ျပဳေနတတ္သည္။ ေရာက္ရွိလာေသာ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားကုိ အထူးတေလးတစားဆက္ဆံသည္။ အဆင့္အတန္းရွိသူကုိ သူ႔အဆင့္အတန္းႏွင့္ ထုိက္တန္သည့္ဂုဏ္ေပး၍ ဆက္ဆံေလ့ရွိသည္။ လုိအပ္ပါက တစ္ကုိယ္ေရဝဇီဖဟ္က်င့္စဥ္မ်ားကုိလည္း ေရွ႕တုိးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ေပးလုိက္၏။

ဟဇ္ရသ္ႀကီးသည္ စုိင္္ယိဒ္မ်ိဳးႏြယ္ဝင္တုိင္းအား အထူးဂရုစုိက္ေလ့ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိပါ ထုိသူတုိ႔ကုိဂုဏ္ေပး၍ တေလးတစားဆက္ဆံရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္မွာၾကားတတ္သည္။ ဤမွ်ႏွင့္မေတာ္ေသး။ မိမိ၏တပည့္မ်ား၊ မူရီဒ္မ်ား၌ စုိင္ယိဒ္ဆုိသူမ်ား၏ မွားယြင္းခၽြတ္ေခ်ာ္မႈမ်ားအား ဥေပကၡာျပဳေလ့ရွိသည္။ တစ္ေခါက္က ကၽြန္ေတာ္သည္ မူရီးဒ္တပည့္တစ္ေယာက္၏ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍တုိင္ၾကားရာ " ေအး .. ငါလည္း သိတယ္။" ဟုဆုိၿပီး ထုိသူသည္ စုိင္ယိဒ္မ်ိဳႏြယ္မွျဖစ္ေၾကာင္းကုိ တေလးတစားေလသံျဖင့္ေျပာရာ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိမွ ျပန္မေျပာတတ္ေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ရဖူးသည္။ ရမဇာန္လ၏ေန႔လည္ ေန႔ခင္းတြင္ တစ္နာရီခြဲ၊ ႏွစ္နာရီခန္႔ အနားယူေလ့ယူထရွိ၏။ ဇုဟုရ္ၿပီးတုိင္း မိမိအခန္းတြင္ထုိင္၍ ေရာက္ရွိလာေသာ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားႏွင့္ စကားေျပာေလ့ရွိ၏။ အဆြရ္မတုိင္မီအထိ ဧည့္သည္မ်ားႏွင့္ ထုိင္ေနတတ္သည္။ ထုိအခုိက္အတန္႔တြင္ ရမဇာန္လျမတ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သင္ခန္းစာမ်ားက်န္ရွိေနလွ်င္ သင္ေပးတတ္၏။ အဆြရ္ၿပီးမွ မဂ္ရိဗ္အထိ အသံထုတ္၍ဇိကိရ္ျပဳရင္း အခိ်န္ကုန္လြန္ေစ၏။ ရမဇာန္လ မဟုတ္ေသာရက္မ်ားတြင္ ဤဇိကိရ္အား ညသန္းေကာင္ယံခ်ိန္တြင္ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည္။ သဟဂ်္ဂ်ဳဒ္ၿပီးေနာက္ နံနက္ဖဂ်ရ္နမားဇ္အခ်ိန္နားထိပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ဆရာသခင္အႀကီးအကဲမ်ားအနက္ ဟဇ္ရသ္ႀကီးတစ္ေယာက္ကုိသာ အသက္ႀကီးသည္အထိ ဇိကိရ္ကုိ အသံထုတ္၍ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ျပဳသြားသည္ကုိ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ မက်န္းမမာျဖစ္ခဲ့သည့္ႏွစ္မတုိင္မီက သပ္စ္ဗီဟ္ (၁၂)ရပ္ႏွင့္ အိစ္မိဇာသ္(အလႅာဟ္၏ဇာသ္ေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ဇိကိရ္)ကုိ ရမဇာန္လျမတ္တြင္ အဆြရ္ၿပီးမွ မဂရိဗ္အထိဖတ္ၿပီး ရမဇာန္မဟုတ္ေသာလတြင္ သန္းေကာင္ယံအခ်ိန္တြင္ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ဖတ္ေလ့ရွိသည္။ 

