ဗိစ္မိလႅာဟိရ္ရဟ္မားန္နိရ္ရဟီးမ္
သာသနာ့ပညာရွင္မ်ားက ဟဂ်္ခရီးႏွင့္ ဟဂ်္လုပ္စဥ္တြင္ လုိက္နာေဆာင္ရြက္ရေသာစည္းကမ္း၊ နည္းလမ္းမ်ားကုိ အစၥလာမ့္စာအုပ္စာေပမ်ားတြင္ အက်ယ္တဝင့္ ေရးသားထုတ္ေဝထားသည္ျဖစ္ရာ တစ္သက္တာတြင္ တစ္ခါသာလုပ္ရေသာ ဟဂ်္အတြက္ စိတ္ထဲမွရည္သန္ကာ ခရီးမထြက္မီ ခရီးသြားစည္းကမ္း၊ ဟဂ်္လုပ္သည့္နည္းလမ္းမ်ား ေရးသားပါရွိသည့္ ထုိစာအုပ္စာေပမ်ားကုိ ေလ့လာဖတ္ရႈမွတ္သားအပ္ေပသည္။
သုိ႔မွသာ စရိတ္စကမ်ားစြာသုံးစြဲ ကုန္က်ခံရသည့္ ဟဂ်္ခရီးစဥ္လည္းမွန္၊ ေကာင္းျမတ္သည့္ ဟဂ်္လည္း ျဖစ္ေပမည္။
ေလ့လာမွတ္သားမႈမျပဳဘဲ အသိမဲ့ျပဳေသာ လုပ္ေဆာင္မႈတုိ႔သည္ ဟဂ်္ခရီးကုိ ဖ်က္ဆီးရာေရာက္ေပမည္။ ျဖစ္ႏုိင္သည္ႏွင့္အမွ် ထုိစာအုပ္စာေပမ်ားကုိ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ ေဆာင္သြားကာ လုိအပ္တုိင္းေလ့လာပါမွ က်င့္စဥ္မ်ားကုိ တိက်မွန္ကန္စြာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေပမည္။
ေက်ာင္းသားဘဝက ဖတ္ၾကားသင္အံခဲ့သည့္ မစာအိလ္မ်ားမွာလည္း ထိေတြ႔မႈကင္းသည္ႏွင့္အမွ် ေမ့ေပ်ာက္တတ္ျခင္းေၾကာင့္ ပညာရွင္မ်ားသည္ လည္းထုိစာအုပ္စာေပႏွင့္အတူ ခရီးထြက္သင့္ေပသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ဟဂ်္လုုပ္ထားသူသည္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ဟဂ်္ျပဳလုပ္ေသာ ပညာရွင္ထက္ မစာအိလ္အရာတြင္ သာလြန္က်င္လည္သည္ကုိ ေတြ႕ရေပသည္။
သင္္တုိ႔သည္(ဟဂ်္ျပဳလုုပ္ရန္ ခရီးထြက္ရာတြင္) စားနပ္ရိကၡာ (ခရီးစရိတ္) စသည္မ်ားကုိ (လုံေလာက္စြာ) ေဆာင္ယူၾကေလကုန္၊ အမွန္စင္္္္္္္္္္္္္္္္္္္စစ္ အမြန္္ျမတ္ဆုံးေသာ စားနပ္ရိကၡာ၊ (ခရီးစရိတ္) မွာ (ဒုစရုိက္မႈတုိ႔မွလည္းေကာင္း ၊ အေၾကာင္းမဲ့ သက္သက္ လက္ျဖန္႔ေတာင္းရမ္း စားေသာက္သုံးစြဲျခင္းမွလည္းေကာင္း)ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းပင္။ (၂း၁၉၇)
ဟဂ်္လုပ္ရန္ သြားေရာက္စဥ္ ခရီးစရိတ္ႏွင့္ စားေသာက္ေနထုိင္စရိတ္ လုံေလာက္စြာယူေဆာင္သြားရန္ အထက္ပါအာယသ္ေတာ္တြင္ အမိန္႔ေပးေတာ္မူထားသည္။
" အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အေပၚ တဝပ္ကၠလ္လုပ္ကာ ခရီးထြက္ျခင္းမွာ လူတုိင္းအတြက္မဟုတ္၊ အခ်ိဳ႕တုိ႔သည္ စရိတ္စကမယူေဆာင္ဘဲ မိမိကုိယ္မိမိ သဝပ္ကုလ္လုပ္သူဟု ခံယူကာ ဟဂ်္ခရီးထြက္ၾကၿပီး ေရာက္ရာေနရာတြင္ ေတာင္းရမ္းၾကေသာေၾကာင့္ ထုိအယသ္ေတာ္ က်ေရာက္ရျခင္းျဖစ္သည္"
ဟု ဟဒီးဆ္ေတာ္မ်ားတြင္ လာရွိသည္။
" ငါ ဟဂ်္လုပ္ဖုိ႔ သြားေနတာ၊ ငါ့ကုိ အလႅာဟ္က မ ေကၽြးဘဲထားပါ့မလား" စသည္ျဖင့္ ဟဂ်္ခရီးစဥ္ကုိ စရိတ္စကမပါဘဲ စတင္ခဲ့သူအခ်ိဳ႕က ေစာဒကတက္ၾကသည့္အတြက္ "ခရီးစရိတ္ယူေဆာင္ၾက သူတစ္ပါးေရွ႕ေမွာက္ ေအာက္္မက်ိဳ႕ေစရသည့္ စရိတ္စကသာလွ်င္ အေကာင္းျမတ္ဆုံးျဖစ္သည္။" ဟူေသာ သေဘာပါသည့္ အထက္ပါ အာယသ္ေတာ္ က်ေရာက္္္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ အာယသ္ေတာ္က သိကၡာက်ေစမည့္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္မႈမျပဳရန္ တားျမစ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒြရ္ရိမာန္စူရ္က်မ္းတြင္ ဆင့္ျပန္ထားသည္။
အလြန္အဆင့္ျမင့္၊ အလြန္အေရးပါ အရာေရာက္လွသည့္ သဝပ္က္ကြလ္အေၾကာင္း ေကာင္းစြာသိနားလည္ရန္လုိေပသည္။
တဝပ္က္ကြလ္သည္ လက္ရုံးရည္မဟုတ္၊ ႏွလုံးရည္ကုိဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္။
မိမိ၏ျပည့္စုံခ်မ္းသာမႈထက္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏ စြမ္းေဆာင္ေတာ္မူမႈအေပၚ အာရုံအျပည့္အဝ ထားတတ္သူသာလွ်င္ တဝပ္က္ကြလ္ကုိ လက္ကုိင္ျပဳသင့္သည္။ ထုိသုိ႔ေသာအေျခအေန အဆင့္အတန္းမရွိလွ်င္ တဝပ္က္ကြလ္လုပ္ရန္ မစဥ္းစားအပ္ေပ။
တဝပ္က္ကြလ္ ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ပညာယူအပ္ေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္ႏွစ္ခုုကုိ ခ်ိတ္ဆက္မိေသာ က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ ေတြ႕ရွိရေပသည္။ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလွေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုမွာ ဟဇရသ္အဗူဗကရ္(ရေသြ႔)ယလႅာဟုအန္န္ဟု သခင္ႀကီး၏အေၾကာင္းျဖစ္သည္။
