ေမာ္လာနာ အရွ္ရဖ္အလီ ထာနဝီ၏ အမွာစာ
အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား ခ်ီးမြမ္းေထာမနာျပဳပါ၏။ တမန္ေတာ္ျမတ္ မုဟမၼဒ္ (ဆြလလႅာဟိုအလိုက္ဟိ ဝစလႅမ္) အေပၚသို႔ ေမတၱာပို႔ပါ၏။ မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ သာမန္မြတ္စလင္မ္တို႔သည္ အစၥလာမ္သာသနာ၏ က႑ၾကီး ငါးခုအနက္မွ ယံုၾကည္မႈဆိုင္ရာက႑ (အကာအစ္ဒ္) ႏွင့္ ခဝပ္ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာက႑ (အိဗာဒသ္)တို႔ကိုကိုသာ ဒီးန္ (ဘာသာေရးကိစၥ)ဟု အေလးထားၾကသည္။ အာလင္မ္ပညာရွင္မ်ားက တတိယက႑ျဖစ္သည့္ ကုန္သြယ္ေရာင္းဝယ္မႈ (အေပးအယူလုပ္ျခင္း) ဆိုင္ရာ က႑(မုအာမလာသ္) ကိုပါ ဘာသာေရးကိစၥဟု သေဘာထားၾကသည္။ ရိႈက္ခ္ သူေတာ္စဥ္မ်ားက စတုတၳက႑ျဖစ္သည့္ အက်င့္စာရိတၱဆိုင္ရာက႑ (အခ္လားက္) ကိုပါ ထည့္သြင္းလက္ခံၾကေပသည္။ သို႔ရာတြင္ ပဥၥမေျမာက္က႑ ျဖစ္ေသာ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာ က႑ (မုအာရွရသ္)ကိုမူ အခ်ိဳ႕ေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ားမွအပ အထက္ပါ အုပ္စု ၃ စုတြင္ ပါဝင္သူမ်ားက ဘာသာေရးကိစၥအျဖစ္ အေလးမထားၾကေခ်။ ယင္းက႑သည္ ဘာသာေရးႏွင့္ သက္ဆိုင္မႈမရွိ ဟုပင္ သေဘာထားၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာေရး ေဟာေျပာရာတြင္ လူမႈဆက္ဆံေရးက႑အေၾကာင္းကို ေျပာဆိုဆံုးမေလ့မရွိၾကေပ။ ဤသို႔ျဖင့္ အစၥလာမ့္ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာ သေဘာတရားႏွင့္ လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးမႈမ်ားကို မြတ္စလင္မ္တို႔ အေလးမထားေတာ့ဘဲ ပစ္ပယ္သည့္ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေပသည္။
မ်က္ေမွာက္ကာလ၌ မြတ္စလင္မ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္မႈႏွင့္ ေသြးစည္း ညီညြတ္မႈ နည္းပါးရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ ဆက္ဆံေရး အက်င့္ ပ်က္ယြင္းမႈေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္း မေက်နပ္မႈႏွင့္ မုန္းတီးမႈမ်ားကို ျဖစ္ေစသည္။ မြတ္စလင္မ္အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္စည္းလံုးမႈအတြက္ အေရးပါသည့္ စိတ္ႏွလံုးေအးခ်မ္းသာယာမႈကိုလည္း ထိခိုက္ပ်က္စီးႏိုင္ေပသည္။
လူမႈဆက္ဆံေရးက႑မွာ အစၥလာမ္ဘာသာေရးႏွင့္ သက္ဆိုင္မႈမရွိ ဟူသည့္ အယူအဆသည္မွားယြင္းေၾကာင္းကို ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္၊ ဟဒီးဆ္ၾသဝါဒေတာ္မ်ားႏွင့္ အာလင္မ္ပညာရွင္တို႔၏ အဆိုအမိန္႔မ်ားက ေထာက္ျပထားေပသည္။ ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္တြင္ ပါရွိသည့္ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာ အာယသ္အခ်ိဳ႕ကို တင္ျပပါမည္။
" အို.. အီမာန္ယံုၾကည္သူအေပါင္းတို႔၊ သင္တို႔အား ထိုင္ဝိုင္း၌ ေခ်ာင္ခ်ိစြာ ထိုင္ၾက ဟုဆိုလွ်င္ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ထိုင္ၾကကုန္။ သင္တို႔အား ထၾကဟု ဆိုလွ်င္ ထၾကကုန္။ " (ကုရ္အာန္ ၅၈း၁၁)
" သူတပါး၏ ေနအိမ္သို႔ ၾကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္မရယူဘဲ မဝင္ရ (မသြားရ)။ " (ကုရ္အာန္ ၂၄း၂၇)
ထိုင္ဝိုင္းမွာရွိသူမ်ားကိုျဖစ္ေစ၊ အိမ္မွာေနသူမ်ားကိုျဖစ္ေစ၊ ေလးစားရန္ႏွင့္ ၎တို႔၏ အခြင့္အေရးကို သိတတ္ရန္လိုအပ္ေၾကာင္း အထက္ပါ အာယသ္ေတာ္မ်ားက ညႊန္ျပၾကသည္။
" အျခားသူမ်ားႏွင့္ အတူစားေသာက္ေနစဥ္ ၎တို႔၏ သေဘာတူခြင့္ျပဳခ်က္ မရယူဘဲ စြန္ပလြန္သီးႏွစ္လံုးကို တစ္ျပိဳင္တည္း ယူ၍မစားပါႏွင့္ " ဟု တမန္ေတာ္ျမတ္က မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ သူတပါးအား မေလးမစားျပဳရာေရာက္ျခင္းႏွင့္ သူတစ္ပါး မေက်နပ္မႈ ျဖစ္ေစႏိုင္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ဤသို႔ေသာ အေသးအမႊားကိုပင္ တားျမစ္ေတာ္မူခဲ့သည္။
ၾကက္သြန္ျဖဴႏွင့္ ၾကက္သြန္နီ အစိမ္းစားသံုးခဲ့သူတို႔သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ႏွင့္ ေဝးရာတြင္ေနပါ ... ဟု တမန္ေတာ္ျမတ္က မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ၾကက္သြန္၏ အနံ႔ေၾကာင့္ သူတပါးအား အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစရန္ အေသးအမႊားကိစၥကိုပင္ တားျမစ္ေတာ္မူခဲ့သည္။
ဧည့္သည္အေနျဖင့္ အိမ္ရွင္ အခက္အခဲျဖစ္ေအာင္ ၾကာျမင့္စြာ မတည္းခိုရ ဟု တမန္ေတာ္ျမတ္က မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။ သူတပါးအား အဆင္မေျပျဖစ္ေစမည့္ အျပဳအမူကို ဆင္ျခင္ရန္ျဖစ္သည္။
