မိဘ၏ ေက်းဇူးတရားကို လူစိတ္ရွိေသာ လူတိုင္းသည္ နားလည္ၾကသည္။ ယခုအေၾကာင္းအရာမွာ မိမိ၏ စိတ္ေဒါသႏွင့္ မခံခ်င္မႈတို႔ေၾကာင့္ ႏႈတ္မွေျပာဆိုလိုက္သည့္ ညစ္ညမ္းစကားရပ္တု႔ိသည္ ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းေေသာ မိဘတု႔ိကို ထိခိုက္ေစႏိုင္ေၾကာင္း သြန္သင္ဆံုးမထားျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိ၏ မိဘသာလွ်င္ မိခင္ ဖခင္၏ ေမတၱာတရားကို ထားသည္မဟုတ္ပါ။ လူတိုင္းတြင္ရွိေသာ မိဘတိုင္းတြင္ မိဘေမတၱာသည္ နည္းမ်ားမဆို ရွိေနခ်ည္းသာ ျဖစ္၏။ မိမိ၏ မိဘကို အေကာင္းဆံုးေျပာဆိုဆက္ဆံရန္ တာဝန္ရွိသလို သူတစ္ပါး၏ မိဘကိုလည္း မဆဲရန္ မေကာင္းမေျပာရန္ တာဝန္ရွိသည္။ ဆဲျခင္းဟူသည္ အလြန္ညစ္ညမ္း ေအာက္တန္းက်သည့္ လုပ္ရပ္ျဖစ္သည္။ အဆဲကို ပါးစပ္ကထြက္သူ၏ စိတ္ဓါတ္သည္လည္း အဆဲအတိုင္းပင္ ညစ္ညမ္းမည္။ ယေန႔၏ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ႀကီးသည္ ယဥ္ေက်းမႈကင္းမဲ့ေနေသာ တိရိစာၦန္ႏွင့္ မျခားနားသည့္ အေတြးအေခၚ စိတ္ဓါတ္ရွိသူမ်ား ဝုိင္းရံေနသည့္ လယ္ကြင္းႀကီးပမာပင္ျဖစ္၏။ ေလးဘက္ေလးရံ မည္သည့္ဖက္ကို လွည့္သည္ျဖစ္ေစ ညစ္ညမ္းမႈ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု ေတြ႕ေနရသည္။ ဆားမပါလွ်င္ ဟင္းမျဖစ္သလို အဆဲမပါ စကားမျဖစ္သည့္ အေျခအေနေရာက္ေနသည္။ လူႏွင့္ တိရိစာၦန္ကို ျခားေပးထားသည့္ ပညာဟူသည့္ အသိတရားကို တတ္ကၽြမ္းသည့္ နယ္ပယ္အစံုမွ လူတန္းစားအစံုသည္လည္း ဤညစ္ညမ္းစကားႏွင့္ မလြတ္ကင္းၾကေပ။ ယူသံုးၾကသည္။ ေျပာဆိုၾကသည္။ အဆဲကို စကားပ်က္မ်ားျဖင့္ ေျပာင္ေလွာင္ေျပာဆိုၾကသည္။ အဆဲကို အဘယ္သုိ႔ပင္ ပံုေျပာင္းသည္ျဖစ္ေစ အဆဲက အဆဲပင္ျဖစ္၏။ ညစ္ညမ္းစကားက ညစ္ညမ္းစကားပင္ျဖစ္သည္။ လူငယ္အမ်ားစု ေယာက္်ားေလးမ်ားအပါအဝင္ မိန္းကေလးမ်ားပါမက်န္ အနည္းငယ္မဆို ဆဲလိုက္ၾကသည္။
အဆဲမ်ားတြင္ အဆိုးရြားဆံုးအဆဲမွာ မိမိ မိဘကို ဆဲျခင္းပင္ျဖစ္၏။ အစၥလာမ္တြင္ ယင္းလုပ္ရပ္အား ျပင္းထန္သည့္ ျပစ္ဒဏ္ခံရမည့္ ျပစ္မႈႀကီးဟု သတ္မွတ္ထားသည္။ လူစိတ္ရွိေသာ သားသမီးမ်ားသည္ မိဘကို ဆဲမည္မဟုတ္ပါ။ ကမာၻ႕လူသားထု၏ေခါင္းေဆာင္ တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္ ဆြလႅလႅားဟုအလိုင္းဟိ ဝစလႅမ္က လူတို႔၏ အက်င့္ဗီဇကို ျပဳျပင္ေပးသူျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ လူသားတို႔၏ သြယ္ဝိုက္ဥာဏ္မ်ားျခင္း တို႔ကို အေျမာ္အျမင္ႀကီးစြာျဖင့္ ျပဳျပင္ေပးထားသည္။ တမန္ေတာ္ႀကီးက မိန္႔ထားသည္မွာ လူသည္ အျခားသူ၏ ဖခင္ကို ဆဲသျဖင့္ အဆဲခံရသူက ဆဲသူ၏ဖခင္ကို ဆဲသည္။ သူတစ္ပါး၏ မိခင္ကို ဆဲသျဖင့္ ၎ကလည္း ဆဲသူ၏မိခင္ကို ျပန္ဆဲသည္။ သို႔ႏွင့္ သားသမီးသည္ ကိုယ္တိုင္ မိမိပါးစပ္ျဖင့္ မိမိ မိဘကို တိုက္ရိုက္မဆဲေသာ္လည္း သူတစ္ပါးမိဘကို ဆဲသျဖင့္ ကိုယ့္မိဘကို အဆဲခံရေအာင္လုပ္သူ ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ မိမိ မိဘကို အဆဲခံရေအာင္လုပ္သူသည္ ျပစ္မႈႀကီး က်ဴးလြန္သူျဖစ္၏ဟု သတိေပးစကား မိန္႔ထားသည္။ အစၥလာမ့္ပညတ္တြင္ မိမိ မိဘကို ကိုယ္တိုင္ဆဲခြင့္မရွိသလို သူတစ္ပါးက ဆဲေအာင္လည္း မလုပ္ရ။ ထို႔အတူ မိမိကလည္း သူတစ္ပါးမိဘကို သြားမဆဲရေပ။ ထို႔အတူ သူတစ္ပါးက ကိုယ့္မိဘကို လာဆဲေနလွ်င္လည္း အဆဲကို အဆဲျဖင့္ မတုန္႔ျပန္ရပါ။ သူဆဲ ကိုယ္ဆဲျဖင့္ ညစ္ညမ္းမႈမ်ား အဆံုးသတ္မည္မဟုတ္ေပ။ ယဥ္ေက်းသူသည္ ယဥ္ေက်းမႈျဖင့္သာ တုန္႔ျပန္ရမည္။
အဆဲဆံုးေနရာကို ျပပါဆိုလွ်င္ ဤfacebookကိုသာ လက္ညႇဳိးထိုးရမည္။ သူဆဲ ကိုယ္ဆဲႏွင့္ လူရိုင္းမ်ား စုေဝးရာျဖစ္ေနသည္။ အဆဲကို မည္သည့္စကားရပ္မ်ဳိးျဖင့္ သံုးစြဲသည္ျဖစ္ေစ အဆဲသာ ျဖစ္၏။ မိမိ အဆဲျဖင့္ စကားေျပာေနလွ်င္၊ အဆဲျဖင့္ တုန္႔ျပန္ေနလွ်င္ ယင္း၏ ရိုက္ခတ္မႈသည္ ေမြးသဖခင္၊ မိခင္တို႔ထံသို႔ တိုက္ရိုက္သက္ေရာက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သည့္ ပံုစံႏွင့္မွ် အဆဲကို မသံုးပါႏွင့္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း အဆဲကို အဆဲႏွင့္ တုန္႔ျပန္ျခင္းက မွန္၏ဟု တလြဲခံယူခ်က္ရွိၾကသည္။ ယင္းခံယူခ်က္ရွိသူသည္ အစၥလာမ္ကို သက္ဝင္ယံုၾကည္သူျဖစ္လွ်င္ ၎၏ ခံယူခ်က္သည္ ရွရီအသ္အရ အမွားျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ခံယူခ်က္မ်ား ရွိလွ်င္ ျပဳျပင္လိုက္ၾကပါ။ မိမိေၾကာင့္ မိမိ မိဘသည္ အဆဲခံရသူအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေအာင္ မလုပ္ပါႏွင့္ဟု တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။
အလ္မုဖီးဒ္