သဗူးက္ႀကိဳးပမ္းမႈအတြက္ တမန္ေတာ္ျမတ္ ဆြာလႅလႅာဟု အလုိင္ဟိ ဝပ္စၥလႅမ္ ရံပုံေငြေကာက္ခံေတာ္မူစဥ္က သခင္ႀကီးသည္ အိမ္ရွိပစၥည္းအားလုံး အကုန္သိမ္းႀကံဳးယူေဆာင္ ထည့္ဝင္ေတာ္မူခဲ့သည္။
အလားတူပင္ ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္ကလည္း သဗူးက္ႀကိဳးပမ္းမႈအတြက္ ရံပုံေငြအျဖစ္ ဥတစ္လုံးမွ်ရွိေသာ ေရႊတုံးတစ္္္္္တုံး ဆက္ကပ္ၿပီးေနာက္" ဤပစၥည္းမွအပ ကၽြႏုု္ပ္ထံတြင္ မည္သည့္ပစၥည္းမွ်မရွိေတာ့ပါ၊ ဤပစၥည္းကုိ ဆြဒကဟ္အျဖစ္လက္ခံေတာ္မူပါ" ဟူ၍ေလွ်ာက္ထားသျဖင့္
ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ ဆြလႅလႅာဟုအလုိင္ဟိဝစၥလႅမ္သည္ မ်က္ႏွာေတာ္လႊဲလုိက္ေပသည္။ ထုိသူသည္ မ်က္ႏွာေတာ္လႊဲရာဘက္မွ တစ္ဖန္ တင္ဆက္ေလွ်ာက္ထားေပးအပ္သျဖင့္ ကုိယ္ေတာ္သည္ မ်က္ႏွာေတာ္ လႊဲလုိက္ျပန္ေပသည္။ ထုိသုိ႔စတုထၳအႀကိမ္ ေလွ်ာက္ထားျပန္ေသာအခါ ကုိယ္ေတာ္သည္ ထုိပစၥည္းကုိယူကာတစ္အားကုန္ လႊင့္ပစ္ေတာ္မူလုိက္ၿပီးေနာက္
အခ်ိဳ႕သူတုိ႔သည္ မိမိ၏ရွိသမွ်ပစၥည္းတုိ႔ကုိ ဆြဒကာေပးလုိက္ၾကၿပီးေနာက္ အမ်ားတကာ၏ေရွ႕တြင္ လက္ျဖန္႔တတ္ၾကသည္" ဟု ႀကိမ္းဝါးေတာ္မူလုိက္ေပသည္။
ေဖာ္ျပပါ ျဖစ္ရပ္မွန္ႏွစ္ခုမွ သဝပ္က္ကြလ္၏သေဘာကုိ ေကာက္ယူႏုိင္ေပသည္။
ဆင္းရဲမြဲေတေသာ္လည္း မညည္းညဴ၊ လူတုိ႔ထံမွလည္း မေတာင္းရမ္း၊ သီးခံၿမဲ သီးခံေနသူသည္သာလွ်င္ ဧကန္အမွန္ သဝပက္ကြလ္ ျပဳႏုိင္သူျဖစ္သည္။
အျခားသူမ်ားအေပၚ တာဝန္ပိေစသူ၊ သီးခံမႈမရွိသူ၊ ေက်းဇူးမသိတတ္သူမ်ားအေနႏွင့္ စရိတ္စကမယူေဆာင္ဘဲ သဝပ္က္ကြလ္ျပဳုကာ ခရီးမထြက္သင့္ေသာေၾကာင့္
(အလ္ဟဂ်္ဂ် အရွ္ဟူးရြံန္မ္ မာ့လူးမာတြံန္ ဖမဏ္းဖြရဒြဖီးဟင္ႏၷလ္ ဟဂ္်ဂ် ဖလာရဖဆာ) ဟူေသာ အာယသ္ေတာ္ကုိ ဟဂ်္ခရီး၏ အဓိက စည္းကမ္းတစ္ရပ္အျဖစ္ ျပဌာန္းထားပါသည္။
ဖဇာအိေလ့ဟဂ်္ မွကူးယူတင္ျပပါသည္။
***အာခိရသ္ရဲ႕ႏူရ္***
