ဆြဗရ္ဖြင့္ဆိုခ်က္

**ဂ်ႏၷသ္ရရန္အတြက္ လိုအပ္သည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား
ဂ်ႏၷသ္ရရန္ တျခားေသာ လုပ္ရပ္တို႔ထက္ အေရးအႀကီးဆံုးေသာအရာမွာ ရွိရ္က္(အလႅာဟ္အရွင္ႏွင့္ ယွဥ္တြဲကိုးကြယ္ျခင္း) ကင္းစင္သည့္ အီမာန္ရွိရန္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ျပစ္မႈတို႔၏ ျပစ္ဒဏ္ခတ္ခံရျခင္းမွ လြတ္ကင္းမႈရရန္ ေတာင္းခံျခင္းသည္ အေရးႀကီးသည္။ ဂ်ဟႏၷမ္တြင္ အျပစ္ေပးခံရျခင္းမွ လြတ္ကင္းမႈရရန္ ဆုပန္မႈသည္ အလြန္အေရးႀကီး၏။
ဂ်ႏၷသ္ရရန္လိုအပ္သည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအနက္ ဒုတိယအခ်က္မွာ ဆြဗရ္ဟူသည့္ သည္းခံမႈခႏၲီတရားရွိျခင္းျဖစ္သည္။ ဆြဗရ္သည္ အစၥလာမ့္က်င့္ေဆာက္တည္မႈမ်ား၌ အလြန္အေရးပါသည့္ က႑တြင္ရွိပါသည္။ ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္၏ ေနရာေပါင္း ဆယ္ခုတြင္ ဆြဗရ္အေၾကာင္းလာရွိထားသည္။ ဟဒီးစ္မ်ားတြင္လည္း ဆြဗရ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ မိန္႔ဆိုမႈမ်ား မ်ားစြာရွိေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆြဗရ္ဟူသည္ မုစ္လင္မ္အတြက္ က်င့္သံုးမႈတိုင္းတြင္ မပါ မျဖစ္ရွိေနရမည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေပသည္။

**ဆြဗရ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္
ဆြဗရ္ဟူသည္ အရဗီဘာသာစကားျဖစ္ၿပီး ص ب ر= صبرဟု စာလံုးေပါင္းသည္။ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ လုပ္ရပ္တစ္ခုခုမွတားျမစ္ျခင္း၊ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ မ်ဳိသိပ္ျခင္း၊ ခႏၲီတရားထားျခင္း၊ ထိန္းသိမ္းျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ ေရွးယခင္က ညႇင္းပမ္းႏွိပ္စက္သည့္ အာဏာပိုင္သည္ လူသတ္လွ်င္ နန္းတြင္း၌ မတ္တပ္ရပ္ေစၿပီး ေခါင္းျဖတ္သတ္ေလ့ရွိသည္။ ထိုသုိ႔ျပဳျခင္းကို အရဗီျဖင့္ قَتَلَهُ صَبَرًا တားဆီးရပ္တန္႔၍ သတ္လိုက္သည္ဟု ေျပာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆြဗရ္တြင္ တားဆီးျခင္း တားျမစ္ျခင္းဟူသည့္ အဓိပၸါယ္တို႔လည္း ပါ၀င္ေၾကာင္း သိရသည္။

စကား အသံုးအႏံႈးတြင္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္လိုသည့္ စိတ္အား တားဆီးထိန္းခ်ဳပ္ထားျခင္းကို ဆြဗရ္ဟုေခၚသည္။ ထို႔အတူ ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ခ်င္စိတ္ အစဥ္ရွိေနေအာင္ ထိန္းသိမ္းျခင္းကိုလည္း ဆြဗရ္ဟုပင္ ေခၚဆိုသည္။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္တြင္ ေအာင္ျမင္မႈရရွိမည့္ လုပ္ရပ္တို႔ကို အာယသ္တစ္ပိုဒ္တြင္ ဤသို႔မိန္႔ထားသည္။ يَأَيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوْا اصْبِرُوْا وَصَابِرُوْا وَرَابِطُوْاوَاتَّقُ اللهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ "အို အီမာန္ရွင္အေပါင္းတို႔၊ ေကာင္းမႈျပဳရာတြင္၊ မေကာင္းမႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရာတြင္၊ ေဘးဒုကၡတို႔ ေတြ႕ႀကံဳခ်ိန္တြင္ ဆြဗရ္ ျပဳပါ။ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ဆြဗရ္ျပဳရန္ တိုက္တြန္းပါ။ ေဂ်ဟားဒ္တြင္ ႀကံ့ခိုင္ၿမဲၿမံစြာ ရပ္တည္ၾက။ ထို႔ေနာက္ အခ်ိန္တိုင္းတြင္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ကို ေၾကာက္ရြံ႕  ရိုေသခံ့ညားပါ။ ဤသည္သာလွ်င္ အသင္တို႔အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈ၏ လမ္း ျဖစ္သည္။"