ဟဇ္ရသ္ႀကီးသည္ တတိယဟဂ်္အား ရမဇာန္လျမတ္မွစတင္၍ ခရီးထြက္ခဲ့သည္။ ေမာ္လာနာအဘုလ္ဟစံန္အလီနဒ္ဝီသခင္က ဟဇ္ရသ္ႀကီး၏အတၳဳပတၱိတြင္ ယခုကဲ့သုိ႔ေရးသားထားသည္။ ဟဇ္ရသ္ႀကီးသည္ ဟိဂ်္ရီ(၁၃၅၁)ခုႏွစ္တြင္ တတိယေျမာက္ ဟဂ်္ျပဳရန္သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ရမဇာန္လျမတ္၏ စႏၵာလမင္းအား နိဇာမုဒၵီးန္တြင္ရွိခုိက္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ သရာဝီဟ္ကုိ ဒစ္လ္ဟီ မီးရထားဘူတာတြင္ ဟဇ္ရသ္ႀကီးကုိယ္တုိင္ ဦးေဆာင္၍ဖတ္ခဲ့သည္။ ဟဇ္ရသ္ႀကီးကုိလုိက္ပုိ႔ၾကသူတုိ႔အျပင္ ဒစ္လ္ဟီၿမိဳ႕ေန လူခပင္းတုိ႔လည္းစုမိၾကသည္။ အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ကိုယ္စီကုိယ္စီ ဗလီဝတ္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ သရာဝီဖတ္ၿပီးမွ ဘူတာသုိ႔ေရာက္လာၿပီး ဟဇ္ရသ္ႀကီးႏွင့္ အတူ သရာဝီတြင္ပါဝင္ၾကျပန္ေသးသည္။ ဗလီမ်ားတြင္ေစာေစာၿပီးသြားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဟဇ္ရသ္ႀကီး၏ သရာဝီမွာ ဝန္စည္စလယ္မ်ားအား ေနရာတက်ထားေနရျခင္းေၾကာင့္ ေနာက္က်မွ စတင္ခဲ့ရသည္။ ဟဇ္ရသ္ႀကီးသည္ အလီးဖ္..လာ.မ္..မီမ္ ပါရဟ္မွစတင္၍ ဖတ္ေလ၏။ ရထားေနာက္က်မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိလုိက္ရ၍ မိမိဗလီ၌ သရာဝီဖတ္သည့္နည္းတူ စိမ္ေျပနေျပဖတ္ေလေတာ့သည္။ ရထားသည္လည္း တစ္နာရီခြဲခန္႔ေနာက္က်မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းသိရွိခဲ့ရသည္။

သဗ္လီးဂ္လုုပ္ငန္းအားအခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ စားေနရင္းေသာက္ေနရင္း၊ အိမ္၌၊ ခရီး၌၊ ရထားဘူတာ၌၊ ရထားတြဲ၌ စသည္္ျဖင့္ သားအဖႏွစ္ဦးလုံး တစုိက္မတ္မတ္ႀကိဳးပမ္းေလ့ရွိၾကသည္။ ယေန႔တုိင္ သားျဖစ္သူ ေမာ္လာနာယူစြတ္ဖ္ကုိမီသူ ေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးသူမ်ားရွိၾကပါလ္ိမ့္မည္။ အခ်ိန္ျပည့္ ဤအလုပ္တစ္ခုတည္းကုိသာ ေဇာက္ခ်လုပ္ခဲ့သည္။ ဟဇ္ရသ္ႀကီးေမာ္လာနာအိလ္ယားစ္သခင္သည္ အစဥ္အၿမဲ ရမဇာန္လျမတ္ႏွင့္ႀကဳံႀကိဳက္တုိင္း ဒအ္ဝသ္လုပ္ငန္းအား အထူးအေလးေပးကာ ႀကိဳးပမ္းေလ့ရွိ၏။ သဗ္လီးဂ္ဂ်မာအသ္မ်ားကုိလည္း ေမဝါသ္အစား ေနဇာမုဒၵီးန္မရ္ကဇ္သုိ႔ေခၚယူကာ ထုိမွတစ္ဆင့္ ေနရာေဒသအသီးသီးသုိ႔ ေစလႊတ္ေလ့ရွိ၏။ ဒအ္ဝသ္အလုပ္ကုိ ေနဇာမုဒၵီးန္မရ္ကဇ္တြင္ ရမဇာန္လ၌ပုိ၍ ဂရုတစိုက္ထားကာလုုပ္ကုိင္ေလ့ရွိသည္။