အျခားသူမ်ားႏွင့္ အတူ စားေသာက္ၾကသည့္အခါတြင္ (မိမိအေနျဖင့္ ဆက္၍ စားလိုစိတ္ မရွိေသာ္လည္း အျခားသူမ်ား စား၍ မျပီးေသးလွ်င္) ၎တို႔ စားေသာက္ျပီးသည့္တိုင္ ဟန္လုပ္ျပီး စားေနသင့္သည္။ ... ဟု တမန္ေတာ္ျမတ္က မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ မိမိက စားေသာက္ျခင္းကို ရပ္လိုက္ပါလွ်င္ ဆက္လက္ စားေနသူမ်ားကို အရွက္ရေစမည္ျဖစ္သည္။ သူတပါးအား မိမိ၏ အျပဳအမူေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစသင့္ေၾကာင္း သတိျပဳၾကရေပမည္။ အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားသည္ လူအမ်ား၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ပစၥည္းတစ္ခုခုကို လက္ခံရန္ ျငင္းဆိုတတ္ၾကသည္။ ၎အေနျဖင့္ ယင္းပစၥည္းကို လက္ခံရန္ ဆႏၵရွိေသာ္လည္း ရွက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ျငင္းျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕သူမ်ားမွာ လူအမ်ား၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ တစံုတရာ ေတာင္းဆိုျခင္းခံရပါက ျငင္းဆိုရန္ ဝန္ေလးတတ္ၾကသည္။ ၎အေနျဖင့္ ေပးလိုစိတ္မရွိေသာ္လည္း မျငင္းဘဲ ေနတတ္သည္။ လူအမ်ား၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ဤသို႕ေသာသူမ်ားအား တစံုတရာ ေပးရန္ မသင့္ေပ။ ၎တို႔ထံမွ ေတာင္းခံျခင္းလည္း မျပဳသင့္ေခ်။
တစ္ခါက ဂ်ာဗိရ္ (ရသြိ) သခင္သည္ တမန္ေတာ္ျမတ္အိမ္ေတာ္သို႔ လာေရာက္ျပီး တံခါးကို ေခါက္ရာ ကိုယ္ေတာ္က ဘယ္သူလဲ ဟု ေမးျမန္းေတာ္မူ၏။ ဂ်ာဗိရ္သခင္က ကြ်န္ေတာ္ပါ ဟုေျဖၾကားေတာ္မူသည္ကို တမန္ေတာ္ျမတ္က မႏွစ္ျခိဳက္သျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္ ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ ၊ အမည္ကို ေျပာပါ။ ... ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။ စကားေျပာဆိုရာတြင္ သူတပါး ေကာင္းစြာနားလည္ေအာင္ ရွင္းလင္းစြာ ေျပာသင့္သည္။ မရွင္းလင္းေသာ၊ ဒြိဟ ျဖစ္ေစေသာ စကားေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ သူတပါး ဒုကၡေရာက္ေစႏိုင္သည္ကို သတိျပဳၾကရေပမည္။
အနတ္စ္ (ရသြိ) သခင္က ဆြဟာဗဟ္ သာဝကၾကီးမ်ားအဖို႔ တမန္ေတာ္ျမတ္ထက္ သာပိုခ်စ္ရမည့္သူ မရွိေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း တမန္ေတာ္ျမတ္ ၾကြျမန္းလာေတာ္မူသည့္အခါတြင္ ၎တို႔သည္ ထိုင္ရာမွ ထ၍ အရိုအေသေပးျခင္း မရွိၾက။ တမန္ေတာ္ျမတ္က ထိုသို႔ အရိုအေသေပးျခင္းကို မႏွစ္သက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ... ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ပုဂိၢဳလ္တစ္ဦး မႏွစ္သက္သည့္ ပံုစံအေနအထားျဖင့္ ၎အား အရိုအေသေပးျခင္း၊ ျပဳစုျခင္း၊ အကူအညီေပးျခင္း မလုပ္သင့္ေပ။ မိမိ၏ ဆႏၵထက္ သူတပါး၏ ဆႏၵႏွင့္ ခံစားခ်က္ကုိ ဦးစားေပးရမည္။ အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ သူေတာ္စင္မ်ား၊ ဆရာသမားမ်ားကို အရိုအေသေပးၾက၊ ျပဳစုၾကရာတြင္ မိမိစိတ္ၾကိဳက္ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ အျပဳစုခံပုဂိၢဳလ္တို႔အား အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစတတ္သည္ကို သတိျပဳရမည္။
... လူႏွစ္ဦးရွိေနသည့္ေနရာသို႔ ၎တို႔၏ ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ ဝင္ေရာက္ျခင္းမျပဳရ.. ဟု တမန္ေတာ္ျမတ္က မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။ ခြင့္မေတာင္းဘဲ ဝင္ေရာက္ျခင္းျဖင့္ သူတပါးအား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစႏိုင္သည္။ သူတပါးအား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမည့္ အျပဳအမူမွန္သမွ်ကို ေရွာင္ရွားရမည္။
တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ ႏွာေခ်သည့္အခါတြင္ အသံက်ယ္ေလာင္မႈမရွိေစရန္ မိမိ၏ ပါးစပ္ေတာ္ကို လက္ဝါးေတာ္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ အဝတ္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ပိတ္ထားေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ မိမိအနီးတြင္ ရွိေနသူမ်ားအား အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစျခင္း၊ ထိတ္လန္႔ေစျခင္း၊ အခက္အခဲျဖစ္ေစျခင္း မရွိေရးအတြက္ အသံက်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုျခင္းတို႔ကို ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္။
အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား ခ်ီးမြမ္းေထာမနာျပဳပါ၏။ တမန္ေတာ္ျမတ္ မုဟမၼဒ္ (ဆြလလႅာဟိုအလိုက္ဟိ ဝစလႅမ္) အေပၚသို႔ ေမတၱာပို႔ပါ၏။ မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ သာမန္မြတ္စလင္မ္တို႔သည္ အစၥလာမ္သာသနာ၏ က႑ၾကီး ငါးခုအနက္မွ ယံုၾကည္မႈဆိုင္ရာက႑ (အကာအစ္ဒ္) ႏွင့္ ခဝပ္ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာက႑ (အိဗာဒသ္)တို႔ကိုကိုသာ ဒီးန္ (ဘာသာေရးကိစၥ)ဟု အေလးထားၾကသည္။ အာလင္မ္ပညာရွင္မ်ားက တတိယက႑ျဖစ္သည့္ ကုန္သြယ္ေရာင္းဝယ္မႈ (အေပးအယူလုပ္ျခင္း) ဆိုင္ရာ က႑(မုအာမလာသ္) ကိုပါ ဘာသာေရးကိစၥဟု သေဘာထားၾကသည္။ ရိႈက္ခ္ သူေတာ္စဥ္မ်ားက စတုတၳက႑ျဖစ္သည့္ အက်င့္စာရိတၱဆိုင္ရာက႑ (အခ္လားက္) ကိုပါ ထည့္သြင္းလက္ခံၾကေပသည္။ သို႔ရာတြင္ ပဥၥမေျမာက္က႑ ျဖစ္ေသာ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာ က႑ (မုအာရွရသ္)ကိုမူ အခ်ိဳ႕ေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ားမွအပ အထက္ပါ အုပ္စု ၃ စုတြင္ ပါဝင္သူမ်ားက ဘာသာေရးကိစၥအျဖစ္ အေလးမထားၾကေခ်။ ယင္းက႑သည္ ဘာသာေရးႏွင့္ သက္ဆိုင္မႈမရွိ ဟုပင္ သေဘာထားၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာေရး ေဟာေျပာရာတြင္ လူမႈဆက္ဆံေရးက႑အေၾကာင္းကို ေျပာဆိုဆံုးမေလ့မရွိၾကေပ။ ဤသို႔ျဖင့္ အစၥလာမ့္ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာ သေဘာတရားႏွင့္ လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးမႈမ်ားကို မြတ္စလင္မ္တို႔ အေလးမထားေတာ့ဘဲ ပစ္ပယ္သည့္ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေပသည္။