ဂ်ႏၷသ္၏စည္းစိမ္မ်ားကို ရရွိရန္ လူသည္ အလႅာဟ္က လုပ္ပါဟု ေျပာထားသည္မ်ားအား လုပ္ေဆာင္ရန္ ခႏၲီတရားကို လက္ကိုင္ျပဳ၍ အစဥ္က်င့္သံုးရမည္ျဖစ္သလို အလႅာဟ္အရွင္က မလုပ္ႏွင့္ဟု တားထားသည္မ်ားကိုလည္း မလုပ္ရန္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားရပါမည္။ ဤသည္မွာ ဆြဗရ္၏ အဓိက ပံုစံျဖစ္ၿပီး အာခိရသ္အတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ခိုင္မာေသာသူ၏ အလုပ္ျဖစ္ေပသည္။ အာခိရသ္တြင္ ေအာင္ျမင္မႈအျပည့္ရရန္ ရည္မွန္းခ်က္ခိုင္မာသူတို႔သာလွ်င္ ဤဆြဗရ္ကို က်င့္သံုးႏိုင္ၾကသည္။ ထိုသု႔ိက်င့္သံုးႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ရမည္။ လြယ္လြယ္ႏွင့္ေတာ့ ယင္းအရည္အခ်င္းကို ရမည္မဟုတ္ပါ။ ထို႔ျပင္ ေကာင္းမႈ လုပ္ရန္ႏွင့္ မေကာင္းမႈ ေရွာင္ရန္တို႔တြင္ ဆြဗရ္ကို က်င့္သံုးႏိုင္ရန္ စိတ္ႏွင့္ အေတြးအေခၚကို ေလ့က်င့္ေပးရမည္။ မိမိ၏စိတ္ထားႏွင့္ အေတြးအေခၚကို ကိုယ္တိုင္ ျပန္ထိန္းေက်ာင္းရသည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ဳိးျဖစ္သည္။


**ဆြဗရ္လုပ္လွ်င္ ရရွိမည့္ ထူးျခားမႈ
ဟဒီးစ္တြင္ اَلصَّبْرُضِيَاءٌ ဆြဗရ္သည္ အလင္းေရာင္ျဖစ္၏ဟု ပါရွိသည္။ လူ႔ႏွလံုးသားအတြင္း ဆြဗရ္အလင္းတိုင္ကို ထြန္းေတာက္သြားၿပီဆိုလွ်င္ ယင္းသူ၏ ဘ၀သက္တမ္းတစ္ခုလံုးသည္ အခက္အခဲဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ကင္းမႈရရွိေပလိမ့္မည္။ (အလင္းေရာင္ရွိေနၿပီျဖစ္၍ ဘ၀လမ္းခရီးရွိ ခ်ဳိင့္ခြက္၊ ဆူးေညႇာင့္မ်ားကို ေရွာင္ကြင္းကာ လိုရာပန္းတိုင္သုိ႔ ေျဖာင့္တန္းစြာ အေရာက္လွမ္းႏိုင္ေပမည္။) ဆြဗရ္၏အလင္းတိုင္ကို လြယ္လြယ္ႏွင့္ မရႏိုင္ပါ။ ဆြဗရ္အတြက္ အနည္းငယ္ ေလ့က်င့္ခန္းဆင္းရပါမည္။
ဟဒီးစ္ေတာ္တြင္ مَنْ يَتَصَبَّرَيُصَبِّرْهُ الله ဆြဗရ္ကို အလြန္႔အလြန္ ဒုကၡခံၿပီး လက္ကိုင္ျပဳ က်င့္သံုးသူအတြက္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ ယင္းဆြဗရ္အား ထိုသူ႔အတြက္ အ၀တ္အထည္ပမာ ျပဳလုပ္ေပးလိုက္မည္ဟု ပါရွိေပသည္။ (အ၀တ္အထည္ပမာျပဳေပးျခင္းဟူသည္မွာ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ အ၀တ္အစားတို႔သည္ အၿမဲပင္ထိကပ္ေနသလို ဆြဗရ္ရရွိရန္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ထားသူအတြက္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ယင္းဆြဗရ္သည္ ထိုသူ႔၏ စိတ္ထား၊ အေတြးအေခၚတြင္ အၿမဲတမ္းတည္ရွိေနေတာ့မည္ကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္။) အစပိုင္းတြင္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ ခုိင္းထားသည္မ်ားကို လုပ္ရန္ႏွင့္ တားထားသည္မ်ားမွ ေရွာင္ရန္တို႔တြင္ စိတ္ႏွင့္ အေတြးအေခၚမွ လက္ခံေစရန္ ဆြဗရ္ျဖင့္ အားသြန္ခြန္စိုက္ႀကိဳးပမ္းရပါမည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ စိတ္သည္ က်င့္သားရသြားၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆြဗရ္၏ အေတြ႕အႀကံဳႏွင့္ ခံႏိုင္ရည္မ်ားကို ရရွိလာမည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ၎သူ၏သက္တမ္းသည္ လင္းဝင္း၍ သာယာလွပလွ်က္ ရွိေနေပေတာ့မည္။