(အလ္မုဖီးဒ္)

ဆရာသခင္မ်ား၏ ရမဇာန္ကုန္ဆံုးပုံ (၂)

ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏ အသနားေတာ္ျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ရမဇာန္လျမတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရရွိခဲ့ၾကေပသည္။ ရမဇာန္လျမတ္သည္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က မိမိ၏ ဗႏၵာဟ္ေက်းကၽြန္မ်ားအား ဆုခ်ီးျမႇင့္ေသာ လတစ္လလည္းျဖစ္ေပသည္။ နဗီတမန္ေတာ္ျမတ္ဆြလႅာဟုအလိုင္းဟိဝစလႅမ္သည္ လျမတ္ရမဇာန္တြင္ အိဗာဒသ္ကို ယခင္လတို႔ထက္ပိုမို၍ အထူးတလည္ ျပဳလုပ္ေတာ္မူခဲ့သလို အြမၼသ္ကိုလည္း လမ္းၫႊန္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္ေခတ္နဲ႔ အလြန္ပဲ နီးကပ္တဲ့ သာဗီအီးန္မ်ားရဲ႕ ေခတ္နဲ႔ သူ႔ေနာက္ေခတ္ေတြမွာ တမန္ေတာ့္လမ္းစဥ္အတိုင္း ဖဝါးေျခထပ္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ သူမြန္သူျမတ္တို႔ဟာ မိမိတို႔ရရွိတဲ့ ရမဇာန္လကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ ဘယ္လိုအမလ္ေတြနဲ႔ ကုန္လြန္ေစခဲ့သလဲဆိုတာကို တင္ျပပါ့မယ္။ မိတ္ေဆြတို႔လည္း က်န္ရွိတဲ့ သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ သူမြန္သူျမတ္တို႔ နည္းတူ ရမဇာန္လျမတ္ရဲ႕ အခ်ိန္မ်ားကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ ျပဳလုပ္ဖို႔ နီယသ္ဆႏၵထားၾကပါ။

ဟဇ္ရသ္ဟာဂ်ီအင္မ္ဒါဒုလႅာဟ္(ရဟ) ၏ ရမဇာန္လျမတ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဟကီမုလ္အုမၼသ္ ဟဇ္ရသ္ထာနဝီသခင္က အင္မ္ဒါဒုလ္မုရွ္သာက္က်မ္းတြင္ ေရးသားထားသည္မွာ တစ္ေန႔ ဟဇရသ္ဟာဂ်ီဆြာဟဗ္က ဟဇ္ရသ္ထာနဝီအား ဤသုိ႔ေျပာျပေလ၏။ အသင့္ကုိ ပညာေပးရန္အေနႏွင့္ ေျပာျပရလွ်င္...
ကၽြႏု္ပ္သည္ မိမိႏုပ်ိဳသည့္လူလတ္ပုိင္းအရြယ္က ညလုံးေပါက္မအိပ္စက္ခဲ့ပါ။ အထူးသျဖင့္ ရမဇာန္လျမတ္တြင္ မဂ္ရိဗ္နမားဇ္ၿပီးလွ်င္ ဟာဖိဇ္ယူစြတ္ဖ္ဗလဒ္၊ ဟာဖိဇ္ဇာမင္န္၊ ဟာဖိဇ္အဟ္မဒ္ (ကၽြႏု္ပ္၏တူ) တုိ႔က ကုုရ္အာန္ တစ္ပါရဟ္ႏွင့္ေလးပုံတစ္ပုံထိ အိရွာအ္နမားဇ္အခ်ိန္တုိင္ ဖတ္ျပၾကရသည္။
အိရွာအၿပီး၌ ေနာက္ထပ္ဟာဖိဇ္ႏွစ္ပါးတုိ႔က ဖတ္ျပၾကရသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေနာက္ထပ္ဟာဖိဇ္တစ္ပါးက ညသန္းေကာင္ယံအထိလည္းေကာင္း၊ တစ္ဖန္သဟဂ်္ဂ်ဳဒ္နမားဇ္အခ်ိန္တြင္ ဟာဖိဇ္ႏွစ္ပါးတုိ႔က ဖတ္ရြတ္ရျပန္သည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ကုရ္အာန္တြင္ေမြ႕ေလ်ာ္ရင္း လျမတ္ရမဇာန္ကုန္ဆုံးခဲ့ရေတာ့သည္။