မ်က္ေမွာက္ကာလ၌ မြတ္စလင္မ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္မႈႏွင့္ ေသြးစည္း ညီညြတ္မႈ နည္းပါးရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ ဆက္ဆံေရး အက်င့္ ပ်က္ယြင္းမႈေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္း မေက်နပ္မႈႏွင့္ မုန္းတီးမႈမ်ားကို ျဖစ္ေစသည္။ မြတ္စလင္မ္အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္စည္းလံုးမႈအတြက္ အေရးပါသည့္ စိတ္ႏွလံုးေအးခ်မ္းသာယာမႈကိုလည္း ထိခိုက္ပ်က္စီးႏိုင္ေပသည္။
လူမႈဆက္ဆံေရးက႑မွာ အစၥလာမ္ဘာသာေရးႏွင့္ သက္ဆိုင္မႈမရွိ ဟူသည့္ အယူအဆသည္မွားယြင္းေၾကာင္းကို ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္၊ ဟဒီးဆ္ၾသဝါဒေတာ္မ်ားႏွင့္ အာလင္မ္ပညာရွင္တို႔၏ အဆိုအမိန္႔မ်ားက ေထာက္ျပထားေပသည္။ ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္တြင္ ပါရွိသည့္ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာ အာယသ္အခ်ိဳ႕ကို တင္ျပပါမည္။
" အို.. အီမာန္ယံုၾကည္သူအေပါင္းတို႔၊ သင္တို႔အား ထိုင္ဝိုင္း၌ ေခ်ာင္ခ်ိစြာ ထိုင္ၾက ဟုဆိုလွ်င္ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ထိုင္ၾကကုန္။ သင္တို႔အား ထၾကဟု ဆိုလွ်င္ ထၾကကုန္။ " (ကုရ္အာန္ ၅၈း၁၁)
" သူတပါး၏ ေနအိမ္သို႔ ၾကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္မရယူဘဲ မဝင္ရ (မသြားရ)။ " (ကုရ္အာန္ ၂၄း၂၇)
ထိုင္ဝိုင္းမွာရွိသူမ်ားကိုျဖစ္ေစ၊ အိမ္မွာေနသူမ်ားကိုျဖစ္ေစ၊ ေလးစားရန္ႏွင့္ ၎တို႔၏ အခြင့္အေရးကို သိတတ္ရန္လိုအပ္ေၾကာင္း အထက္ပါ အာယသ္ေတာ္မ်ားက ညႊန္ျပၾကသည္။
" အျခားသူမ်ားႏွင့္ အတူစားေသာက္ေနစဥ္ ၎တို႔၏ သေဘာတူခြင့္ျပဳခ်က္ မရယူဘဲ စြန္ပလြန္သီးႏွစ္လံုးကို တစ္ျပိဳင္တည္း ယူ၍မစားပါႏွင့္ " ဟု တမန္ေတာ္ျမတ္က မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ သူတပါးအား မေလးမစားျပဳရာေရာက္ျခင္းႏွင့္ သူတစ္ပါး မေက်နပ္မႈ ျဖစ္ေစႏိုင္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ဤသို႔ေသာ အေသးအမႊားကိုပင္ တားျမစ္ေတာ္မူခဲ့သည္။
ၾကက္သြန္ျဖဴႏွင့္ ၾကက္သြန္နီ အစိမ္းစားသံုးခဲ့သူတို႔သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ႏွင့္ ေဝးရာတြင္ေနပါ ... ဟု တမန္ေတာ္ျမတ္က မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ၾကက္သြန္၏ အနံ႔ေၾကာင့္ သူတပါးအား အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစရန္ အေသးအမႊားကိစၥကိုပင္ တားျမစ္ေတာ္မူခဲ့သည္။
ဧည့္သည္အေနျဖင့္ အိမ္ရွင္ အခက္အခဲျဖစ္ေအာင္ ၾကာျမင့္စြာ မတည္းခိုရ ဟု တမန္ေတာ္ျမတ္က မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။ သူတပါးအား အဆင္မေျပျဖစ္ေစမည့္ အျပဳအမူကို ဆင္ျခင္ရန္ျဖစ္သည္။
အျခားသူမ်ားႏွင့္ အတူ စားေသာက္ၾကသည့္အခါတြင္ (မိမိအေနျဖင့္ ဆက္၍ စားလိုစိတ္ မရွိေသာ္လည္း အျခားသူမ်ား စား၍ မျပီးေသးလွ်င္) ၎တို႔ စားေသာက္ျပီးသည့္တိုင္ ဟန္လုပ္ျပီး စားေနသင့္သည္။ ... ဟု တမန္ေတာ္ျမတ္က မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ မိမိက စားေသာက္ျခင္းကို ရပ္လိုက္ပါလွ်င္ ဆက္လက္ စားေနသူမ်ားကို အရွက္ရေစမည္ျဖစ္သည္။ သူတပါးအား မိမိ၏ အျပဳအမူေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစသင့္ေၾကာင္း သတိျပဳၾကရေပမည္။ အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားသည္ လူအမ်ား၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ပစၥည္းတစ္ခုခုကို လက္ခံရန္ ျငင္းဆိုတတ္ၾကသည္။ ၎အေနျဖင့္ ယင္းပစၥည္းကို လက္ခံရန္ ဆႏၵရွိေသာ္လည္း ရွက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ျငင္းျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕သူမ်ားမွာ လူအမ်ား၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ တစံုတရာ ေတာင္းဆိုျခင္းခံရပါက ျငင္းဆိုရန္ ဝန္ေလးတတ္ၾကသည္။ ၎အေနျဖင့္ ေပးလိုစိတ္မရွိေသာ္လည္း မျငင္းဘဲ ေနတတ္သည္။ လူအမ်ား၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ဤသို႕ေသာသူမ်ားအား တစံုတရာ ေပးရန္ မသင့္ေပ။ ၎တို႔ထံမွ ေတာင္းခံျခင္းလည္း မျပဳသင့္ေခ်။