ဆြဗရ္လုပ္ရမည့္ေနရာ
ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရာတြင္ ဆြဗရ္လုပ္ရမည္။ မေကာင္းမႈ လုပ္ခ်င္စိတ္ကို ဆြဗရ္လုပ္ရမည္။ ေဘးဒုကၡ၊ အခက္အခဲ၊ အက်ပ္အတည္း၊ ေရာဂါေ၀ဒနာ၊ ဆံုးရွံဳးနစ္နာမႈတို႔ ႀကံဳေတြ႕ခ်ိန္တြင္ အလႅာဟ္အရွင္ကို ေက်းဇူးကန္းစကား မဆိုမိေစရန္ ဆြဗရ္လုပ္ရမည္။

(၁) ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရာတြင္ ဆြဗရ္လုပ္ရျခင္း
ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္ရွိ ဤအာယသ္ကို မုစ္လင္မ္တို႔ ဖတ္ဖူးပါလိမ့္မည္။  يَأَيُهَاالَّذِيْنَ آمَنُوْا اسْتَعِيْنُوْابِالصَّبْرِوَالصَّلَاةِاِنَّ اللهَ مَعَ الصَّابِرِيْنَ "အို အီမာန္ယံုၾကည္သူအေပါင္းတို႔ ခႏၲီတရားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ နမားဇ္ဖတ္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း အကူအညီကို ေတာင္းခံပါ။ မုခ်ဧကန္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ သည္းခံျခင္းခႏၲီတရားထားသူမ်ားႏွင့္ အတူရွိေတာ္မူေပသည္။ " ယင္းအာယသ္တြင္ ဆြဗရ္ကို ဦးစြာမိန္႔သည္။ ၿပီးမွ နမားဇ္ကို မိန္႔၏။ ဆြဗရ္သည္ အဘယ္မွ် လိုအပ္ေၾကာင္း အထက္ပါအာယသ္မွ သိရေပသည္။ နမားဇ္ထက္အရင္ ဆြဗရ္ကို မိန္႔ရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုမွာ နမားဇ္သည္ အလႅာဟ္အမိန္႔နာခံသည့္ လုပ္ရပ္တစ္ခုျဖစ္၏။ ထိုအမိန္႔နာခံမႈျပဳရန္ တစ္နည္း နမားဇ္ဖတ္ရန္အတြက္ ဦးစြာ စိတ္မပါျခင္း၊ ပ်င္းျခင္း၊ အခ်ိန္မရျခင္းစသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ား၊ က်ပ္တည္းခက္ခဲေနမႈမ်ားကို စိတ္တင္းခံ ဆြဗရ္ျပဳရမည္။ နမားဇ္မဖတ္ရန္ အေၾကာင္းျပေနသည့္ စိတ္ကို ခ်ဳပ္တည္းျခင္း၊ နမားဇ္မဖတ္လိုစိတ္ကို ခ်ဳိးႏွိမ္ျခင္းဟူသည့္ ဆြဗရ္ကို ဦးစြာ ျပဳလုပ္ရမည္။ နမားဇ္မဖတ္ခ်င္ျခင္းဟူသည့္ အမိန္႔ဖီဆန္မႈမျပဳေစရန္ စိတ္ကို ခိုင္းရမည္။ ၿပီးေနာက္မွ အမိန္႔နာခံျခင္းျဖစ္သည့္ နမားဇ္ဖတ္သည့္ အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမိန္႔တစ္ခုကို နာခံရန္ ဆြဗရ္၏အကူအညီသည္ ဦးစြာလိုအပ္ေပသည္။