ဆရာသခင္အႀကီးအကဲမ်ား၏ ရမဇာန္ကုန္ဆံုးပံု (၁)

ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏ အသနားေတာ္ျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ရမဇာန္လျမတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရရွိခဲ့ၾကေပသည္။ ရမဇာန္လျမတ္သည္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က မိမိ၏ ဗႏၵာဟ္ေက်းကၽြန္မ်ားအား ဆုခ်ီးျမႇင့္ေသာ လတစ္လလည္းျဖစ္ေပသည္။ နဗီတမန္ေတာ္ျမတ္ဆြလႅာဟုအလိုင္းဟိဝစလႅမ္သည္ လျမတ္ရမဇာန္တြင္ အိဗာဒသ္ကို ယခင္လတို႔ထက္ပိုမို၍ အထူးတလည္ ျပဳလုပ္ေတာ္မူခဲ့သလို အြမၼသ္ကိုလည္း လမ္းၫႊန္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္ေခတ္နဲ႔ အလြန္ပဲ နီးကပ္တဲ့ သာဗီအီးန္မ်ားရဲ႕ ေခတ္နဲ႔ သူ႔ေနာက္ေခတ္ေတြမွာ တမန္ေတာ့္လမ္းစဥ္အတိုင္း ဖဝါးေျခထပ္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ သူမြန္သူျမတ္တို႔ဟာ မိမိတို႔ရရွိတဲ့ ရမဇာန္လကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ ဘယ္လိုအမလ္ေတြနဲ႔ ကုန္လြန္ေစခဲ့သလဲဆိုတာကို တင္ျပပါ့မယ္။ မိတ္ေဆြတို႔လည္း က်န္ရွိတဲ့ သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ သူမြန္သူျမတ္တို႔ နည္းတူ ရမဇာန္လျမတ္ရဲ႕ အခ်ိန္မ်ားကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ ျပဳလုပ္ဖို႔ နီယသ္ဆႏၵထားၾကပါ။

ဦးစြာ ဟဇရသ္ေမာ္လာနာကာစ္င္မ္နာေနာ္သဝီသခင္ႀကီး ရမဇာန္ကုန္ဆံုးပံုကို တင္ျပမည္ျဖစ္ပါသည္။

ဗိစ္မိလႅာဟိရ္ရဟ္မားန္နိရ္ရဟီးမ္
ဟဇ္ရသ္ေမာ္လာနာ ကာစင္မ္ နာေနာ္သဝီ (ရဟ)၏ ရမဇာန္လျမတ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အေသးစိတ္အေၾကာင္းအရာကုိ ကၽြန္ေတာ္သိရွိခြင့္မရခဲ့ပါ။ ေမးျမန္းစုံစမ္းရန္အတြက္လည္း သခင္ႀကီးကုိမွီခဲ့ေသာ ပုဂၢဳိလ္ဟူ၍လည္းမရွိ၊ သုိ႔ေသာ္ ေက်ာ္ၾကားေနေသာအခ်က္တစ္ခ်က္ေတာ့ရွိသည္။ သခင္ႀကီးသည္ ဟစ္ဂ်ိရီသကၠရာဇ္ ၁၂၇၇ ခုႏွစ္ ရမဇာန္လတြင္ ဟိဂ်ာဇ္(မကၠဟ္-မဒီနဟ္) ခရီးစဥ္၌ ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္ကုိ အာဂုံေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္း ေန႔စဥ္တစ္ပါရာက်က္မွတ္ၿပီး ညသရာဝီနမာဇ္တြင္ ရြတ္ဆုိျပေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။
ေမာ္လာနာ ယအ္ကူးဗ္နာေနာ္သဝီ (ရဟ) က "စဝါေန႔ကာေမာ္လာနာကာစင္မ္" တြင္ ဟိဂ်္ရီသကၠရာဇ္ ၁၂၇၇ ခုႏွစ္ ဂ်မာဒုစၥာနီလ၌ ေမာ္လာနာကာစင္မ္သည္ ဟဂ်္အတြက္ခရီးထြက္ခဲ့သည္။ ဇိလ္ကအ္ဒဟ္လ ေနာက္ဆုံးရက္မ်ားအတြင္း မကၠဟ္သုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ဟဂ်္ကိစၥေဆာင္ရြက္ၿပီး မဒီနာရွရီးဖ္သုိ႔ေရာက္ခဲ့၏။ ဆြဖရ္လျမတ္တြင္ မဒီနာဟ္မွျပန္လည္ထြက္ခြာခဲ့သည္ဟု ေရးသားထားသည္။ ရဗီအုလ္ေအာင္ဝလ္လကုန္၌ မြမ္ဘုိင္(ဘုံေဘ) ျမိဳ႕သုိ႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာၿပီး ဂ်မာဒုစၥာနီတြင္ ဌာေနသုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိသြား၏။ အသြားတြင္ကရာခ်ိၿမိဳ႕မွ ဘာဒ္ဘာနီသေဘၤာျဖင့္ ခရီးထြက္ခဲ့သည္။