တစ္ခါက ဂ်ာဗိရ္ (ရသြိ) သခင္သည္ တမန္ေတာ္ျမတ္အိမ္ေတာ္သို႔ လာေရာက္ျပီး တံခါးကို ေခါက္ရာ ကိုယ္ေတာ္က ဘယ္သူလဲ ဟု ေမးျမန္းေတာ္မူ၏။ ဂ်ာဗိရ္သခင္က ကြ်န္ေတာ္ပါ ဟုေျဖၾကားေတာ္မူသည္ကို တမန္ေတာ္ျမတ္က မႏွစ္ျခိဳက္သျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္ ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ ၊ အမည္ကို ေျပာပါ။ ... ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။ စကားေျပာဆိုရာတြင္ သူတပါး ေကာင္းစြာနားလည္ေအာင္ ရွင္းလင္းစြာ ေျပာသင့္သည္။ မရွင္းလင္းေသာ၊ ဒြိဟ ျဖစ္ေစေသာ စကားေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ သူတပါး ဒုကၡေရာက္ေစႏိုင္သည္ကို သတိျပဳၾကရေပမည္။
အနတ္စ္ (ရသြိ) သခင္က ဆြဟာဗဟ္ သာဝကၾကီးမ်ားအဖို႔ တမန္ေတာ္ျမတ္ထက္ သာပိုခ်စ္ရမည့္သူ မရွိေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း တမန္ေတာ္ျမတ္ ၾကြျမန္းလာေတာ္မူသည့္အခါတြင္ ၎တို႔သည္ ထိုင္ရာမွ ထ၍ အရိုအေသေပးျခင္း မရွိၾက။ တမန္ေတာ္ျမတ္က ထိုသို႔ အရိုအေသေပးျခင္းကို မႏွစ္သက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ... ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ပုဂိၢဳလ္တစ္ဦး မႏွစ္သက္သည့္ ပံုစံအေနအထားျဖင့္ ၎အား အရိုအေသေပးျခင္း၊ ျပဳစုျခင္း၊ အကူအညီေပးျခင္း မလုပ္သင့္ေပ။ မိမိ၏ ဆႏၵထက္ သူတပါး၏ ဆႏၵႏွင့္ ခံစားခ်က္ကုိ ဦးစားေပးရမည္။ အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ သူေတာ္စင္မ်ား၊ ဆရာသမားမ်ားကို အရိုအေသေပးၾက၊ ျပဳစုၾကရာတြင္ မိမိစိတ္ၾကိဳက္ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ အျပဳစုခံပုဂိၢဳလ္တို႔အား အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစတတ္သည္ကို သတိျပဳရမည္။
... လူႏွစ္ဦးရွိေနသည့္ေနရာသို႔ ၎တို႔၏ ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ ဝင္ေရာက္ျခင္းမျပဳရ.. ဟု တမန္ေတာ္ျမတ္က မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။ ခြင့္မေတာင္းဘဲ ဝင္ေရာက္ျခင္းျဖင့္ သူတပါးအား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစႏိုင္သည္။ သူတပါးအား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမည့္ အျပဳအမူမွန္သမွ်ကို ေရွာင္ရွားရမည္။
တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ ႏွာေခ်သည့္အခါတြင္ အသံက်ယ္ေလာင္မႈမရွိေစရန္ မိမိ၏ ပါးစပ္ေတာ္ကို လက္ဝါးေတာ္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ အဝတ္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ပိတ္ထားေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ မိမိအနီးတြင္ ရွိေနသူမ်ားအား အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစျခင္း၊ ထိတ္လန္႔ေစျခင္း၊ အခက္အခဲျဖစ္ေစျခင္း မရွိေရးအတြက္ အသံက်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုျခင္းတို႔ကို ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္။
ဂ်ာဗိရ္သခင္က ... ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ တမန္ေတာ္ျမတ္ထံသို႔ အခစား ဝင္ေရာက္သည့္အခါတိုင္း မိမိတို႔ ရသည့္ေနရာတြင္ပင္ ထိုင္လိုက္တတ္ၾကျပီး ေရွ႕တြင္ ထိုင္ေနသူမ်ားအေပၚမွ ေက်ာ္လႊား၍ ေရွ႕သို႔တိုးကာ မထိုင္တတ္ၾက .... ဟု မိန္႔ၾကားခဲ့သည္။ ဆြဟာဗဟ္ သာဝကၾကီးမ်ား၏ အျပဳအမူသည္ ထိုင္ဝိုင္း အစုအေဝးႏွင့္ ဆိုင္သည့္ စည္းကမ္းခ်က္ကို ေဖာ္ညႊန္းျခင္းပင္ျဖစ္၏။ သူတပါးအား အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမည့္ ကိစၥဟူသမွ်ကို ေရွာင္ရွားၾကရေပသည္။
အဗ္ဒြလႅာဟ္ဗင္န္အဗၺားစ္သခင္၊ အနတ္စ္သခင္၊ စအီးဒ္ဗင္န္ မုဆိုင္ယိဗ္သခင္ (ရသြိ) တို႔က ဆင့္ျပန္ၾကသည္မွာ - လူမမာေမး သြားသည့္အခါတြင္ ၾကာျမင့္စြာ မေနရ၊ ခဏမွ်သာ ေနသင့္သည္။ လူနာေမးသူမ်ား ၾကာရွည္စြာရွိေနသည့္အတြက္ လူမမာတြင္ ၎ခံစားေနရေသာ ေဝဒနာအေျခအေနအရ အခက္အခဲ ျဖစ္ေစႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ လူမမာအဖို႔ သက္သာမႈရွိေစမည္၊ အားရွိေစမည္ဆိုလွ်င္မူ ထိုသူမ်ား လူမမာအနီးတြင္ ရွိေနသင့္သည္ .... ဟု တမန္ေတာ္ျမတ္က မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ဤဩဝါဒေတာ္အရ သူတပါးအား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမည့္ ကိစၥကို ေရွာင္ၾကဥ္ရန္ လိုအပ္သည္။
အစၥလာမ္ဘာသာ ေပၚထြန္းစ အခ်ိန္က ေသာၾကာေန႔တြင္ စြလာသ္ဝတ္ျပဳရန္ ေရခ်ိဳးျခင္းကို ဝါဂ်စ္ဗ္တာဝန္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ ယင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အဗ္ဒြလႅာဟ္ဗင္န္ အဗၺားစ္ သခင္က ရွင္းျပရာတြင္ အစၥလာမ္ ေပၚထြန္းစအခ်ိန္၌ လူအမ်ားစုမွာ ဆင္းရဲသည့္ အလုပ္သမားမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ၎တို႔၏ အဝတ္အစားမ်ားမွာ ညစ္ေပကာ ေခြ်းေစာ္ နံေနတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသာၾကာေန႔တြင္ ေရခ်ိဳးျခင္းကို ဝါဂ်စ္ဗ္ မျပဳမေနရ တာဝန္သတ္မွတ္ခဲ့၏။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ယင္းသို႔ေသာၾကာေန႔၌ ေရခ်ိဳးျခင္းကို စြႏၷသ္အျဖစ္ ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ .... ဟုဆိုေပသည္။ မိမိအတြက္ သူတပါး အနည္းငယ္မွ် ဒုကၡမေရာက္ေစရန္ ဆင္ျခင္ဖို႔ တာဝန္ရွိသည္။