ေကာင္းမႈလုပ္ရပ္တစ္ခုခုလုပ္ေနခ်ိန္ စိတ္မွ မလုပ္လိုေတာ့သည့္ လြန္ဆန္ေနမႈကို ခ်ဳပ္တည္းရန္အတြက္ ဆြဗရ္လက္နက္ကို အသံုးခ်ရပါမည္။ ပမာ နမားဇ္ဖတ္သည္။ နမားဇ္တစ္ႀကိမ္တြင္ ဖရ္ဇ္၊ စြႏၷသ္၊ နဖိလ္ စသည့္ နမားဇ္ရကအသ္မ်ား ရွိသည္။ ဖရ္ဇ္ဖတ္ၿပီးေနာက္တြင္ က်န္နမားဇ္မ်ား မဖတ္လိုေတာ့သည့္ စိတ္ထား၊ အေတြးအေခၚကို ခ်ဳပ္တည္းၿပီး ပထမေကာင္းမႈျဖစ္သည့္ ဖရ္ဇ္ဖတ္ျခင္းႏွင့္အတူ ေနာက္ထပ္ေကာင္းမႈမ်ားျဖစ္သည့္ စြႏၷသ္၊ နဖိလ္မ်ားကို ဆက္လက္ဖတ္ရမည္။ ဤသည္မွာ ေကာင္းမႈလုပ္ရာတြင္ ထည့္သြင္းက်င့္သံုးရမည့္ ဆြဗရ္ျဖစ္သည္။ ကုရ္အာန္ဖတ္ေနသည္။ သတ္မွတ္ထားသည့္ စာမ်က္ႏွာ၊ စူရဟ္မ်ား မၿပီးမခ်င္း ဖတ္သည့္ေနရာမွ မထဟု စိတ္ကို ခ်ဳပ္တည္းရမည္။ အရည္အတြက္ ျပည့္ေအာင္ဖတ္မည္ရမည္။ ကုရ္အာန္ဖတ္ေနစဥ္ ဖုန္းဖြင့္ၾကည့္လိုျခင္း၊ အျခားအရာတစ္ခုခုကို စူးစမ္းလိုျခင္း စသည့္စိတ္ထားမ်ား အေတြးမ်ား ျဖစ္ေနလွ်င္ ယင္းစိတ္ကို ခ်ဳပ္၍ ေကာင္းမႈျဖစ္သည့္ ကုရ္အာဖတ္ျခင္း ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ လုပ္ရပါမည္။ ထိုနည္းတူ အျခားေသာ ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳတိုင္း ယင္းေကာင္းမႈမွ ထြက္ခြာလိုစိတ္ကို ခ်ဳပ္ထားျခင္း၊ ယင္းေကာင္းမႈကို စြဲၿမဲစြာ ျပဳႏိုင္ရန္ စိတ္ထားကို ထိန္းေက်ာင္းျခင္းတို႔သည္ ေကာင္းမႈလုပ္ရာတြင္ လိုအပ္သည့္ ဆြဗရ္ျဖစ္၏။ ေကာင္းမႈအေပါင္းတြင္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္သည့္ နမားဇ္ကိုပင္ ဆြဗရ္ျဖင့္ အစျပဳၿပီးမွသာလွ်င္ ေရွ႕ဆက္က်င့္သံုးႏိုင္မည္ ဆိုလွ်င္ က်န္ေကာင္းမႈမ်ား အိဗာဒသ္မ်ားအား ဆြဗရ္ႏွင့္ အၿမဲတြဲၿပီးမွသာ ဆံုးခန္းတိုင္ က်င့္ႀကံႏိုင္မည္ ျဖစ္၏။