ရမဇာန္လျမတ္၏ ဆန္းဦးစလကုိ ေတြ႕လုိက္သည့္ေန႔မွစ၍ ကုရ္အာန္အာဂုံေဆာင္က်က္မွတ္မႈကုိ စတင္ခဲ့သည္။ အီးဒ္ၿပီးေနာက္ မူကလႅာန္သုိ႔ေရာက္ၿပီး မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ားကုိ အခ်ိဳေဝငွေကၽြးေမြးခဲ့၏။ ေမာ္လာနာကာစင္မ္ ကုရ္အာန္အာဂုံေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္းကုိ ထုိအခ်ိန္ကမည္သူမွ်မသိခဲ့ၾက။ တစ္ေခါက္က (၂၇) ပါရဟ္လုံးကုိ တစ္ရကအသ္တြင္ဖတ္လုိက္သည္ကုိ သတိရွိ၏။ အကယ္၍ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ေမာ္လာနာ နဖိလ္နမားဇ္ဖတ္ေနစဥ္ အေနာက္ကအိက္ေသဒါ ေနာက္လုိက္အျဖစ္လာရပ္ပါက မိမိ၏နမားဇ္အား တုိတုိႏွင့္အဆုံးသတ္၍ ေနာက္မွမရပ္ရန္ေတာင္းပန္ကာ တားျမစ္ေလ့ရွိၿပီး ညလုံးေပါက္တစ္ကိုယ္တည္း နမားဇ္တြင္ ကုရ္အာန္ရြတ္ဖတ္ေနေလ့ရွိ၏။

လူအမ်ားက တႏွစ္အတြင္း အာဂုံေဆာင္ၿပီးေအာင္က်က္ခဲ့ေၾကာင္းေျပာၾကသည္။ သခင္ႀကီးကုိယ္တုိင္က ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းက်က္မွတ္ခဲ့သည္ဟု ေျပာျပခဲ့သည္။ ပထမရမဇာန္တြင္ ေန႔စဥ္တစ္ပါရဟ္၏ေလးပုံတစ္ပုံ က်က္မွတ္ခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ ဒုတိယရမဇာန္တြင္ ဟဂ်္ခရီးစဥ္၌ တစ္ေန႔တစ္ပါရဟ္က်က္မွတ္၍ ခသမ္သိမ္းကာ ဟာဖိဇ္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရသည္။

(အလ္မီဇားန္စာစဥ္မွျပန္လည္မွ်ေဝသည္)

အလ္မုဖီးဒ္
Website: http://aaitee.blogspot.com 
Facebook: http://www.facebook.com/almufeed.mm
Email: haroonrangoni@gmail.com
google တြင္ရွာရန္ “ အလ္မုဖီးဒ္ ” ဟု ျမန္မာလိုရိုက္၍ရွာပါ။
မိမိဖုန္းထဲတြင္ ျပန္လည္ဖတ္ရႈရန္ သိမ္းထားလိုပါက Simple Islam.apk ဖုိင္ကို ေဒါင္းလုတ္ဆြဲျပီး Install လုပ္ထားပါ။