မိခင္မြန္ အာအိရွဟ္ (ရသြိ) သခင္မက ... ဗရာအသ္ညျမတ္တြင္ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ အိပ္ေနသူမ်ားအား အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစရန္ အိပ္ရာမွ ညင္သာစြာ ထ၍ ေျခကို ေဖာ့နင္းကာ အသံမျမည္ေအာင္ပင္ တံခါးကို ဖြင့္ျပီး ျပန္ပိတ္လ်က္ အျပင္သို႔ ထြက္သြားေတာ္မူသည္။ ... ဟုဆိုေပသည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ အိပ္ေနသူအား အနည္းငယ္မွ် အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစရန္ မည္မွ် ဂရုျပဳေတာ္မူခဲ့သည္ကို သိရေပသည္။
မစ္က္ဒါဒ္ဗင္န္ အတ္စ္ဝဒ္သခင္ (ရသြိ) က ... ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ တမန္ေတာ္ျမတ္ထံတြင္ ဧည့္သည္အျဖစ္ တည္းခိုလ်က္ ရွိၾက၏။ အိရွာစြလာသ္ျပီးသည့္ေနာက္တြင္ ဧည့္သည္မ်ား အိပ္ရာဝင္ခဲ့ၾက၏။ အတန္ၾကာေသာ္ တမန္ေတာ္ျမတ္ ျပန္ၾကြလာျပီး စလာမ္ကို မတိုးမက်ယ္အသံျဖင့္ ဆိုေတာ္မူ၏။ စလာမ္ဆိုသံကို ႏိုးေနသူမ်ား ၾကားႏိုင္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသူမ်ားအဖို႔ အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစရန္ ဂရုျပဳ၍ ဆိုျခင္းျဖစ္မည္။ ... ဟု မိန္႔ၾကားသည္။ သူတပါးအား အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမည့္ကိစၥကို တမန္ေတာ္ျမတ္က အေလးထားေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မူသည္။ အလားတူ လူမႈဆက္ဆံေရးက႑ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ဟဒီးဆ္ ဩဝါဒေတာ္ မ်ားစြာရွိသည္။
အဗ္ဒြလႅာဟ္ဗင္န္အဗၺားစ္သခင္၊ အနတ္စ္သခင္၊ စအီးဒ္ဗင္န္ မုဆိုင္ယိဗ္သခင္ (ရသြိ) တို႔က ဆင့္ျပန္ၾကသည္မွာ - လူမမာေမး သြားသည့္အခါတြင္ ၾကာျမင့္စြာ မေနရ၊ ခဏမွ်သာ ေနသင့္သည္။ လူနာေမးသူမ်ား ၾကာရွည္စြာရွိေနသည့္အတြက္ လူမမာတြင္ ၎ခံစားေနရေသာ ေဝဒနာအေျခအေနအရ အခက္အခဲ ျဖစ္ေစႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ လူမမာအဖို႔ သက္သာမႈရွိေစမည္၊ အားရွိေစမည္ဆိုလွ်င္မူ ထိုသူမ်ား လူမမာအနီးတြင္ ရွိေနသင့္သည္ .... ဟု တမန္ေတာ္ျမတ္က မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ဤဩဝါဒေတာ္အရ သူတပါးအား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမည့္ ကိစၥကို ေရွာင္ၾကဥ္ရန္ လိုအပ္သည္။
အစၥလာမ္ဘာသာ ေပၚထြန္းစ အခ်ိန္က ေသာၾကာေန႔တြင္ စြလာသ္ဝတ္ျပဳရန္ ေရခ်ိဳးျခင္းကို ဝါဂ်စ္ဗ္တာဝန္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ ယင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အဗ္ဒြလႅာဟ္ဗင္န္ အဗၺားစ္ သခင္က ရွင္းျပရာတြင္ အစၥလာမ္ ေပၚထြန္းစအခ်ိန္၌ လူအမ်ားစုမွာ ဆင္းရဲသည့္ အလုပ္သမားမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ၎တို႔၏ အဝတ္အစားမ်ားမွာ ညစ္ေပကာ ေခြ်းေစာ္ နံေနတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသာၾကာေန႔တြင္ ေရခ်ိဳးျခင္းကို ဝါဂ်စ္ဗ္ မျပဳမေနရ တာဝန္သတ္မွတ္ခဲ့၏။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ယင္းသို႔ေသာၾကာေန႔၌ ေရခ်ိဳးျခင္းကို စြႏၷသ္အျဖစ္ ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ .... ဟုဆိုေပသည္။ မိမိအတြက္ သူတပါး အနည္းငယ္မွ် ဒုကၡမေရာက္ေစရန္ ဆင္ျခင္ဖို႔ တာဝန္ရွိသည္။
မိခင္မြန္ အာအိရွဟ္ (ရသြိ) သခင္မက ... ဗရာအသ္ညျမတ္တြင္ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ အိပ္ေနသူမ်ားအား အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစရန္ အိပ္ရာမွ ညင္သာစြာ ထ၍ ေျခကို ေဖာ့နင္းကာ အသံမျမည္ေအာင္ပင္ တံခါးကို ဖြင့္ျပီး ျပန္ပိတ္လ်က္ အျပင္သို႔ ထြက္သြားေတာ္မူသည္။ ... ဟုဆိုေပသည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ အိပ္ေနသူအား အနည္းငယ္မွ် အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစရန္ မည္မွ် ဂရုျပဳေတာ္မူခဲ့သည္ကို သိရေပသည္။
မစ္က္ဒါဒ္ဗင္န္ အတ္စ္ဝဒ္သခင္ (ရသြိ) က ... ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ တမန္ေတာ္ျမတ္ထံတြင္ ဧည့္သည္အျဖစ္ တည္းခိုလ်က္ ရွိၾက၏။ အိရွာစြလာသ္ျပီးသည့္ေနာက္တြင္ ဧည့္သည္မ်ား အိပ္ရာဝင္ခဲ့ၾက၏။ အတန္ၾကာေသာ္ တမန္ေတာ္ျမတ္ ျပန္ၾကြလာျပီး စလာမ္ကို မတိုးမက်ယ္အသံျဖင့္ ဆိုေတာ္မူ၏။ စလာမ္ဆိုသံကို ႏိုးေနသူမ်ား ၾကားႏိုင္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသူမ်ားအဖို႔ အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစရန္ ဂရုျပဳ၍ ဆိုျခင္းျဖစ္မည္။ ... ဟု မိန္႔ၾကားသည္။ သူတပါးအား အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမည့္ကိစၥကို တမန္ေတာ္ျမတ္က အေလးထားေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မူသည္။ အလားတူ လူမႈဆက္ဆံေရးက႑ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ဟဒီးဆ္ ဩဝါဒေတာ္ မ်ားစြာရွိသည္။