၂) မေကာင္းမႈလုပ္ခ်င္စိတ္ကို ဆြဗရ္လုပ္ျခင္း
မေကာင္းမႈဟု ေဖာ္ျပထားသည့္အရာတိုင္းအား က်ဴးလြန္ျခင္းမရွိေစရန္ စိတ္ထားကို ထိန္းသိမ္းရာတြင္လည္း ဆြဗရ္ပါ၀င္၏။ နိကဟ္ျပဳထားျခင္းမရွိသည့္ မိန္းမ၊ ေယာက်္ားတို႔ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မၾကည့္ရဟူသည္ တားျမစ္အမိန္႔ျဖစ္၏။ ထိုတားျမစ္ခ်က္ကို ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း မရွိေစရန္ စိတ္ထားႏွင့္ အေတြးကို ထိန္းသိမ္းထားရမည္။ ထိုသုိ႔ထိန္းထားျခင္းကိုပင္ ဆြဗရ္ဟုေခၚသည္။ ဆြဗရ္ဟု ေျပာလွ်င္ အမ်ားအားျဖင့္ ဆင္းရဲရင္ ဆြဗရ္လုပ္၊ ဒုကၡေရာက္ရင္ ဆြဗရ္လုပ္၊ လိုခ်င္တာ မရေသးလွ်င္ ဆြဗရ္ စသျဖင့္ ေလာကီေရးတြင္သာ ဆြဗရ္ကို က်င့္သံုးရမည္ဟု ယူဆထားသည္။ ဆြဗရ္သည္ ထိုအေျခအေနတစ္ခု ႏွစ္ခုစာအတြက္သာ က်င့္သံုးရသည္မဟုတ္ပါ။ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သလို ေကာင္းမႈလုပ္ရာတြင္လည္း ဆြဗရ္လိုအပ္သလို မေကာင္းမႈ မလုပ္ရန္အတြက္လည္း ဆြဗရ္လုိအပ္သည္။ နမားဇ္မဖတ္လိုစိတ္သည္ မေကာင္းမႈျဖစ္သည္။ ယင္းစိတ္ကို ခ်ဳိးႏွိမ္ျခင္းသည္ ဆြဗရ္ျဖစ္၏။ သူစိမ္းမ်ားအား ၾကည့္ျခင္းသည္ မေကာင္းမႈ၊ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ျခင္းသည္ မေကာင္းမႈ၊ သီခ်င္းနားေထာင္ျခင္းသည္ မေကာင္းမႈ၊ ဂိမ္းေဆာ့ေနျခင္းသည္ မေကာင္းမႈျဖစ္၏။ ယင္းအရာမ်ား လုပ္လိုစိတ္အား ခ်ဳိးႏွိမ္၍ အလႅာဟ္မႀကိဳက္ပါဟု ႏွလံုးသြင္းကာ စိတ္ကို ထိန္းေက်ာင္းထားျခင္းကို ဆြဗရ္ဟုေခၚသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆြဗရ္ကို ေဘးဒုကၡ၊ မစားမေသာက္ရသည့္အခ်ိန္တြင္သာ က်င့္သံုးရသည္မဟုတ္ဘဲ အလႅာဟ္ခိုင္းထားသည္ကို လုပ္၍ တားထားသည့္အရာတို႔မွ ေရွာင္ၾကဥ္ရာတြင္လည္း က်င့္သံုးရမည္။ ဤဆြဗရ္ႏွစ္မ်ဳိးကို ေကာင္းစြာက်င့္သံုးႏုိင္သူအတြက္ ေလာကီ ေလာကုတၱရာႏွစ္ဌာနသည္ ေအးခ်မ္းသာယာ ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ အတိပင္ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။