ဖိကဟ္ပညာရွင္မ်ား၏ အဆိုတြင္မူ ထမင္းစားေနသူ၊ စာသင္ၾကားေနသူ၊ ဇိက္ရ္ တသမႈျပဳေနသူတို႔အား စလာမ္ေမတၱာပို႔သျခင္းကို တားျမစ္ထားေပသည္။ ရွရီအသ္တရားေတာ္အရ သူတပါးအား ၎၏အလုပ္မွ အာရံုလႊဲဖယ္ေစျခင္း မျပဳထိုက္ေခ်။
... ပါးစပ္မွ အန႔ံဆိုးထြက္ေသာ ေရာဂါသည္အား ဗလီဝတ္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ လာေရာက္ခြင့္ ပိတ္ပင္လုိက ပိတ္ပင္ႏိုင္သည္... ဟု ဖိကဟ္ အဆိုတစ္ရပ္ရွိသည္။
ေဖာ္ျပပါအခ်က္မ်ားကို သံုးသပ္ပါက ရွရီအသ္တရားေတာ္က အလြန္မြန္ျမတ္ ေကာင္းမြန္ေသာ လူမႈဆက္ဆံေရးစနစ္ကို ျပဌာန္းထားေၾကာင္း ထင္ရွားေပသည္။ လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရာတြင္ အစၥလာမ္တရားေတာ္က ညႊန္ျပေသာ စိတ္ေနသေဘာထား၊ အျပဳအမူ အက်င့္အၾကံအတိုင္း လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္မည္ဆိုလွ်င္ မိမိေၾကာင့္ သူတပါးအား စိုးရိမ္မႈ၊ ထိတ္လန္႔မႈ၊ စိတ္ရႈပ္မႈ ထိတ္လန္႔မႈ ရွိေစမည္မဟုတ္ေပ။ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ ဤသို႔ျမင့္ျမတ္သည့္ စိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ အျပဳအမူမ်ားကို လမ္းညႊန္က်င့္သံုးေတာ္မူခဲ့သည့္အျပင္ မိမိ၏ ဆြဟာဗာ သာဝကၾကီးမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးသူမ်ားတြင္ ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေလးမမူ ပ်က္ကြက္မႈမ်ား ေတြ႕ခဲ့လွ်င္ စည္းစနစ္မွန္စြာ က်င့္ၾကံဖို႔ ဆံုးမေတာ္မူေလ့ရွိ၏။ တခါက သာဝကၾကီးတစ္ပါးသည္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းဆက္သရန္ တမန္ေတာ္ျမတ္ထံပါးသို႔ စလာမ္ဆိုျခင္း၊ ခြင့္ေတာင္းျခင္းမျပဳဘဲ ဝင္ေရာက္လာခဲ့၏။ တမန္ေတာ္ျမတ္က ထိုသူအား အျပင္သို႔ျပန္ထြက္ပါ။ အတ္စၥလာမို႔အလိုင္းကြမ္းလို႔ ဆိုပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဝင္ခြင့္ျပဳပါ လို႔ ဆိုရမည္ .... ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။
စင္စစ္ လူတို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္ျခင္း၏ အဓိက ေသာ့ခ်က္မွာ လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရာတြင္ သူတပါးအား ထိခိုက္မႈမရွိေစရန္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကို ရည္ညႊန္းလ်က္ တမန္ေတာ္ျမတ္က ေအာက္ပါအတိုင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။
... စစ္မွန္ေသာ မြတ္စ္လင္မ္၏ ႏႈတ္လွ်ာ (အေျပာအဆို) ႏွင့္ လက္ (လုပ္ေဆာင္ခ်က္) သည္ မြတ္စ္လင္မ္မ်ားအတြက္ (အႏၲရာယ္မျဖစ္ေစရန္) လံုျခံဳမႈရွိေစသည္။ ...
... ပါးစပ္မွ အန႔ံဆိုးထြက္ေသာ ေရာဂါသည္အား ဗလီဝတ္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ လာေရာက္ခြင့္ ပိတ္ပင္လုိက ပိတ္ပင္ႏိုင္သည္... ဟု ဖိကဟ္ အဆိုတစ္ရပ္ရွိသည္။
ေဖာ္ျပပါအခ်က္မ်ားကို သံုးသပ္ပါက ရွရီအသ္တရားေတာ္က အလြန္မြန္ျမတ္ ေကာင္းမြန္ေသာ လူမႈဆက္ဆံေရးစနစ္ကို ျပဌာန္းထားေၾကာင္း ထင္ရွားေပသည္။ လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရာတြင္ အစၥလာမ္တရားေတာ္က ညႊန္ျပေသာ စိတ္ေနသေဘာထား၊ အျပဳအမူ အက်င့္အၾကံအတိုင္း လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္မည္ဆိုလွ်င္ မိမိေၾကာင့္ သူတပါးအား စိုးရိမ္မႈ၊ ထိတ္လန္႔မႈ၊ စိတ္ရႈပ္မႈ ထိတ္လန္႔မႈ ရွိေစမည္မဟုတ္ေပ။ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ ဤသို႔ျမင့္ျမတ္သည့္ စိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ အျပဳအမူမ်ားကို လမ္းညႊန္က်င့္သံုးေတာ္မူခဲ့သည့္အျပင္ မိမိ၏ ဆြဟာဗာ သာဝကၾကီးမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးသူမ်ားတြင္ ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေလးမမူ ပ်က္ကြက္မႈမ်ား ေတြ႕ခဲ့လွ်င္ စည္းစနစ္မွန္စြာ က်င့္ၾကံဖို႔ ဆံုးမေတာ္မူေလ့ရွိ၏။ တခါက သာဝကၾကီးတစ္ပါးသည္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းဆက္သရန္ တမန္ေတာ္ျမတ္ထံပါးသို႔ စလာမ္ဆိုျခင္း၊ ခြင့္ေတာင္းျခင္းမျပဳဘဲ ဝင္ေရာက္လာခဲ့၏။ တမန္ေတာ္ျမတ္က ထိုသူအား အျပင္သို႔ျပန္ထြက္ပါ။ အတ္စၥလာမို႔အလိုင္းကြမ္းလို႔ ဆိုပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဝင္ခြင့္ျပဳပါ လို႔ ဆိုရမည္ .... ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။
စင္စစ္ လူတို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္ျခင္း၏ အဓိက ေသာ့ခ်က္မွာ လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရာတြင္ သူတပါးအား ထိခိုက္မႈမရွိေစရန္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကို ရည္ညႊန္းလ်က္ တမန္ေတာ္ျမတ္က ေအာက္ပါအတိုင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။
... စစ္မွန္ေသာ မြတ္စ္လင္မ္၏ ႏႈတ္လွ်ာ (အေျပာအဆို) ႏွင့္ လက္ (လုပ္ေဆာင္ခ်က္) သည္ မြတ္စ္လင္မ္မ်ားအတြက္ (အႏၲရာယ္မျဖစ္ေစရန္) လံုျခံဳမႈရွိေစသည္။ ...
သူတပါးအား ပစၥည္းဥစၥာျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ လုပ္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ ကူညီပံ့ပိုးျခင္းသည္ အျမင္အားျဖင့္ ေကာင္းျမတ္ေသာ လူမႈဆက္ဆံေရးဟု ဆုိႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ လက္ေတြ႕အားျဖင့္ ကူညီျခင္းခံရသူ၊ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ျခင္းခံရသူက မႏွစ္သက္ခဲ့လွ်င္ ကူညီရာမေရာက္ဘဲ ဒုကၡေပးျခင္း၊ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ျပဳျခင္းသာ ျဖစ္သျဖင့္ ေကာင္းျမတ္ေသာ ဆက္ဆံေရးဟု မဆိုႏိုင္ေခ်။ ေကာင္းျမတ္သည့္ လူမႈဆက္ဆံေရးတြင္ သူတပါး၏ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ေပးႏိုင္ျခင္းသည္ အဓိကက်ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ အႏွစ္မပါ အကာသက္သက္ဆိုလွ်င္ အဖိုးမတန္ေပ။
အစၥလာမ္ဘာသာေရးက႑ၾကီး ငါးခုအနက္ လူမႈဆက္ဆံေရးက႑မွာ ယံုၾကည္မႈဆိုင္ရာက႑ႏွင့္ ခဝပ္ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ က႑တို႔ထက္ အဆင့္နိမ့္သည့္သေဘာရွိသည္။ သို႔ရာတြင္ ယံုၾကည္မႈႏွင့္ ခဝပ္ကိုးကြယ္မႈအပိုင္းတို႔၌ အားနည္းမႈရွိခဲ့ပါက မိမိတစ္ဦးတည္းသာ နစ္နာ ဆံုးရံႈးမည္ျဖစ္သည္။ လူမႈဆက္ဆံေရးအပိုင္းတြင္ ခြ်တ္ေခ်ာ္ လြဲမွားခဲ့ပါက အျခားသူတို႔ကိုပါ ထိခိုက္နစ္နာေစမည္ျဖစ္သည္။ မိမိတစ္ဦးတည္း နစ္နာဆံုးရႈံးျခင္းထက္ အျခားသူမ်ားနစ္နာဆံုးရံႈးျခင္းက ပို၍ ဆုိးရြားသည္။ ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္တြင္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ ... အၾကင္သူတို႔သည္ ငါ (အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္)၏ ေက်းကြ်န္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ေျမျပင္ေပၚတြင္ ဦးညႊတ္လမ္းေလွ်ာက္ၾကျပီး ပညာမဲ့သူတို႔က စကားဆုိလာၾကသည့္ အခါတြင္ (၎တို႔ႏွင့္ ျငင္းခံုရမည္၊ စကားမ်ားရမည္ကို စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက၍) ၎တို႔အား စလာမ္ပို႔သကာ ေဝးေဝးမွ ေရွာင္ရွားတတ္ၾက၏... (ကုရ္အာန္ ၂၅း၆၃) ။ ဤတြင္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ေကာင္းျမတ္သည့္ အက်င့္ျပဳက်င့္သူမ်ားအျဖစ္ စြလာသ္ဝတ္ျပဳသူမ်ား၊ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား ေၾကာက္ရြံ႕သူမ်ား၊ သမာသမတ္နည္းျဖင့္ ေငြေၾကးသံုးစြဲသူမ်ားထက္အလ်င္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္သူကို ဦးစားေပး ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာ က႑သည္ ခဝပ္ကိုုးကြယ္ျခင္းဆိုင္ရာ ဖြရ္သ္ ကိစၥအခ်ိဳ႕ထက္ အေရးပါျပီး၊ ခဝပ္ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ နဖ္လ္ ကိစၥမ်ားထက္ သာလြန္အေရးၾကီးေပသည္။
တမန္ေတာ္ျမတ္အား အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦး အေၾကာင္းကို တင္ျပခဲ့ၾက၏။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ စြလာသ္ဝတ္ျပဳျခင္း၊ ရိုဇဟ္ (ဥပုသ္) ေစာင့္ျခင္း၊ ဇိက္ရ္ (အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား သတိရ) တသျခင္းတို႔ကို မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္နီးခ်င္းမ်ားအား ဒုကၡေပးေလ့ရွိေၾကာင္း ၊ အျခားတစ္ဦးသည္ စြလာသ္ဝတ္ျပဳျခင္း၊ ရိုဇဟ္ ေစာင့္ထိန္းျခင္းတို႔ကို မ်ားစြာ မျပဳလုပ္ေသာ္လည္း အိမ္နီးခ်င္းမ်ားအား ဒုကၡေပးေလ့မရွိေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ တမန္ေတာ္ျမတ္က ပထမအမ်ိဳးသမီးသည္ ဂ်ဟႏၷမ္ ငရဲသို႔ ဝင္ေရာက္ရမည့္သူျဖစ္ျပီး၊ ဒုတိယ အမ်ိဳးသမီးမွာ ဂ်ႏၷသ္ သုခဥယ်ာဥ္ သို႔ဝင္ေရာက္ရမည့္သူျဖစ္သည္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။
အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာတို႔ကို ေထာက္ရႈျခင္းအားျဖင့္ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာ က႑၏ အေရးပါမႈုကို သိသာေပသည္။ ကာလအတန္ၾကာကပင္ လူတို႔အတြက္ အထူးလိုအပ္ေနသည့္ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာ စည္းစနစ္မ်ားကို ေရးသားထုတ္ေဝရန္ ဆႏၵရွိခဲ့သည္။ ယခုအခါတြင္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ သေဘာတူေတာ္မူသည့္အတြက္ ဤစာအုပ္ကို ေရးသားျဖစ္ေတာ့သည္။ လူၾကီးလူငယ္မေရြး ေလ့လာဖတ္ရႈျပီး လိုက္နာက်င့္ၾကံပါက အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အလိုေတာ္ျဖင့္ ဤေလာက၌ပင္ ဂ်ႏၷသ္သုခဥယ်ာဥ္၏ ထူးကဲလွေသာ အရသာမ်ားကို လက္ေတြ႕ခံစားၾကရမည္ျဖစ္ေပသည္။
၁၁/ ရဂ်ဗ္/ ေယာင္မြလ္ဂ်မုအဟ္/ ဟစ္ဂ်္ရီ ၁၄၃၆