(၃) ေဘးဒုကၡ၊ အခက္အခဲတို႔တြင္  ႀကံဳေတြ႕ခ်ိန္တြင္ အလႅာဟ္အရွင္ကို ေက်းဇူးကန္းစကား မဆိုမိေစရန္ ဆြဗရ္လုပ္ျခင္း
ဤဆြဗရ္သည္ လူတိုင္းသိသည့္ ဆြဗရ္ျဖစ္၏။ မစားရလွ်င္ ဆြဗရ္လုပ္၊ လူေသရင္ ဆြဗရ္လုပ္၊ ေနမေကာင္းရင္ ဆြဗရ္လုပ္၊ ဆင္းရဲရင္ဆြဗရ္လုပ္ စသည့္ပံုစံမ်ားတြင္ က်င့္သံုးၾကသည္။ ေျမႀကီးေပၚတြင္ အသက္ရွင္ေနစဥ္ ဤဆြဗရ္အမ်ဳိးအစားကို က်င့္သံုးပါက ေလာကတြင္ ဂုဏ္ရွိစြာ ေနခြင့္ရမည္။ စိတ္ခ်မ္းသာစြာ ေနခြင့္ရေပမည္။ ေလာဘကို သတ္သည့္အရာသည္ ဤဆြဗရ္ပင္ျဖစ္၏။ ေဒါသမီးကို ဆြဗရ္ျဖင့္ ၿငိမ္းသတ္ရမည္။ ထိုသို႔လုပ္ႏိုင္သြားပါက ေလာကတြင္ ေအးခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ခြင့္ရသည္။ ဤအေျခအေနတို႔တြင္ အဓိကဆြဗရ္မွာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား ေက်းဇူးကန္းစကား မေျပာမိရန္ ထိန္းသိမ္းရသည့္ ဆြဗရ္ျဖစ္၏။ ပူေဆြးေသာကေၾကာင့္ ငိုခြင့္၊ ၀မ္းနည္းခြင့္၊ ရွဳိက္ႀကီးတငင္ ျဖစ္ခြင့္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ငါ့ကိုမွေရြးျဖစ္ရသလား၊ အျခားသူမရွိေတာ့ဘူးလားစသျဖင့္ ေက်းဇူးကန္းစကား မဆိုရန္ ဆြဗရ္ျပဳရပါမည္။ ေဘးဒုကၡေၾကာင့္ စိတ္ေသာကေရာက္သည္မွာ အျပစ္မဟုတ္ေသးပါ။ ထိုဒုကၡေၾကာင့္ ေက်းဇူးကန္းစကားမ်ား ေျပာျခင္း၊ ရင္ထုပြဲမ်ား လုပ္ျခင္း၊ ငိုပြဲက်င္းပျခင္းတို႔သည္ အျပစ္ျဖစ္ေပသည္။

**ဆြဗရ္ျပဳရန္ အေရးႀကီးလိုအပ္သည့္ အခ်ိန္
အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္း ေရာဂါေဝဒနာ ပူေဆြးေသာက  စိတ္မခ်မ္းေျမ့မႈ စသည္တို႔ ႀကံဳလာရင္ မည္သူ႔ထံမွ အကူအညီေတာင္းမည္နည္း။ မည္သူ႔ထံမွ အကူအညီေတာင္းသင့္သနည္း။ ယင္း၏ အေျဖမွာ ဦးစြာ ဆြဗရ္ျဖင့္ အကူအညီရယူပါ။ ထို႔ေနာက္ နမားဇ္ျဖင့္ အလႅာဟ္ထံမွအကူအညီေတာင္းပါ။ အလႅာဟ္အရွင္သည္ ဆြဗရ္ျပဳသူမ်ားႏွင့္ အတူရွိေနသည္ဟု အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ကိုယ္တိုင္ မိန္႔ထားသည္။ ထိုမွပင္ ဆြဗရ္ကိုက်င့္သံုးရန္ လြန္စြာအေရးႀကီးေၾကာင္း သိရွိရသည္။ ဆြဗရ္ရွိသူမ်ားႏွင့္ အတူ အလႅာဟ္ရွိမည္ဟု အထူးျပဳမိန္႔ရျခင္း၏ အေၾကာင္းတစ္ရပ္မွာ နမားဇ္ဖတ္သူသည္ ဆြဗရ္ျပဳႏိုင္သူသာလွ်င္ျဖစ္ၿပီး ဆြဗရ္မျပဳႏိုင္သူသည္ နမားဇ္မဖတ္ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏ အမိန္႔ကိုလိုက္နာရန္ မိမိကုိယ္ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားျခင္းသည္လည္း ဆြဗရ္ပင္ျဖစ္သည္။ အလႅာဟ္လုပ္ခိုင္းထားသည့္ အမိန္႔မ်ားအနက္တစ္ခုမွာ နမားဇ္ျဖစ္သည္။ ဆြဗရ္ကို အဝတ္အစားပမာ စြဲဲၿမဲစြာလက္ကိုင္ျပဳထားသူသာလွ်င္ ထိုနမားဇ္အတြက္ အဆင္သင့္ျပဳႏိုင္ေပမည္။ ၎သူတြင္ စိတ္ေသာကမ်ားေန၍ နမားဇ္မဖတ္ႏိုင္ျခင္း၊ မဖတ္ျဖစ္ျခင္းဟူသည့္ အေျခအေနမ်ဳိးမရွိေပ။ တမန္ေတာ္ျမတ္ ဆြလႅလႅားဟုအလိုင္းဟိဝစလႅမ္သည္ စိတ္ေခ်ာက္ျခားဖြယ္အေျခအေနႏွင့္ႀကံဳေတြ႕ရပါက ခ်က္ခ်င္းပင္ နမားဇ္ဖတ္လိုက္သည္။ နမားဇ္မွ စိတ္၏ တည္ၿငိမ္မႈကို ရေစသည္။ ထို႔အတူ ဆြဗရ္မွလည္း စိတ္တည္ၿငိမ္မႈကို ရေစသည္။ လူသားသည္ အလႅာဟ္၏ စီမံမႈကို လက္ခံႏိုင္စြမ္းရွိသြားျခင္းကသာလွ်င္ ဆြဗရ္မွရရွိသည့္ အလင္းေရာင္ျဖစ္ေပသည္။