(မုဖ္သီႏူးရ္မိုဟမၼဒ္ ဆြာဟိဗ္ ဘာသာျပန္ေသာ အစၥလာမ္ႏွင့္ လူမႈဆက္ဆံေရး စာအုပ္မွ ကူးယူတင္ဆက္သည္။ အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ကူးယူသူမ်ားအေနျဖင့္ အေၾကာင္းအရာ အစမွ အဆံုးအထိ ကူးယူျပီး အလ္မုဖီးဒ္မွ ကူးယူေၾကာင္း ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပပါ။ မူလ စာေရးသူႏွင့္ ဘာသာျပန္ဆိုသူတို႔ကိုပါ ပူးတြဲ ေဖာ္ျပပါ။)
အစၥလာမ္ဘာသာေရးက႑ၾကီး ငါးခုအနက္ လူမႈဆက္ဆံေရးက႑မွာ ယံုၾကည္မႈဆိုင္ရာက႑ႏွင့္ ခဝပ္ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ က႑တို႔ထက္ အဆင့္နိမ့္သည့္သေဘာရွိသည္။ သို႔ရာတြင္ ယံုၾကည္မႈႏွင့္ ခဝပ္ကိုးကြယ္မႈအပိုင္းတို႔၌ အားနည္းမႈရွိခဲ့ပါက မိမိတစ္ဦးတည္းသာ နစ္နာ ဆံုးရံႈးမည္ျဖစ္သည္။ လူမႈဆက္ဆံေရးအပိုင္းတြင္ ခြ်တ္ေခ်ာ္ လြဲမွားခဲ့ပါက အျခားသူတို႔ကိုပါ ထိခိုက္နစ္နာေစမည္ျဖစ္သည္။ မိမိတစ္ဦးတည္း နစ္နာဆံုးရႈံးျခင္းထက္ အျခားသူမ်ားနစ္နာဆံုးရံႈးျခင္းက ပို၍ ဆုိးရြားသည္။ ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္တြင္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ ... အၾကင္သူတို႔သည္ ငါ (အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္)၏ ေက်းကြ်န္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ေျမျပင္ေပၚတြင္ ဦးညႊတ္လမ္းေလွ်ာက္ၾကျပီး ပညာမဲ့သူတို႔က စကားဆုိလာၾကသည့္ အခါတြင္ (၎တို႔ႏွင့္ ျငင္းခံုရမည္၊ စကားမ်ားရမည္ကို စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက၍) ၎တို႔အား စလာမ္ပို႔သကာ ေဝးေဝးမွ ေရွာင္ရွားတတ္ၾက၏... (ကုရ္အာန္ ၂၅း၆၃) ။ ဤတြင္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ေကာင္းျမတ္သည့္ အက်င့္ျပဳက်င့္သူမ်ားအျဖစ္ စြလာသ္ဝတ္ျပဳသူမ်ား၊ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား ေၾကာက္ရြံ႕သူမ်ား၊ သမာသမတ္နည္းျဖင့္ ေငြေၾကးသံုးစြဲသူမ်ားထက္အလ်င္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္သူကို ဦးစားေပး ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာ က႑သည္ ခဝပ္ကိုုးကြယ္ျခင္းဆိုင္ရာ ဖြရ္သ္ ကိစၥအခ်ိဳ႕ထက္ အေရးပါျပီး၊ ခဝပ္ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ နဖ္လ္ ကိစၥမ်ားထက္ သာလြန္အေရးၾကီးေပသည္။
တမန္ေတာ္ျမတ္အား အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦး အေၾကာင္းကို တင္ျပခဲ့ၾက၏။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ စြလာသ္ဝတ္ျပဳျခင္း၊ ရိုဇဟ္ (ဥပုသ္) ေစာင့္ျခင္း၊ ဇိက္ရ္ (အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား သတိရ) တသျခင္းတို႔ကို မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္နီးခ်င္းမ်ားအား ဒုကၡေပးေလ့ရွိေၾကာင္း ၊ အျခားတစ္ဦးသည္ စြလာသ္ဝတ္ျပဳျခင္း၊ ရိုဇဟ္ ေစာင့္ထိန္းျခင္းတို႔ကို မ်ားစြာ မျပဳလုပ္ေသာ္လည္း အိမ္နီးခ်င္းမ်ားအား ဒုကၡေပးေလ့မရွိေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ တမန္ေတာ္ျမတ္က ပထမအမ်ိဳးသမီးသည္ ဂ်ဟႏၷမ္ ငရဲသို႔ ဝင္ေရာက္ရမည့္သူျဖစ္ျပီး၊ ဒုတိယ အမ်ိဳးသမီးမွာ ဂ်ႏၷသ္ သုခဥယ်ာဥ္ သို႔ဝင္ေရာက္ရမည့္သူျဖစ္သည္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။
အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာတို႔ကို ေထာက္ရႈျခင္းအားျဖင့္ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာ က႑၏ အေရးပါမႈုကို သိသာေပသည္။ ကာလအတန္ၾကာကပင္ လူတို႔အတြက္ အထူးလိုအပ္ေနသည့္ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာ စည္းစနစ္မ်ားကို ေရးသားထုတ္ေဝရန္ ဆႏၵရွိခဲ့သည္။ ယခုအခါတြင္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ သေဘာတူေတာ္မူသည့္အတြက္ ဤစာအုပ္ကို ေရးသားျဖစ္ေတာ့သည္။ လူၾကီးလူငယ္မေရြး ေလ့လာဖတ္ရႈျပီး လိုက္နာက်င့္ၾကံပါက အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အလိုေတာ္ျဖင့္ ဤေလာက၌ပင္ ဂ်ႏၷသ္သုခဥယ်ာဥ္၏ ထူးကဲလွေသာ အရသာမ်ားကို လက္ေတြ႕ခံစားၾကရမည္ျဖစ္ေပသည္။
၁၁/ ရဂ်ဗ္/ ေယာင္မြလ္ဂ်မုအဟ္/ ဟစ္ဂ်္ရီ ၁၄၃၆
(မုဖ္သီႏူးရ္မိုဟမၼဒ္ ဆြာဟိဗ္ ဘာသာျပန္ေသာ အစၥလာမ္ႏွင့္ လူမႈဆက္ဆံေရး စာအုပ္မွ ကူးယူတင္ဆက္သည္။ အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ကူးယူသူမ်ားအေနျဖင့္ အေၾကာင္းအရာ အစမွ အဆံုးအထိ ကူးယူျပီး အလ္မုဖီးဒ္မွ ကူးယူေၾကာင္း ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပပါ။ မူလ စာေရးသူႏွင့္ ဘာသာျပန္ဆိုသူတို႔ကိုပါ ပူးတြဲ ေဖာ္ျပပါ။)