လူတြင္ သည္းခံျခင္းခႏၲီတရားဟူသည့္ ဆြဗရ္မရွိလွ်င္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းေနရေပမည္။ ေလာက၏ ေလာကဓံတရားကို မခံႏိုင္သည့္အဆံုးတြင္ မိမိကုိယ္ကိုယ္ သတ္ေသလိုက္ၾကသည္။ စိတ္ဒုကၡဒဏ္၊ ပူေဆြးေသာကမ်ား၊ အရွက္တကြဲျဖစ္ျခင္းမ်ားကို မခံႏိုင္၍ ယင္းဒုကၡတို႔မွ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းအျဖစ္ မိမိကိုယ္ကိုယ္သတ္ေသလိုက္သည္။ ေသလွ်င္ၿပီးၿပီဟူသည့္သေဘာျဖင့္ လြတ္ကၽြတ္မႈယူလိုက္သည္။ အစၥလာမ္တြင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသျခင္းကို ဟရာမ္အျဖစ္သတ္မွတ္ထားသည္။ ၎တို႔မွတ္ယူသလို ေသၿပီးေနာက္ ဘာမွျဖစ္မလာလွ်င္ေတာ့ ဒုကၡမွ လြတ္သြားျခင္းျဖစ္မည္။ အမွန္မွာ ေလာကမွ ေသျခင္းသည္ အဆံုးသတ္သြားျခင္း မဟုတ္ပါ။ ေသျခင္းဟူသည္ ေလာကတစ္ခုမွ ေနာက္တစ္ခုသို႔ ကူးေျပာင္းသြားျခင္းသာျဖစ္သည္။ေနာက္ေလာကတစ္ခုတြင္ ယခုထက္ ပိုေကာင္းသည့္အေျခအေနကို ရမလား၊ ပိုဆိုးသည္ကိုသာ ႀကံဳေတြ႕ရမည္လားဟူသည္ကို မည္သူမွ် မသိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤေလာကမွ ေသျခင္းကို ကိုယ့္ဖာသာေရြးခ်ယ္ၿပီး ဒုကၡမွလြတ္ေျမာက္မႈယူလိုက္ျခင္းသည္ အမွန္တကယ္လြတ္ေျမာက္သြားျခင္းမဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္ႏွင့္ ဟဒီးစ္ေတာ္ျမတ္မ်ားတြင္ ဆြဗရ္ျပဳရန္ အလြန္အေလးထား တိုက္တြန္းထားရျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အေနျဖင့္ ေလာက၏ မည္သည့္ေသာက အေျခအေနကို ႀကံဳေတြ႕ေနရသည္ပဲျဖစ္ပါေစ၊ ဘာသာေရးဒုကၡေပးမႈမ်ား၊ အေျခအေနဆိုးမ်ား စသည့္အခက္အခဲမ်ားကို ဆြဗရ္ျဖင့္ ႀကံ့ႀကံ့ခံရပ္တည္ကာ ရင္ဆိုင္ယွဥ္ၿပိဳင္ရေပမည္။ ဆြဗရ္ျဖင့္ ဒုကၡတို႔ကို အႏိုင္ယူရေပမည္။ ဤသည္မွာ ဆြဗရ္ခႏၲီတရားကို လက္ကိုင္ထား က်င့္သံုးသူတို႔၏ နည္းစနစ္ျဖစ္ေပသည္။

ဆြဗရ္မလုပ္ရမည့္ေနရာ
လုပ္ရပ္တိုင္းတြင္ လုပ္ရမည့္ေနရာ၊ မလုပ္ရမည့္ေနရာဟူ၍ ရွိသည္။ ဆြဗရ္တြင္လည္း မလုပ္ရမည့္ေနရာဟူ၍ ရွိသည္။ ေကာင္းမႈကို ညႊန္သည့္အခ်ိန္ႏွင့္ မေကာင္းမႈမွ တားျမစ္ျခင္းတို႔တြင္ ဆြဗရ္မလုပ္ရပါ။ အစၥလာမ့္ရွရီအသ္တြင္ တားထားသည့္ လုပ္ရပ္တစ္ခုခု ကိုယ့္မြစ္လင္မ္ညီေနာင္က လုပ္ေနသည္ကို ေတြ႕သိလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းတားျမစ္ရမည္။ ဤေနရာတြင္ ဆြဗရ္မလိုအပ္ပါ။ မြစ္လင္မ္အမ်ဳိးသမီးက လံုၿခံဳမႈမရွိသည္မ်ား ၀တ္ဆင္ထားလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းတားရမည္။ ေကာင္းမႈျဖစ္သည့္ လုံၿခံဳသည့္အ၀တ္အစားအား ညႊန္ျပေပးရမည္။ အမ်ဳိးသားမ်ား ေျခမ်က္စိဖံုးေနလွ်င္၊ ဒါရီရိတ္ေနလွ်င္ ခ်က္ခ်င္း တားျမစ္ရမည္။ သားသမီးမ်ား၊ ကေလးငယ္မ်ား ဆဲေနလွ်င္၊ လိမ္စကားေျပာလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းျပဳျပင္ရမည္။ အဓိကဆိုလိုသည္မွာ ရွရီအသ္မွ တားထားသည့္ လုပ္ရပ္မ်ား၊ အစၥလာမ့္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဆန္႔က်င္သည့္ အမူအက်င့္မ်ား ပါ၀င္လာလွ်င္ ယင္းတို႔အား တားရမည္။ ထိုသုိ႔တားရန္အတြက္ အနည္းငယ္ ေစာင့္ဆုိင္းၿပီးမွ စသျဖင့္ ဆြဗရ္ကို က်င့္သံုးေနရန္ မလိုအပ္ပါ။ မဟုတ္တာကို မဟုတ္ေၾကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆိုတားျမစ္ရေပမည္။

နိဂံုး
ေလာကတြင္ရွင္ေနျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အာခိရသ္တြင္ သာယာစြာေနႏိုင္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၾကရန္ျဖစ္၏။ ယင္းသို႔ႀကိဳးပမ္းရာတြင္ လိုအပ္သည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားတြင္ ပထမဦးဆံုးမွာ ရွိရ္က္ကင္းစင္သည့္ အီမာန္ရွိရန္ျဖစ္သည္။ အီမာန္ရွိၿပီးေနာက္တြင္ မြစ္လင္မ္အတြက္ သတ္မွတ္ျပဌာန္းခ်က္မ်ား ရွိလာၿပီျဖစ္သည္။ ယင္း သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို လိုက္နာက်င့္သံုးရန္အတြက္ ဒုတိယအခ်က္အေနျဖင့္ ဆြဗရ္လိုအပ္ေပသည္။ ဆြဗရ္သည္ ေလာကီ ေလာကုတၱရာႏွစ္ခုလံုးအတြက္ အလင္းအိမ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ေလာကတြင္ ရွင္စဥ္ယင္းအလင္းအိမ္ကို ရေအာင္ က်င့္ယူရမည္။ အလင္းအိမ္ရသြားလွ်င္ သက္တမ္းတစ္ခုလံုးကို အထိအခိုက္နည္းပါးစြာ ျဖတ္သန္းသြားႏိုင္မည္။ ျပစ္မႈမ်ား နည္းပါးေအာင္ ျပဳလာႏိုင္မည္။ ေကာင္းမႈမ်ား ပိုမ်ားေအာင္ က်င့္လာႏိုင္မည္။ ဤသို႔ႏွင့္ ေလာကမွခြဲခြာ၍ ဒုတိယဌာန ေလာကုတၱရာသုိ႔ေျပာင္းေရႊ႕သြားခ်ိန္တြင္ သာယာၿပီး ဇိမ္ရွိေသာ အာခိရသ္တစ္ခုကို အဆင္သင့္ရရွိပါမည္။ အလ္မုဖီးဒ္၏ စာရွဳသူမိတ္ေဆြမ်ားအေနျဖင့္ ဆြဗရ္တစ္မ်ဳိးတည္းမဟုတ္ပဲ အမ်ဳိးအစား သံုးခုလံုးကို အျပည့္အ၀က်င့္သံုးကာ အလႅာဟ္ခ်ီးျမႇင့္မည့္ အာခိရသ္၏ စည္းစိမ္ကို အရ ယူၾကပါရန္ တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။

Credit, အလ္မုဖီးဒ္က ေရးသားသည္။